Polskie Radio

Prezentowana płyta jest artystyczną wizytówką trzydziestoletniego tenora. Long Long nagrał fragmenty ról, w których jest obsadzany  (Alfredo z Traviaty oraz Książę Mantui z Rigoletta Verdiego). Artysta prezentuje się też w ariach z oper, w których chciałby występować w przyszłości. Rozległą skalę swych możliwości prezentuje w arii Tamina z Czarodziejskiego fletu Mozarta. I oczywiście Moniuszko, który w osobie Long Longa zyskał nowego ambasadora. Mówi się, że arię Stefana z III aktu opery Straszny Dwór Long Long wykonał podczas Konkursu im. Stanisława Moniuszki w 2019 roku lepiej, niż niejeden Polak.

Wojciech Karolak zawsze interesował się kompozycją. Na studiach, na własny użytek, poznawał „Osnowy Orkiestrowki” Rimskiego-Korsakowa. Komponował niemal wszystko dla siebie i wiele dla innych, a jego bigbandowe aranże uchodzą za wyjątkowe. „Time Killers” to majstersztyk „orkiestrowki”, w kalejdoskopie stylów od Counta Basiego po Zawinula.

Stanisław Rybarczyk, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju złożył Piotrowi Baronowi takie zamówienie – Moniuszko na jazzowo – pod koniec 2012 roku właśnie. Artysta entuzjazmu nie okazał, co Rybarczyk teraz opisuje w tekście na płycie. Ostatecznie jednak Baron, zainspirowany słynnym wydawnictwem „Legrand Jazz”, powstałym pod koniec lat 50. ubiegłego stulecia, dwa i pół roku przed urodzeniem naszego znakomitego jazzmana, zmierzył się z tematem. Rybarczyk pisze, że jazzowy koncert podczas Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie, w sierpniu 2013 roku był „strzałem w dziesiątkę”, a publiczność „odjechała”.

Jan Krenz Diamentowe Batuty - to album dwupłytowy, pierwszy z serii 12 albumów polskich dyrygentów, laureatów Diamentowej Batuty.
Diamentowa Batuta to nagroda indywidualna przyznawana przez Zarząd Polskiego Radia "za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia”. Laureatami nagrody są dyrygenci: Jan Krenz, Stefan Rachoń, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Kazimierz Kord, Stefan Stuligrosz, Jerzy Maksymiuk, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Tadeusz Strugała i Jacek Kaspszyk.

Jan Krenz Diamentowe Batuty - to album dwupłytowy, pierwszy z serii 12 albumów polskich dyrygentów, laureatów Diamentowej Batuty.
Diamentowa Batuta to nagroda indywidualna przyznawana przez Zarząd Polskiego Radia "za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia”. Laureatami nagrody są dyrygenci: Jan Krenz, Stefan Rachoń, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Kazimierz Kord, Stefan Stuligrosz, Jerzy Maksymiuk, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Tadeusz Strugała i Jacek Kaspszyk.

Zespół redaktorów Archiwum Polskiego Radia, pod kierownictwem dyrektor Elżbiety Berus-Tomaszewskiej, przygotował album „Żeby Polska była Polską” będący refleksją w formie dźwięku i obrazu nad realiami tamtego trudnego czasu, który przyniósł Polakom wiele cierpień. Na rynku pojawił się 10 grudnia 2021, w przeddzień 40. rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. patronat nad wydawnictwem objęła Rada Mediów Narodowych. 

W 2018 roku WRONA rozpoczęła działalność solową, a jej głos można było usłyszeć na singlu „Divide & Conquer” kalifornijskiego duetu Dj LA RIOTS.

Płyta „Sen o smaku lukrecji”, autorskie przedsięwzięcie WRONY, niemal w całości została przez nią skomponowana, artystka zagrała na wszystkich instrumentach i napisała prawie wszystkie teksty. Tylko w kawałku „Teraz ja” współautorem i producentem jest Juliusz Kamil.

