Polskie Radio

Poezja, jazz i autorski slalom między muzycznymi stylami - Tadeusz Olchowski śpiewa o dojrzałej miłości, przemijaniu, godzeniu się z losem i ulotnych chwilach zachwytu.

Nie uczestniczy w wyścigu zwanym show-biznesem, za to pielęgnuje swoje literackie i muzyczne pasje, ciesząc się uznaniem słuchaczy, którzy poznali go kilka lat temu dzięki piosence „Janusze”, przewrotnym wyznaniu sympatii wobec statystycznego rodaka. Kompozytorskie, autorskie i wykonawcze doświadczenie, zdobywane tu i tam przez kilka dekad pracy fortepianie i mikrofonie, Tadeusz Olchowski wykorzystał, przygotowując w 2021 r. debiutancki album „Tadek”. Kontynuacja - czyli „Poczekalnia” - dokumentuje nie tylko rozwój muzycznej wizji, ale i zmianę lirycznej optyki: tym razem osią opowieści zawartej w piosenkach są uczucia.

Słoneczny rock and roll, przy którym fale we Władysławowie i Chałupach dorównują tym z Waikiki , a zabawa po udanym surfowaniu kończy się później niż zaczyna nowy dzień.

Zombi to bezlitosny i bezrozumny żywy trup, ale złowieszczy tytuł płyty jest tak naprawdę wołaniem o przebudzenie i czerpanie radości z życia, uwolnienie się z oplatających nas - dosłownie i metaforycznie - kabli, telefonów, tabletów i laptopów. Dla członków warszawskiego tria - po godzinach fanatyków wysokiej fali - motywacją do tworzenia (i głównym motywem albumu) była i jest ucieczka od technologii do człowieczeństwa, natury i… surfingu.

Międzynarodowe inspiracje, natchnione kompozycje, wybitni wykonawcy. Nowa płyta Polskiego Radia to bilet do azylu, w którym harmonię ośmiu ludzkich głosów dopełnia brzmienie najbardziej polskich „skrzypiec” na świecie - suki biłgorajskiej.

Kolędy na Boże Narodzenie i Wielkanoc, czyli wyśpiewany sercem prezent od Kai i Janusza Prusinowskich, wirtuozów i niestrudzonych ambasadorów polskiej muzyki tradycyjnej.

Lora Szafran zaprosiła do nagrania płyty dwoje gości – saksofonistę Henryka Miśkiewicza (którego słyszymy w „Tomaszowie” i piosence „Groszki i róże”) oraz śpiewającą Agę Zaryan (z którą panie zaśpiewały w duecie „Grande Valse Brillante”). Ta ostatnia powiedziała o Szafran: U Lory najważniejsze są szczerość i bycie sobą. Taka jest Lora Artystka i Lora Człowiek! Słychać to w każdej piosence na tej płycie!

Tamara Granat (laureatka prestiżowych konkursów pianistycznych, animatorka kultury i wieloletnia liderka DUO GRANAT) i Adrian Kreda (obecnie dziekan w Konserwatorium Muzycznym
w szwajcarskiej Genewie) znają się od 35 lat. Podzielają pasję do gry w duecie i potrzebę realizacji ambitnych, nietuzinkowych przedsięwzięć. Są m.in. autorami opracowania tango operity Astora Piazzolli „Maria de Buenos Aires” na dwa fortepiany, głos, parę taneczną i perkusję, jako pierwsi w Polsce zaprezentowali koncert Maksa Brucha op. 88a (z wenezuelskim dyrygentem Gerardo Estradą i Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej), grywają koncerty z orkiestrami i recitale na całym świecie, prezentując zarówno autorskie wizje i projekty, jak i repertuar klasyczny; nagrywają płyty oraz programy radiowe i telewizyjne, prowadzą międzynarodowe kursy mistrzowskie; nie stronią od muzyki popularnej (program „Melodie dużego ekranu”).

