Polskie Radio

Koncert, którego nagranie znalazło się na pierwszej płycie, odbył się w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, w piątek, 13 sierpnia 2021 r. Marcie Zalewskiej towarzyszyła jazzrockowa supergrupa, składająca się ze znakomitych muzyków młodego pokolenia.

Nagrania umieszczone na płycie „Janusz Skowron Polish Radio Jazz Archives 35” pochodzą z lat 1981-1998 i jak wszystkie inne w serii zostały wydobyte z radiowych archiwów. W większości dotychczas nie były publikowane na płytach. Każdy z utworów został opisany barwnie przez Tomasza Tłuczkiewicza w towarzyszącym albumowi tekście, a opisy uzupełniają cytaty z wypowiedzi o Januszu kolegów muzyków: Kazimierza Jonkisza, Krzesimira Dębskiego, Krzysztofa Ścierańskiego, Tomasza Stańki, Witolda Szczurka, Cezarego Konrada i Piotra Wojtasika.

Całość dwupłytowego albumu układa się w piękną dźwiękowo-graficzną autobiografię Mistrza, dlatego obok niewątpliwych walorów artystycznych i dokumentalnych wydawnictwo  to ma wielkie znaczenie poznawcze i edukacyjne - dzięki niemu można  zapoznać się z polską muzyką rozrywkową i klasyczną oraz z polską pieśnią patriotyczną w najlepszym  z możliwych, stylowym, wykonaniu.

Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie, poprowadzona przez swego dyrektora artystycznego Michała Klauzę, dokonała nagrania „Nędzy uszczęśliwionej” podczas koncertu w dniu 19 września 2021 roku, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, inaugurując swój Sezon Artystyczny 2021/2022. Partie wokalne i mówione wykonali Justyna Stępień – sopran, Justyna Reczeniedi – sopran, Sylwester Smulczyński – tenor, Robert Gierlach – bas-baryton i Wojciech Gierlach – bas. We fragmentach mówionych wziął również udział wybitny warszawski aktor, Krzysztof Wakuliński.

Psalmy mądrości odpowiadają na podstawowe pytanie „jak żyć” lub „jak pozostać dobrym człowiekiem”. Siedemnaście Psalmów błagalnych pojawiło się już na poprzedniej części wydawnictwa. Tym razem zaprezentowano kolejnych dziewięć wykonywanych wyłącznie a cappella i siedem Psalmów Syjonu, których tematem jest pochwała świątyni jerozolimskiej.

Na płytach, oprócz Chóru Polskiego Radia, występują też goście: belgijski zespół Oltremontano Antwerpen (Martin Bolterauer – cynk, Robert Schlegl – puzon, Juan Gonzalez Martinez – puzon i Cameron Drayton – puzon) na  CD 1 oraz Anna Zawisza – śpiew i Marcin Szelest – organy na CD 2.

Każda z poprzednich części nagrania Psalmów Mikołaja Gomółki zyskała duże uznanie, również ze względu na niezwykle staranne przygotowanie edytorskie serii. Wszystkie były nominowane do nagrody Fryderyk, zaś część pierwsza otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks 2019.

WOJTEK CUGOWSKI tak mówi o swojej płycie: Album „Nie czekaj na znak” to odzwierciedlenie moich fascynacji: rock, hard-rock, pop, dużo brzmień gitarowych z tym, co dziś jest niemal w zaniku: sola gitarowe. Niezależnie, czy utwór jest mocniejszy czy bardziej balladowy, każdy ma swój melodyjny temat wokalny i instrumentalny. Ta płyta to wyzwanie dla mnie jako wokalisty. Bycie śpiewającym gitarzystą to co innego, niż bycie wokalistą na pełen etat. W wielu utworach pojawiają się chórki, które są kluczową częścią poszczególnych kompozycji. Zależało mi, żeby śpiew był jednym z najważniejszych elementów na płycie.