Damian Sikorski, juror i pomysłodawca konkursu Wydaj płytę z BĘDZIE GŁOŚNO! tak mówi o tegorocznej laureatce: Wrona jest kolorowym wulkanem, dla której wizerunek jest prawie tak samo ważny, jak tworzenie muzyki.  W jej twórczości liczą się słowa. Korzysta z przywileju niezależnej artystki, która nie musi się martwić, czy tekst jest wystarczająco bezpieczny, czy nie. Konsekwentnie małymi kroczkami buduje swój świat, nie powierzając swojej muzyki i wizerunku producentom. […] Niezależna, nie boi się ryzykować i pomimo wygranej w konkursie - nie jest „produktem na sprzedaż”.

W 2018 roku WRONA rozpoczęła działalność solową, a jej głos można było usłyszeć na singlu „Divide & Conquer” kalifornijskiego duetu Dj LA RIOTS.

Płyta „Sen o smaku lukrecji”, autorskie przedsięwzięcie WRONY, niemal w całości została przez nią skomponowana, artystka zagrała na wszystkich instrumentach i napisała prawie wszystkie teksty. Tylko w kawałku „Teraz ja” współautorem i producentem jest Juliusz Kamil.

Damian Sikorski, juror i pomysłodawca konkursu Wydaj płytę z BĘDZIE GŁOŚNO! tak mówi o tegorocznej laureatce: Wrona jest kolorowym wulkanem, dla której wizerunek jest prawie tak samo ważny, jak tworzenie muzyki.  W jej twórczości liczą się słowa. Korzysta z przywileju niezależnej artystki, która nie musi się martwić, czy tekst jest wystarczająco bezpieczny, czy nie. Konsekwentnie małymi kroczkami buduje swój świat, nie powierzając swojej muzyki i wizerunku producentom. […] Niezależna, nie boi się ryzykować i pomimo wygranej w konkursie - nie jest „produktem na sprzedaż”.

Krążek „O³” specjalne znaczenie ma dla perkusisty zespołu OMEN, Pawła Buczmy. Kiedy w 2018 roku, po jednym z koncertów, zupełnie zdrowego człowieka karetka na sygnale odwoziła do szpitala, nikt nie mógł przypuszczać, że przez kolejne cztery miesiące muzyk „jedną nogą będzie po tamtej stronie”, a przez następny kwartał lekarze będą robić, co w ich mocy, by w grudniu, o kulach mógł wyjść na Święta do domu. Ostatnia rzecz, o której wtedy sam sądził, to że jeszcze kiedykolwiek weźmie do rąk pałeczki i siądzie za bębnami.

Już za chwilę „Lato z Radiem” ruszy w radiową podróż po raz 50. Agencja Muzyczna i Program Pierwszy Polskiego Radia przygotowały z tej okazji dwa wydawnictwa: pięciopłytowy box CD oraz specjalną płytę winylową. Po raz 25. fonografia towarzyszy latem kultowej audycji radiowej.

25 czerwca do sklepów trafi box zawierający pięć płyt CD. To pięć dekad muzycznego istnienia „Lata z Radiem” – trzy ostatnie XX wieku i dwie pierwsze wieku XXI. Decyzja, które utwory umieścić na tych płytach z pewnością była jedną z najtrudniejszych, jakie kiedykolwiek przyszło podjąć twórcom repertuaru na tzw. płyty składankowe, ale efekt jest naprawdę niesamowity. 93 piosenki polskie i zagraniczne, większość mód, trendów, stylów i gatunków muzycznych, które towarzyszyły słuchaczom „Lata z radiem” przez to pięćdziesięciolecie i… słynna „Polka Dziadek” – muzyczne hasło rozpoznawcze audycji – w odświeżonej przez Smolika wersji z roku 2018. Wymienianie któregokolwiek z tytułów, bądź wykonawców tego zestawu byłoby nieeleganckie w stosunku do każdego z pozostałych. To naprawdę 93 hity swoich czasów! Po prostu trzeba zajrzeć do tzw. tracklisty, którą zamieszczamy pod tekstem! Do tego ponad 50 stron książeczki ze zdjęciami, w której Roman Czejarek opisuje półwieczną historię „Lata z Radiem”.