Tamara Granat (laureatka prestiżowych konkursów pianistycznych, animatorka kultury i wieloletnia liderka DUO GRANAT) i Adrian Kreda (obecnie dziekan w Konserwatorium Muzycznym
w szwajcarskiej Genewie) znają się od 35 lat. Podzielają pasję do gry w duecie i potrzebę realizacji ambitnych, nietuzinkowych przedsięwzięć. Są m.in. autorami opracowania tango operity Astora Piazzolli „Maria de Buenos Aires” na dwa fortepiany, głos, parę taneczną i perkusję, jako pierwsi
w Polsce zaprezentowali koncert Maksa Brucha op. 88a (z wenezuelskim dyrygentem Gerardo Estradą i Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej), grywają koncerty z orkiestrami
i recitale na całym świecie, prezentując zarówno autorskie wizje i projekty, jak i repertuar klasyczny; nagrywają płyty oraz programy radiowe i telewizyjne, prowadzą międzynarodowe kursy mistrzowskie; nie stronią od muzyki popularnej (program „Melodie dużego ekranu”).

Wymienianie laurów i nazwisk, z którymi przyszło pojawiać się na scenie i w studiach nagraniowych klarneciście Szymonowi Klimie, pianiście Dominikowi Wani, kontrabasiście Adamowi Kowalewskiemu i perkusiście Przemysławowi Jaroszowi zajęłoby zbyt dużo czasu i miejsca. Nie mówiąc o ich własnych projektach i wybitnych nagraniach solowych.

Spotykali się w różnych przestrzeniach i składach, aż w głowie Szymona Klimy zakiełkował pomysł, a pozostali koledzy zgodzili się, że we czterech stanowią konglomerat, który spokojnie może przyjąć nazwę IMPROVISION QUARTET. Bo też improwizacja jest tym, co panom wspólnie wychodzi naprawdę znakomicie.

A ponieważ improwizować trzeba na jakiś temat, ci czterej postanowili sięgnąć najpierw do bogatej tradycji muzyki polskiej. Ich poprzednia płyta inspirowana była folkiem ze zbiorów Oskara Kolberga.

„Melodies. The Magic Mountain” jest drugą płytą tego składu, którego członkowie zdążyli się już zaprezentować fanom jazzu w kilkunastu krajach, na trzech kontynentach, jako wrażliwi artyści o niezwykle lirycznym podejściu do tworzonej przez siebie muzyki.

Duet autorski Jeremi Przybora – autor tekstów i Jerzy Wasowski – kompozytor pojawił się ze swoim Kabaretem w Telewizji Polskiej, wkrótce po jej powstaniu, jesienią 1958 roku. Przez kolejne osiem lat twórcy regularnie dostarczali widzom znakomitą rozrywkę, snując opowieści, sami wykonując swoje utwory oraz zapraszając do ich wykonania wschodzącą elitę polskich aktorów: Kalinę Jędrusik, Barbarę Krafftównę, Aleksandrę Śląską, Krystynę Sienkiewicz, Irenę Kwiatkowską, Wiesława Michnikowskiego, Mieczysława Czechowicza, Wiesława Gołasa, Edwarda Dziewońskiego, Bohdana Łazukę i jeszcze kilkoro innych.

Wykształcony w Państwowym Policealnym Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, a potem na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku aktor i wokalista Marek Kaliszuk zagrał do roku 2015 ponad dwadzieścia ról w Teatrze Muzycznym w Gdyni i kilka w spektaklach innych teatrów muzycznych w Polsce.

Kiedy w roku 2014 roku bezapelacyjnie wygrał drugą edycję programu Twoja twarz brzmi znajomo, a jego metamorfozy z wcieleniem się w rolę Marii Callas na czele przeszły do historii show zrozumiał, że czas odejść od przeszłości musicalowej.

Wykształcony w Państwowym Policealnym Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, a potem na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku aktor i wokalista Marek Kaliszuk zagrał do roku 2015 ponad dwadzieścia ról w Teatrze Muzycznym w Gdyni i kilka w spektaklach innych teatrów muzycznych w Polsce.

Kiedy w roku 2014 roku bezapelacyjnie wygrał drugą edycję programu Twoja twarz brzmi znajomo, a jego metamorfozy z wcieleniem się w rolę Marii Callas na czele przeszły do historii show zrozumiał, że czas odejść od przeszłości musicalowej.