Ten dwupłytowy album, na który nagrania Andrzej Ratusiński wybrał osobiście, stanowi najwszechstronniejszą chyba prezentację sztuki pianistycznej artysty występującego przez lata w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy, nierzadko u boku takich dyrygenckich sław, jak Leonard Bernstein, Herbert von Karajan czy Wolfgang Sawallich.

Na płytach znajdziemy nagrania koncertów fortepianowych J.S. Bacha, F. Mendelssohna i E. Griega, a także studyjne oraz koncertowe rejestracje prezentujące Andrzeja Ratusińskiego w roli wybitnego interpretatora solowych transkrypcji dzieł Bacha, Liszta i kompozycji Chopina. Maciej Grzybowski opisuje szczegółowo zawartość albumu kończąc słowami artysty:

Z powodów, których mogę się tylko domyślać, te nagrania przeleżały w archiwach ponad czterdzie­ści lat. To szmat czasu, w którym zmieniałem się jako człowiek i dojrzewałem jako pianista dzięki osobistym kontaktom z najwybitniejszymi muzykami ubiegłego stulecia. Proszę więc moich Słuchaczy o potraktowanie tego zapisu jako rejes­tracji archiwalnych.

WOJTEK CUGOWSKI tak mówi o swojej płycie: Album „Nie czekaj na znak” to odzwierciedlenie moich fascynacji: rock, hard-rock, pop, dużo brzmień gitarowych z tym, co dziś jest niemal w zaniku: sola gitarowe. Niezależnie, czy utwór jest mocniejszy czy bardziej balladowy, każdy ma swój melodyjny temat wokalny i instrumentalny. Ta płyta to wyzwanie dla mnie jako wokalisty. Bycie śpiewającym gitarzystą to co innego, niż bycie wokalistą na pełen etat. W wielu utworach pojawiają się chórki, które są kluczową częścią poszczególnych kompozycji. Zależało mi, żeby śpiew był jednym z najważniejszych elementów na płycie.

Płyta, będąca zapisem koncertu, zawiera siedem utworów autorstwa wszystkich członków formacji. Pełne pasji wykonanie nadaje kompozycjom żywiołowość i tworzy niepowtarzalny styl. „Talents” - w tym określeniu kryje się najbardziej trafna, choć lapidarnie ujęta, charakterystyka zespołu.

Seria Jazz.PL związana jest z przypadającą w tym roku 85. rocznicą powstania Programu 2 Polskiego Radia.

W repertuarze koncertu znalazły się kompozycje Fryderyka Chopina, w tym oczywiście cykl nagrodzonych mazurków. Program został jednak poszerzony o kompozycje Johannesa Brahmsa. Ich umieszczenie w programie recitalu jedynie na pierwszy rzut oka jest nieoczywiste w kontekście twórczości Chopina.

Jakub Kuszlik mówi o swoim wyborze w następujący sposób: Brahmsa i Chopina łączy wielowymiarowe podejście do muzyki. W swojej twórczości odnoszą się do klasycznych tradycji poprzedzających ich epokę, jednocześnie wzbogacając je o swój indywidualny i innowacyjny język muzyczny. Z drugiej strony muzyka obu kompozytorów zawiera w sobie bardzo silny ładunek emocjonalny. Takie dzieła od zawsze wzbudzały we mnie zainteresowanie i chętnie podejmowałem się próby ich odczytania oraz głębszego zrozumienia.

Prezentowane na płycie nagranie powstało przede wszystkim dzięki zaangażowaniu Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej, współwydawcy albumu, przy udziale Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL.

Tomasz Radziwonowicz poprowadził osobiście w dniach 18 i 19 października 2021 roku, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, orkiestrę SINFONIA VIVA, a także Warszawski Chór Międzyuczelniany i Chłopięcy Chór ARTOS im. Władysława Skoraczewskiego. Partie solowe wykonali znakomici Anna Mikołajczyk-Niewiedział (sopran), Aneta Łukaszewicz (mezzosopran), Rafał Bartmiński (tenor) i Robert Gierlach (bas-baryton).