Oto kolejne wydawnictwo Agencji Muzycznej Polskiego Radia i pierwsza w historii płyta winylowa dokumentująca działania muzyczne Czwórki Polskiego Radia.

Tym razem Damian Sikorski podjął się zadania prawdziwie karkołomnego, wybierając po jednym utworze każdego z czterech zwycięzców i dodatkowo siedem innych nagrań ze wszystkich lat, które znalazły się na stronach A i B jubileuszowego, kolekcjonerskiego wydawnictwa na płycie winylowej. To naprawdę trudne zadanie dokonać wyboru spośród wykonawców tak różnej muzycznie proweniencji, ale końcowy efekt pozwala spokojnie myśleć o przyszłości polskiej sceny.

https://bfan.link/krokodyl-50-lat-na-scenieWydany przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia dwupłytowy album Dariusza Kozakiewicza „Krokodyl” jest jedynie kompromisem wobec tego, co można by zaprezentować na pięciu, a nawet 10 płytach.

Płyta pierwsza, to kompozycje Kozakiewicza wykonane i zaśpiewane przez Annę JANTAR, Marka PIEKARCZYKA, Natalię SIKORĘ, Patrycję MARKOWSKĄ oraz zespoły ŚWIADECTWO DOJRZAŁOŚCI, TEST i oczywiście PERFECT.

Na drugiej płycie słyszymy niezapomniane riffy i partie solowe, które Kozakiewicz wykonał w utworach wykonywanych przez zespoły BREAKOUT, AIR CONDITION, HOMO TWIST, a także Ryszarda RYNKOWSKIEGO, Grzegorza MARKOWSKIEGO, czy Wojciecha KORDĘ.

Na płycie „Leopold Stokowski in Poland” znajdziemy, nigdy wcześniej nie udostępnione fonograficznie, jedyne i niepowtarzalne kreacje „Bajki” Stanisława Moniuszki i „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego, a także „I Symfonii” Witolda Lutosławskiego. Co prawda ten ostatni nie był zadowolony z interpretacji utworu, ale być może niechęć kompozytora należy złożyć na karb czasu, który minął od wymyślenia i opracowania ostatecznej wersji tej jednej z pierwszych kompozycji Lutosławskiego.

Dla każdego, kto włoży ten krążek do odtwarzacza, ciekawostką będą rozpoczynające płytę zapisy dźwięków z powitania Leopolda Stokowskiego w Polsce, w maju 1959 roku i płytę kończący krótki wywiad ze Stokowskim, przeprowadzony również w maju 1959 przez Witolda Stankowskiego z Polskiego Radia, w warszawskim Hotelu Bristol.

Z tej okazji staraniem Redakcji Programów Katolickich Polskiego Radia powstał szczególny materiał dźwiękowy, którego głównym tworzywem jest słowo. W formie trwającego blisko półtorej godziny reportażu dokumentalnego przedstawione zostały najważniejsze dla kardynała Wyszyńskiego, ale i Kościoła oraz kraju momenty z jego wieloletniej posługi prymasowskiej.

Kardynał Stefan Wyszyński wygłaszał swoje homilie, jak również inne przemówienia, z pamięci. Jego współpracownicy je nagrywali i dokonywali transkrypcji. Dzięki temu możemy dziś wybierać z olbrzymiego, będącego w posiadaniu Instytutu Prymasowskiego, Radia Wolna Europa i Polskiego Radia, archiwum dźwiękowych wystąpień Kardynała.