Krążek „Wszystkiemu wbrew” jest piątą w karierze i czwartą wydawaną przy współudziale Polskiego Radia płytą zespołu NaVi. Czas biegnie szybko i jubilat – Paweł Poszytek, lider i gitarzysta grupy – z zaskoczeniem zdał sobie w pewnej chwili sprawę, że w tym roku mija trzydzieści lat od kiedy po raz pierwszy zaistniał na zawodowej scenie z zespołem RADIO 24.

By swój jubileusz świętować możliwie najbardziej godnie, Poszytek poprosił o udział w nagraniu najnowszej płyty swego obecnego składu czworo wokalistów, którzy w różnych momentach istnienia NaVi spełniali się przy mikrofonie zespołu, czy to w studiu, czy na koncertach. Wszyscy łatwo zgodzili się uhonorować jubileusz lidera i tak powstał zestaw dziesięciu utworów, skomponowanych i napisanych przede wszystkim przez Pawła Poszytka i perkusistę NaVi – Przemka Kuczyńskiego.

W kolejnych piosenkach słyszymy obecną wokalistkę NaVi – Annę Rosochacką, która wykonuje tytułowy utwór płyty: „Wszystkiemu wbrew” i jeszcze dwie inne piosenki oraz śpiewających po dwa razy Grzegorza Wilka i Sonię Stochmiałek, aż wreszcie w zamykającej płytę piosence „Statki”, której premiera towarzyszy pojawieniu się krążka w przestrzeni cyfrowej i tradycyjnych sklepach, słyszymy Anię Szarmach.

Otrzymujemy od Kabaretu OT.TO dziesięć zupełnie nowych piosenek, które zespół uzupełnił swoimi wakacyjnymi przebojami, znanymi dobrze utworami „To już lato” i „Wakacje”, a jako bonus na płycie pojawia się kultowa „Zasmażka”. Problemem twórców było wybranie tych dziesięciu spośród znacznie większej liczby propozycji przygotowanych muzycznie przez cały zespół i z tekstami, które wyszły spod piór Ryszarda Makowskiego i Wiesława Tupaczewskiego.

Po raz pierwszy do przestrzeni cyfrowej trafia zestaw ponad pięćdziesięciu nagrań studyjnych i koncertowych piosenek Stanisława Grzesiuka, utrwalonych przez Polskie Radio w latach 1959-1962 oraz niemal trzydzieści bardzo krótkich monologów, bądź komentujących umieszczone na albumie piosenki, bądź opowiadających, jak warszawska ulica kiedyś wyglądała i żyła.

Premierowo ten zestaw nagrań ukazał się nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia (jeszcze jako Radiowej Agencji Fonograficznej) w formie dwupłytowego albumu CD,  w 2007 roku, czyli ponad piętnaście lat temu.  Pierwszego wznowienia wyczerpanego nakładu Polskie Radio dokonało w roku 2015.

Oto drugi zestaw nagrań Mieczysława Kosza wynalezionych w Archiwum Polskiego Radia. Szesnaście utworów zarejestrowanych w latach 1967-1971, głównie w studiach Polskiego Radia, dwa zaś pochodzą z recitalu Kosza w warszawskiej Filharmonii Narodowej podczas Jazz Jamboree ’70. Nagrania te nigdy wcześniej nie były prezentowane na płytach.

Połowa z proponowanych utworów jest autorstwa Mieczysława Kosza. Reszta to jazzowe standardy, popowe hity polskie i zagraniczne, a nawet nokturn Ferenca Liszta i melodia ludowa. Wszystkie interpretowane przez Kosza w sposób niedostępny nikomu innemu. Muzyka była dla tego pianisty sposobem wyrzucenia z siebie kłębiących się w nim emocji, nie zaś patentem na wirtuozerskie tanie sztuczki.

