Jazz

Europa 67/21 to najnowszy projekt Sławka Jaskułke napisany w kwietniu 2021 roku na zaproszenie Polskiego Radia Programu Drugiego oraz Narodowego Centrum Kultury.

Rozbudowana kilkuczęściowa kompozycja jest połączeniem jazzu, swobodnej improwizacji, muzyki polifonicznej i poezji. Całość skomponowana została na zespół jazzowy oraz kwartet smyczkowy NeoQuartet, specjalizujący się w wykonawstwie współczesnej muzyki poważnej. W utworze wykorzystano wiersze Tadeusza Różewicza, Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Wisławy Szymborskiej.

Stanisław Rybarczyk, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju złożył Piotrowi Baronowi takie zamówienie – Moniuszko na jazzowo – pod koniec 2012 roku właśnie. Artysta entuzjazmu nie okazał, co Rybarczyk teraz opisuje w tekście na płycie. Ostatecznie jednak Baron, zainspirowany słynnym wydawnictwem „Legrand Jazz”, powstałym pod koniec lat 50. ubiegłego stulecia, dwa i pół roku przed urodzeniem naszego znakomitego jazzmana, zmierzył się z tematem. Rybarczyk pisze, że jazzowy koncert podczas Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie, w sierpniu 2013 roku był „strzałem w dziesiątkę”, a publiczność „odjechała”.

Wojciech Karolak zawsze interesował się kompozycją. Na studiach, na własny użytek, poznawał „Osnowy Orkiestrowki” Rimskiego-Korsakowa. Komponował niemal wszystko dla siebie i wiele dla innych, a jego bigbandowe aranże uchodzą za wyjątkowe. „Time Killers” to majstersztyk „orkiestrowki”, w kalejdoskopie stylów od Counta Basiego po Zawinula.

W roku 1967 Festiwal Jazz Jamboree obchodził 10. urodziny. Organizatorzy zadbali, żeby w tej niezwykłej, jak na tamte czasy i miejsce, jubileuszowej imprezie, wzięli udział naprawdę znaczący muzycy z całego świata. Zaproszono niemal sześćdziesięciu wykonawców z kraju i zagranicy, a także wielu międzynarodowych działaczy i krytyków jazzowych.

Nic więc dziwnego, że pełen tytuł płyty: „Polish Radio Jazz Archives 33  – Jazz Jamboree '67 vol. 1” sugeruje, że w serii mogą się pojawić w przyszłości kolejne wydawnictwa dokumentujące tę edycję najsłynniejszego festiwalu jazzowego w (jak wówczas mówiono i pisano) Europie Wschodniej.

Imponujący dorobek Studia Jazzowego Polskiego Radia pod kierownictwem Jana Ptaszyna Wróblewskiego z lat 1969-1978, a także późniejsze nagrania wielkiego polskiego jazzmana, zebrano w obszernym, pięciopłytowym wydawnictwie, które przygotowane zostało z okazji 95-lecia Polskiego Radia. Premiera już w najbliższy piątek 18 grudnia.

Ponad cztery godziny najwyższej jakości jazzu zostały zamknięte w pięciu krążkach. Wyboru nagrań dokonał osobiście Jan Ptaszyn Wróblewski, wybitna postać sceny jazzowej, laureat Nagrody Mediów Publicznych. Niemal wszystkie kompozycje ukazują się na płytach po raz pierwszy. W sporej części to wykonania bigbandowe, bo właśnie w tej formie funkcjonowało Studio Jazzowe Polskiego Radia, które powstało w 1968 roku, a zaczęło funkcjonować rok później. Ta wspaniała orkiestra nie tylko nagrywała w studiu, ale występowała na festiwalach w kraju i za granicą – w Norwegii, Szwecji, Finlandii, w Niemczech i na Węgrzech.

Do Studia Jan Ptaszyn Wróblewski zapraszał najwybitniejszych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej. Byli to m.in.: Krzysztof Komeda, Zbigniew Seifert, Zbigniew Namysłowski, Wojciech Karolak, Janusz Muniak, Włodzimierz Nahorny, Andrzej Trzaskowski czy Tomasz Stańko. Nagrania bigbandowe ostatniego z wymienionych to chyba największa fonograficzna sensacja ukazującego się właśnie boxu – znalazło się na nim aż 11 utworów Stańki, w których kompozytor i muzyk zachwyca biegłością w traktowaniu klasycznej bigbandowej materii i skonfrontowaniem jej z awangardową, freejazzową estetyką.