Europa 67/21 to najnowszy projekt Sławka Jaskułke napisany w kwietniu 2021 roku na zaproszenie Polskiego Radia Programu Drugiego oraz Narodowego Centrum Kultury.

Rozbudowana kilkuczęściowa kompozycja jest połączeniem jazzu, swobodnej improwizacji, muzyki polifonicznej i poezji. Całość skomponowana została na zespół jazzowy oraz kwartet smyczkowy NeoQuartet, specjalizujący się w wykonawstwie współczesnej muzyki poważnej. W utworze wykorzystano wiersze Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Wisławy Szymborskiej.

Te bożonarodzeniowe pieśni są bliskie niemal każdemu z nas, przywołują bowiem dobro i ciepło wspólnych, rodzinnych chwil przy świątecznym stole. Piękna tradycja kolędowania sięga wczesnych wieków. Już od XIII stulecia, chodząc od domu do domu, wymieniano się darami i dobrymi życzeniami. I tak od ośmiu wieków, śpiewając i radując się kultywujemy ten piękny obrzęd. Dziś każdy z nas może w swoim domu podtrzymywać tę tradycję towarzysząc Dorocie Miśkiewicz, muzykom Pawła Tomaszewskiego i wspomaganemu przez dzieci Chórowi Polskiego Radia.

Prezentowana płyta jest artystyczną wizytówką trzydziestoletniego tenora. Long Long nagrał fragmenty ról, w których jest obsadzany  (Alfredo z Traviaty oraz Książę Mantui z Rigoletta Verdiego). Artysta prezentuje się też w ariach z oper, w których chciałby występować w przyszłości. Rozległą skalę swych możliwości prezentuje w arii Tamina z Czarodziejskiego fletu Mozarta. I oczywiście Moniuszko, który w osobie Long Longa zyskał nowego ambasadora. Mówi się, że arię Stefana z III aktu opery Straszny Dwór Long Long wykonał podczas Konkursu im. Stanisława Moniuszki w 2019 roku lepiej, niż niejeden Polak.

Wojciech Karolak zawsze interesował się kompozycją. Na studiach, na własny użytek, poznawał „Osnowy Orkiestrowki” Rimskiego-Korsakowa. Komponował niemal wszystko dla siebie i wiele dla innych, a jego bigbandowe aranże uchodzą za wyjątkowe. „Time Killers” to majstersztyk „orkiestrowki”, w kalejdoskopie stylów od Counta Basiego po Zawinula.

Stanisław Rybarczyk, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju złożył Piotrowi Baronowi takie zamówienie – Moniuszko na jazzowo – pod koniec 2012 roku właśnie. Artysta entuzjazmu nie okazał, co Rybarczyk teraz opisuje w tekście na płycie. Ostatecznie jednak Baron, zainspirowany słynnym wydawnictwem „Legrand Jazz”, powstałym pod koniec lat 50. ubiegłego stulecia, dwa i pół roku przed urodzeniem naszego znakomitego jazzmana, zmierzył się z tematem. Rybarczyk pisze, że jazzowy koncert podczas Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie, w sierpniu 2013 roku był „strzałem w dziesiątkę”, a publiczność „odjechała”.

Jan Krenz Diamentowe Batuty - to album dwupłytowy, pierwszy z serii 12 albumów polskich dyrygentów, laureatów Diamentowej Batuty.
Diamentowa Batuta to nagroda indywidualna przyznawana przez Zarząd Polskiego Radia "za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia”. Laureatami nagrody są dyrygenci: Jan Krenz, Stefan Rachoń, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Kazimierz Kord, Stefan Stuligrosz, Jerzy Maksymiuk, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Tadeusz Strugała i Jacek Kaspszyk.