Krzysztof Komeda Trzciński w Polskim Radiu vol. 1-8 (BOX)

Nagrania powstały w legendarnym Studiu S4 Polskiego Radia im. Jerzego Wasowskiego, a w rejestracji materiału wzięły udział trzy zespoły. Przede wszystkim KRAJECZKA. To dzieci w wieku lat 6-13 podrosłych tymczasem członków zespołu KRAJKA, do których dołączyły dzieci z ukraińskich rodzin poszukujących w Polsce schronienia z racji wojny. Oczywiście dzieciom w kilku utworach towarzyszą śpiewacy z zespołu KRAJKA, także z udziałem dorosłych uchodźców przed wojną. Młodym i starszym wokalistom akompaniuje kapela wirtuoza skrzypiec i rekonstruktora folkloru z Kijowa, Serhija Okhrimchuka, która od roku 2015 współpracuje z zespołem KRAJKA.

Premierowo ten zestaw nagrań z lat 1962-1980 ukazał się w listopadzie 2011 roku nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia w formie tradycyjnej płyty CD, a właściwie dwupłytowego albumu. Wzbudził wówczas, z racji swojej zawartości, wielkie zainteresowanie wśród fanów Czesława Niemena i publicystów zajmujących się muzyką. Co najważniejsze, fani i zwolennicy twórczości Niemena zagłosowali przy pomocy portfeli i album „Pamiętam ten dzień” pokrył się platyną. Dziś jest to dobro niemal nie do zdobycia na rynku, a na aukcjach w Internecie cena tego wydawnictwa dochodzi do 500,- złotych.

W rok po śmierci Zbigniewa Namysłowskiego pojawia się w sprzedaży poświęcony temu Artyście album, kolejny w wydawanej przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia serii Polish Radio Jazz Archives.

Nie sposób dyskutować z poglądem, że Namysłowski był jednym z współtwórców tzw. „polskiej szkoły jazzu”. Wielu zaś uważa za akt założycielski tej „szkoły” debiut Zbigniew Namysłowski Quartet (Namysłowski, Włodek Gulgowski, Tadeusz Wójcik i Czesław Bartkowski) w czasie festiwalu Jazz Jamboree 1963.

Idea wydania na specjalnej płycie winylowej wybranych nagrań z kompilacji była prostą konsekwencją sukcesu dwupłytowego albumu kompaktowego. Nie bez trudu wybrano dziewięć utworów w historycznych wykonaniach (strona A – Kozakiewicz kompozytor, strona B – Kozakiewicz gitarzysta), które uzupełnia nowa wersja nagranej ponownie w roku 2022  piosenki „Płyń pod prąd”, skomponowanej przez Dariusza Kozakiewicza dla zespołu TEST w roku 1974. Ten utwór we współczesnym wykonaniu zespołu DAREK KOZAKIEWICZ LIVE, w którym oprócz towarzyszących liderowi od lat basisty Tomka Płonki i perkusisty Sławka Puchały, pojawiła się wokalistka Justyna Panfilewicz, zapowiadał już od października 2022 roku wersję winylową jubileuszowego podsumowania pięćdziesięcioletniej działalności Kozakiewicza. Premiera tej wyjątkowej płyty, która powstała przy udziale firmy Enea, w limitowanym nakładzie 500 numerowanych egzemplarzy, została zaplanowana na koniec stycznia tego roku.

To już trzeci z kolekcji albumów honorujących laureatów Nagrody Mediów Publicznych w kategorii Muzyka. Po pięciopłytowym zestawie Jana Ptaszyna Wróblewskiego i dwupłytowym wydawnictwie Piotra Beczały, w grudniu 2022 roku ukazał się podwójny album CD kolejnego laureata zatytułowany po prostu „JÓZEF SKRZEK”.

Piąta część, ostatnia, obejmuje nagrania Psalmów proroczych i części trzeciej Psalmów błagalnych (CD 1) oraz Psalmów Pochwalnych (CD 2).