„Mieczysław Kosz” to już dziesiąta część, wydawanej przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia S.A., serii „Polish Radio Jazz Archives”.

Ostatni w tym roku album serii zawiera nagrania pianisty Mieczysława Kosza. Przedwcześnie, tragicznie zmarły pianista i kompozytor nie zdążył zarejestrować wielu swoich utworów i kompozycji. Prezentujemy Państwu aż dziewięć niepublikowanych do tej pory utworów, w tym trzy kompozycje własne Mieczysława Kosza. Nagrań dokonano w latach 1969-71 w Warszawie. Pomimo pewnych niedoskonałości technicznych prezentowanych nagrań, fortepian Kosza brzmi świetnie, a płyty słucha się z poczuciem wielkiej straty jaką odniosła polska pianistyka z powodu przedwczesnej śmierci wspaniale rozwijającego się artysty.

Pierwsza płyta z serii wydawniczej Polskiego Radia zatytułowanej Polish Radio Jazz Archives to : Stan Getz / Andrzej Trzaskowski Trio. Wydana pod numerem 1.

Wykonawcy: Stan Getz – saksofon tenorowy, Andrzej Trzaskowski – fortepian, Roman Dyląg – kontrabas, Andrzej Dąbrowski – perkusja.

„Wodecki jazz” to bardzo ciekawy muzycznie, przyjemny dla ucha projekt Piotra Barona – utytułowanego muzyka jazzowego i aranżera.

Petera Sextet to nowy rozdział w twórczości debiutującego na tej płycie w roli lidera, pianisty Dariusza Petery, który od dobrych kilku lat konsekwentnie buduje swą markę na krajowej scenie jazzowej. Tym razem artysta proponuje muzykę bardziej wysublimowaną zarówno pod względem klimatu jak brzmienia.

Powstałe w ciągu zaledwie dwóch dni nagrania obrazują doskonale zgrany zespół, w którym głos każdego z muzyków stanowi równoprawny element ostatecznie uzyskanej formy. Lider dał każdemu instrumentowi bardzo dużo przestrzeni, obdarzając pełnym zaufaniem każdego z muzyków.

Tym razem do swojego zespołu lider zaprosił czołowych muzyków współczesnej polskiej sceny jazzowej. Wiolonczelista Krzysztof Lenczowski, trębacz Emil Miszk, saksofonista Maciej Kociński, kontrabasista Andrzej Święs oraz perkusista Krzysztof Szmańda to artyści o dużym dorobku scenicznym i studyjnym oraz niekwestionowanej pozycji w polskim jazzie.

Muzycy Bartosz Pacan na klarnecie, Konrad Merta na akordeonie, Piotr Gach na wiolonczeli i Łukasz Mazanek na kontrabasie (wraz z Dariuszem Grelą z krakowskiego studio nagrań Nieustraszewni Łowcy Dźwięków)

stworzyli barwny brzmieniowo album.

Wyrazili w swoich kompozycjach mnogość swoich skojarzeń z ogrodami. Są utwory nasycone wyrazistą emocją, jakby żarliwym zaśpiewem lecz również taneczne, bawiące się rytmem, medytacyjne, a także proste melodie. Wszystko zdaje się wyrastać z ludowości.

Etnosi do tradycji sięgnęli nienachalnie, starali się odwołać do jej ukrytych aspektów-skal, rytmiki, przestrzeni dźwięku. Dla muzyków zespołu to ciekawy eksperyment-być między tradycją, a nowoczesnością, między ludowizną, a elegancją, między wyobraźnią, a dźwiękiem…

„Woman In Black” - spektakularny powrót Sashy Strunin. Materiał zaprezentowany na krążku „Woman In Black” z pewnością nas zaskoczy. To płyta dojrzała i osobista, pokazująca artystyczną podróż jaką niedawno przebyła wokalistka.