Jan Krenz Diamentowe Batuty - to album dwupłytowy, pierwszy z serii 12 albumów polskich dyrygentów, laureatów Diamentowej Batuty.
Diamentowa Batuta to nagroda indywidualna przyznawana przez Zarząd Polskiego Radia "za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia”. Laureatami nagrody są dyrygenci: Jan Krenz, Stefan Rachoń, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Kazimierz Kord, Stefan Stuligrosz, Jerzy Maksymiuk, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Tadeusz Strugała i Jacek Kaspszyk.

10 grudnia 2021 roku, w przeddzień 40. rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego, pojawia się wydawnictwo, któremu patronuje Rada Mediów Narodowych.

Zespół redaktorów Archiwum Polskiego Radia, pod kierownictwem dyrektor Elżbiety Berus-Tomaszewskiej, przygotował album „Żeby Polska była Polską” będący refleksją w formie dźwięku i obrazu nad realiami tamtego trudnego czasu, który przyniósł Polakom wiele cierpień.

W 2018 roku WRONA rozpoczęła działalność solową, a jej głos można było usłyszeć na singlu „Divide & Conquer” kalifornijskiego duetu Dj LA RIOTS.

Wydana właśnie płyta „Sen o smaku lukrecji”, autorskie przedsięwzięcie WRONY, niemal w całości została przez nią skomponowana, artystka zagrała na wszystkich instrumentach i napisała prawie wszystkie teksty. Tylko w kawałku „Teraz ja” współautorem i producentem jest Juliusz Kamil.

Damian Sikorski, juror i pomysłodawca konkursu Wydaj płytę z BĘDZIE GŁOŚNO! tak mówi o tegorocznej laureatce: Wrona jest kolorowym wulkanem, dla której wizerunek jest prawie tak samo ważny, jak tworzenie muzyki.  W jej twórczości liczą się słowa. Korzysta z przywileju niezależnej artystki, która nie musi się martwić, czy tekst jest wystarczająco bezpieczny, czy nie. Konsekwentnie małymi kroczkami buduje swój świat, nie powierzając swojej muzyki i wizerunku producentom. […] Niezależna, nie boi się ryzykować i pomimo wygranej w konkursie - nie jest „produktem na sprzedaż”.

W 2018 roku WRONA rozpoczęła działalność solową, a jej głos można było usłyszeć na singlu „Divide & Conquer” kalifornijskiego duetu Dj LA RIOTS.

Wydana właśnie płyta „Sen o smaku lukrecji”, autorskie przedsięwzięcie WRONY, niemal w całości została przez nią skomponowana, artystka zagrała na wszystkich instrumentach i napisała prawie wszystkie teksty. Tylko w kawałku „Teraz ja” współautorem i producentem jest Juliusz Kamil.

Damian Sikorski, juror i pomysłodawca konkursu Wydaj płytę z BĘDZIE GŁOŚNO! tak mówi o tegorocznej laureatce: Wrona jest kolorowym wulkanem, dla której wizerunek jest prawie tak samo ważny, jak tworzenie muzyki.  W jej twórczości liczą się słowa. Korzysta z przywileju niezależnej artystki, która nie musi się martwić, czy tekst jest wystarczająco bezpieczny, czy nie. Konsekwentnie małymi kroczkami buduje swój świat, nie powierzając swojej muzyki i wizerunku producentom. […] Niezależna, nie boi się ryzykować i pomimo wygranej w konkursie - nie jest „produktem na sprzedaż”.

Krążek „O³” specjalne znaczenie ma dla perkusisty zespołu OMEN, Pawła Buczmy. Kiedy w 2018 roku, po jednym z koncertów, zupełnie zdrowego człowieka karetka na sygnale odwoziła do szpitala, nikt nie mógł przypuszczać, że przez kolejne cztery miesiące muzyk „jedną nogą będzie po tamtej stronie”, a przez następny kwartał lekarze będą robić, co w ich mocy, by w grudniu, o kulach mógł wyjść na Święta do domu. Ostatnia rzecz, o której wtedy sam sądził, to że jeszcze kiedykolwiek weźmie do rąk pałeczki i siądzie za bębnami.