1920. Bitwa, która ocaliła Europę

UNIKATOWY ALBUM POLSKIEGO RADIA W 100. ROCZNICĘ

BITWY WARSZAWSKIEJ

Jeden z przełomowych momentów w historii Polski i Europy Polskie Radio upamiętniło wyjątkowym wydawnictwem: dwupłytowy album „1920. Bitwa, która ocaliła Europę” zawiera m.in. świadectwa uczestników Bitwy Warszawskiej, zapis głosu Marszałka Piłsudskiego wydającego rozkazy, artykuły prasowe, nagrania piosenek śpiewanych przez żołnierzy armii polskiej, zdjęcia, reprodukcje plakatów zagrzewających do walki. W 100. rocznicę Bitwy Warszawskiej publiczny nadawca przypomniał, jak niebywały cud wydarzył się w sierpniu 1920 roku nad Wisłą. Patronat nad wydawnictwem objęła Rada Mediów Narodowych.

„Lato z Radiem Festiwal 2019” to muzyczna esencja trasy koncertowej organizowanej przez Polskie Radio.
Na płycie znalazły się utwory artystów biorących udział w festiwalu.

W roku 1967 Festiwal Jazz Jamboree obchodził 10. urodziny. Organizatorzy zadbali, żeby w tej niezwykłej, jak na tamte czasy i miejsce, jubileuszowej imprezie, wzięli udział naprawdę znaczący muzycy z całego świata. Zaproszono niemal sześćdziesięciu wykonawców z kraju i zagranicy, a także wielu międzynarodowych działaczy i krytyków jazzowych.

28 maja 2021 roku w sprzedaży pojawiło się kolejne wydawnictwo Agencji Muzycznej Polskiego Radia z serii BĘDZIE GŁOŚNO.

To krążek, który zespół MYASTA otwiera utworem pt.: „Tańcz”. Dalej możemy posłuchać jedenastu piosenek wykonawców różnej muzycznie proweniencji. Są tu nagrania oszczędnie minimalistyczne i niezwykle bogate aranżacyjnie. Wachlarz propozycji od spokojnej ballady, przez granie rockowe, funk, ska i pop, po rap i muzyczne eksperymenty pozwala spokojnie myśleć o przyszłości polskiej sceny. 

Polskie Radio postanowiło oddać cześć polskim twórcom, których los zmusił do opuszczenia Polski i tworzenia poza ukochaną ojczyzną, wyjątkowym, trzyczęściowym wydawnictwem. Nosi ono tytuł "Sercem Polak, a talentem świata obywatel".

Na okolicznościowe wydawnictwo, którego tytuł jest fragmentem cytatu Cypriana Kamila Norwida opublikowanego po śmierci na emigracji Fryderyka Chopina, składają się dwie płyty CD oraz aż 126-stronicowa książeczka. Całość ukaże się 7 maja 2021 roku.

"Sercem Polak, a talentem świata obywatel" to połączenie muzyki, słowa i obrazu.

Muzyka znajdzie się w części trzeciej i wypełni dwie płyty CD. Będzie można na nich usłyszeć wielkich Polaków, którzy tworzyli na emigracji i nierzadko stali się tam wielkimi postaciami w swoich dziedzinach. Co więcej, nigdy nie zapominali podkreślać swego pochodzenia i nierzadko poza granicami ojczyzny prowadzili działalność patriotyczną w kręgach polonijnych. Niektórzy z nich mieli szczęście wystąpić dla rodaków w Polsce, którzy witali ich z entuzjazmem. Inni, jak wspomniany Fryderyk Chopin, nigdy do Polski nie wrócili.

Prezentowane na płycie nagranie powstało przede wszystkim dzięki zaangażowaniu Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej, współwydawcy albumu, przy udziale Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL.

Tomasz Radziwonowicz poprowadził osobiście w dniach 18 i 19 października 2021 roku, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, orkiestrę SINFONIA VIVA, a także Warszawski Chór Międzyuczelniany i Chłopięcy Chór ARTOS im. Władysława Skoraczewskiego. Partie solowe wykonali znakomici Anna Mikołajczyk-Niewiedział (sopran), Aneta Łukaszewicz (mezzosopran), Rafał Bartmiński (tenor) i Robert Gierlach (bas-baryton).

Reedycja podwójnej platynowej płyty w znakomitym wykonaniu Bernarda Ładysza.