Grupę Psalmów błagalnych zamyka dziesięć pozostałych utworów, po dwudziestu sześciu prezentowanych w poprzednich częściach wydawnictwa. Dominującym motywem tych psalmów jest wołanie o ratunek i zmiłowanie. Psalmy prorocze wyrażają zaś nadzieję i oczekiwanie na przyjście Mesjasza. Ostatnia część „Opera omnia” Mikołaja Gomółki to Psalmy pochwalne. To hymny kierowane bezpośrednio do Stwórcy, opisujące dzieła, jakich Bóg dokonał dla przeszłych pokoleń.

Na płytach, oprócz Chóru Polskiego Radia, występują też goście: Elisabeth Rumsey – viola basowa, Andrzej Mikołaj Szadejko – pozytyw i Maciej Gocman – śpiew na CD 1 oraz sama Agnieszka Budzińska-Bennett – śpiew/harfa gotycka i zespół instrumentów dawnych Compass Viol Consort na CD 2.

1 marca 1937 roku, pod kierownictwem pisarza i poety Zenona Kosidowskiego, uruchomiona została radiostacja Warszawa II. Tę właśnie datę przyjmuje się jako dzień narodzin radiowej Dwójki.

Przez cały 2022 rok Program 2 Polskiego Radia celebruje 85. rocznicę powstania. Fonograficznym zwieńczeniem obchodów jest ukazujący się w limitowanym nakładzie 1000 egzemplarzy (ręcznie numerowanym), wyjątkowy, dwupłytowy album winylowy, zatytułowany „85 lat Dwójki”, którego mecenasem jest Polska Fundacja Narodowa.

Na każdej z czterech stron dwóch winylowych płyt znalazły się muzyczne perełki, choć niezwykle trudnym zadaniem był wybór nagrań z przebogatej muzycznej historii Programu 2.

Eugenia Umińska i Grzegorz Fitelberg należeli do najbliższych muzycznych przyjaciół Karola Szymanowskiego. Skrzypaczka włączała do swojego repertuaru wszystko, co Szymanowski napisał na ten instrument. W 1951 roku wraz z odrodzoną orkiestrą radiową w Katowicach pod dyrekcją Grzegorza Fitelberga nagrała dla Polskiego Radia oba Koncerty skrzypcowe Szymanowskiego. II Koncert skrzypcowy op. 61 znajduje się na STRONIE A wydawnictwa.

Piąta część, ostatnia, obejmuje nagrania Psalmów proroczych i części trzeciej Psalmów błagalnych (CD 1) oraz Psalmów Pochwalnych (CD 2).

Grupę Psalmów błagalnych zamyka dziesięć pozostałych utworów, po dwudziestu sześciu prezentowanych w poprzednich częściach wydawnictwa. Dominującym motywem tych psalmów jest wołanie o ratunek i zmiłowanie. Psalmy prorocze wyrażają zaś nadzieję i oczekiwanie na przyjście Mesjasza. Ostatnia część „Opera omnia” Mikołaja Gomółki to Psalmy pochwalne. To hymny kierowane bezpośrednio do Stwórcy, opisujące dzieła, jakich Bóg dokonał dla przeszłych pokoleń.

Na płytach, oprócz Chóru Polskiego Radia, występują też goście: Elisabeth Rumsey – viola basowa, Andrzej Mikołaj Szadejko – pozytyw i Maciej Gocman – śpiew na CD 1 oraz sama Agnieszka Budzińska-Bennett – śpiew/harfa gotycka i zespół instrumentów dawnych Compass Viol Consort na CD 2.

Archiwa muzyczne Polskiego Radia skrywają prawdziwe perełki! Czasem trzeba zbiegu kilku nieoczywistych wątków, by takie nagrania dotarły do szerokiego kręgu słuchaczy. To właśnie historia płyty „Dotyk” Renaty Lewandowskiej!

W 2015 roku, kilkunastoletni wówczas Krystian Zieliński usłyszał i zobaczył Renatę Lewandowską w telewizyjnych nagraniach z opolskiego festiwalu w roku 1977. Przez kilkanaście miesięcy poszukiwał kontaktu do Artystki, którą odnalazł dopiero w 2017 roku w… USA, jako malującą artystkę Renatę Roberts, która śpiewać przestała czterdzieści lat wcześniej.