„Wojciech Młynarski prawie całość” to 5 płyt z wspaniałymi tekstami mistrza pióra. W albumie znalazły się utwory w wykonaniu samego Wojciecha Młynarskiego jak również aktorów i piosenkarzy. Można tu usłyszeć Michała Bajora, Hannę Banaszak, Ewę Bem, Danutę Błażejczyk, Edytę Geppert, Annę German, Edytę Górniak, Katarzynę Jamróz, Bogusława Meca, Alicję Majewską i wielu innych artystów. Warto posłuchać.

Oto kolejne wydawnictwo Agencji Muzycznej Polskiego Radia i pierwsza w historii płyta winylowa dokumentująca działania muzyczne Czwórki Polskiego Radia.

Tym razem Damian Sikorski podjął się zadania prawdziwie karkołomnego, wybierając po jednym utworze każdego z czterech zwycięzców i dodatkowo siedem innych nagrań ze wszystkich lat, które znalazły się na stronach A i B jubileuszowego, kolekcjonerskiego wydawnictwa na płycie winylowej. To naprawdę trudne zadanie dokonać wyboru spośród wykonawców tak różnej muzycznie proweniencji, ale końcowy efekt pozwala spokojnie myśleć o przyszłości polskiej sceny.

Wydany przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia dwupłytowy album Dariusza Kozakiewicza „Krokodyl” jest jedynie kompromisem wobec tego, co można by zaprezentować na pięciu, a nawet 10 płytach.

Płyta pierwsza, to kompozycje Kozakiewicza wykonane i zaśpiewane przez Annę JANTAR, Marka PIEKARCZYKA, Natalię SIKORĘ, Patrycję MARKOWSKĄ oraz zespoły ŚWIADECTWO DOJRZAŁOŚCI, TEST i oczywiście PERFECT.

Na drugiej płycie słyszymy niezapomniane riffy i partie solowe, które Kozakiewicz wykonał w utworach wykonywanych przez zespoły BREAKOUT, AIR CONDITION, HOMO TWIST, a także Ryszarda RYNKOWSKIEGO, Grzegorza MARKOWSKIEGO, czy Wojciecha KORDĘ.

Na płycie „Leopold Stokowski in Poland” znajdziemy, nigdy wcześniej nie udostępnione fonograficznie, jedyne i niepowtarzalne kreacje „Bajki” Stanisława Moniuszki i „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego, a także „I Symfonii” Witolda Lutosławskiego. Co prawda ten ostatni nie był zadowolony z interpretacji utworu, ale być może niechęć kompozytora należy złożyć na karb czasu, który minął od wymyślenia i opracowania ostatecznej wersji tej jednej z pierwszych kompozycji Lutosławskiego.

Dla każdego, kto włoży ten krążek do odtwarzacza, ciekawostką będą rozpoczynające płytę zapisy dźwięków z powitania Leopolda Stokowskiego w Polsce, w maju 1959 roku i płytę kończący krótki wywiad ze Stokowskim, przeprowadzony również w maju 1959 przez Witolda Stankowskiego z Polskiego Radia, w warszawskim Hotelu Bristol.

Z tej okazji staraniem Redakcji Programów Katolickich Polskiego Radia powstał szczególny materiał dźwiękowy, którego głównym tworzywem jest słowo. W formie trwającego blisko półtorej godziny reportażu dokumentalnego przedstawione zostały najważniejsze dla kardynała Wyszyńskiego, ale i Kościoła oraz kraju momenty z jego wieloletniej posługi prymasowskiej.

Kardynał Stefan Wyszyński wygłaszał swoje homilie, jak również inne przemówienia, z pamięci. Jego współpracownicy je nagrywali i dokonywali transkrypcji. Dzięki temu możemy dziś wybierać z olbrzymiego, będącego w posiadaniu Instytutu Prymasowskiego, Radia Wolna Europa i Polskiego Radia, archiwum dźwiękowych wystąpień Kardynała.