"Ozłociliście Pieśni ziemi naszej - to dzięki Wam ta płyta jest złota" - tymi słowami, skierowanymi do słuchaczy Polskiego Radia Danuta Żelechowska - współinicjatorka całego projektu, podziękowała za ogromne zainteresowanie albumem Bernarda Ładysza. Z pewnością jest to płyta wyjątkowa. Znajdują się na niej pieśni, oddające najgłębsze uczucia patriotyczne ich twórców, wywołujące wzruszenia nawet u najbardziej odpornych na emocje słuchaczy, takie jak Rota, Warszawianka, Boże, coś Polskę, My, pierwsza Brygada, O mój rozmarynie, Dziś do ciebie przyjść nie mogę i Góralu, czy ci nie żal.

Ten album powinien być obowiązkową pozycją fonograficzną w każdym polskim domu.

Rok 2019 był w Polsce Rokiem Stanisława Moniuszki. Kasia Moś uczciła pamięć o kompozytorze , dając niezapomniany koncert w sali NOSPR w Katowicach.
Zapis tego wyjątkowego wydarzenia ukazuje się na płycie "Moniuszko 200" z towarzyszeniem jednej z najlepszych orkiestr kameralnych w Europie - Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy AUKSO pod batutą Marka Mosia.

Album składa się z płyty CD i DVD w wersji koncertowej. Za warstwę muzyczną i aranżację odpowiedzialni są: Mateusz Moś (skrzypce, brat Kasi) i Mateusz Kołakowski (fortepian).

Na scenie oprócz orkiestry i wokalistki pojawili się także muzycy zespołu Kasi: Mateusz Kołakowski (fortepian, instrumenty klawiszowe), Mateusz Moś (skrzypce, wokal, kompozycje/aranżacje) Maciej Magnuski (gitara basowa, syntezator basowy Moog) i Tomasz Mądzielewski (perkusja).

„Warska jest prawdziwą artystką. Proszę zwrócić uwagę, jak staroświecko brzmi dzisiaj ten zwrot – prawdziwy artysta. Dziś się tak nie mówi, mówi się: aktor, pianista, reżyser. Określamy w ten sposób profesję. Zawężamy i precyzujemy. Natomiast w słowie artysta, nie zawsze kryje się profesja. Było to określenie predyspozycji psychicznych. Określenie poważne, wręcz patetyczne, a czasami żartobliwe. Oznaczało tyle, co marzyciel, fantasta. Wanda Warska śpiewa, ale nie tylko śpiewa. Jest fascynującą osobowością, ma rzadką umiejętność  wytwarzania własnej, niepowtarzalnej atmosfery. Ciepła, sympatyczna, jednocześnie trochę dziwaczka, taki kot, który chadza własnymi drogami.”
Tak o Wandzie Warskiej pisała w latach sześćdziesiątych Agnieszka Osiecka.

„Cellotapes” to zbiór utworów na wiolonczelę (często nagrywaną na wiele nakładających się  ścieżek) i subtelną elektronikę. Także gra słów: tytuł w języku angielskim oznacza po prostu „taśmy klejące”, a zamysłem Michała Pepola jest, aby te „taśmy” były ideą spinającą różne gatunkowo utwory w spójną całość: Bach vs. współczesność, fonograficzna premiera słynnej kompozycji Pawła Mykietyna, kultowe dzieła europejskiego i amerykańskiego minimalizmu. I - przede wszystkim - nowa, autorska muzyka, którą Pepol już teraz kreśli swoje działania w przyszłości.

4 Symfonie Johannesa Brahmsa z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach zarejestrowane na przełomie 2008/2009 to zdarzenie nie mające swojego odpowiednika w całej dyskografii Maestro Jerzego Semkowa. Maestro Semkow należał to tzw. starej szkoły. Nie dopuszczał nagrywania „po kawałku”. Uważał, że to zabija tok muzycznej narracji.Sesje z NOSPR przebiegały zatem w konwencji koncertowej, dyrygentowi zależało na zachowaniu linii czystego koncertowego wykonania.