Album „Woman In Black” to połączenie jazzu „noir” i rhythm and blues. Przywołuje na myśl obrazy zadymionych kafejek i gangsterów z lat 50 ale z nowym i ekscytującym brzmieniem odzwierciedlającym czasy teraźniejsze. Płyta powstała pod czujnym okiem wybitnego kompozytora, muzyka i producenta Garego Guthmana, który współpracował m.in. z takimi gwiazdami jak Tony Bennett, Aretha Franklin, Tom Jones czy Bee Gees. Na krążku  Sashy towarzyszą jedni z najlepszych polskich muzyków, tacy jak: Paweł Pańta na kontrabasie (laureat nagrody Grammy za album nagrany wspólnie z Włodkiem Pawlikiem „Night in Calisia”), Paweł Dobrowolski  na perkusji (na stałe współpracujący m.in. z Anną Marią Jopek), Filip Wojciechowski na fortepianie (grający muzykę klasyczną w jazzowych aranżacjach), Jacek Namysłowski na puzonie, Michał Milczarek na gitarze (lider własnego projektu autorskiego Michał Milczarek Trio), czy Maciej Kajper (jeden z najlepszych saksofonistów w Polsce) i oczywiście Gary Guthman na trąbce.

Eryk Kulm w jazzie zdziałał tyle, że mógłby być nazywany legendą. Ale jest skromnym, wyciszonym artystą. Trzyma się z dala od głównego nurtu i nagrywa rzadko. A kiedy to robi, jego muzyka przypomina o tym jak jest istotną postacią.

Tak też jest w przypadku „Private Things”. Eryk Kulm w 1975 roku jako początkujący perkusista wyjechał do USA uczyć się w prestiżowym Berklee College of Music. Ale prawdziwe szlify zdobył grając przez 15 lat na ulicach i w klubach Nowego Jorku. To nauczyło go jak grać jazz. Dlatego kiedy wrócił do Polski, z miejsca dostał angaż do grupy Zbigniewa Namysłowskiego.

Krzysztof Komeda w Polskim Radiu vol. 8 - suplement to ósma, kończąca serię płyta, zawierająca nagrania radiowe Krzysztofa Komedy.
Na płycie usłyszymy:
- sześć nagrań z Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia z przełomu lat 1956/57 słynnego Sekstetu Komedy, pierwszej formacji muzycznej naszego artysty;
- fragment występu tegoż Sekstetu podczas Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie w roku 1957;
- kompozycję „Fourth” w wykonaniu Tria Komedy z roku 1963; - piosenka „Ja nie chcę spać” w wykonaniu Kaliny Jędrusik z towarzyszeniem zespołu Krzysztofa Komedy nagrana w Warszawie w roku 1967r;
- nagrania bonusowe: Kołysanka z filmu „Rosemary’s baby” w wykonaniu Mieczysława Kosza, oraz „Dwaj ludzie z Szafą” muzykę filmową w wykonaniu     Orkiestry PRiTV w Łodzi p/d M.Debicha oraz bardzo interesująca rozmowa Magdaleny Konopki z Krzysztofem Komedą (nagranie z roku 1967r.)

Lumpeks to czterech utalentowanych muzyków, trzech jazzmanów z Francji i polska śpiewaczka i barabanistka. Olga Kozieł, kontrabasista Sébastien Beliah, saksofonista Pierre Borel i trębacz Louis Laurain stworzyli hipnotyzującą mieszankę jazzu i dawnej polskiej muzyki wiejskiej. Tym połączeniem jazzowej improwizacji i polskich melodii tanecznych zapracowali sobie na najwyższą nagrodę w radiowym konkursie wyłaniającym zespoły i artystów inspirujących się polską muzyką tradycyjną.

„Andrzej Jagodziński – W Hołdzie Wolności” jest autorskim wyborem utworów od czasu, kiedy Polska była pod zaborami do roku 1997 wyrażających tęsknotę za wolnością  i walkę o niepodległość. Andrzej Jagodziński po mistrzowsku połączył podniosły i niełatwy temat utworów z interpretacją jazzową. Znane większości słuchaczy oryginalne brzmienia poszczególnych utworów nabrały zupełnie nowego charakteru w warstwie muzycznej w żaden sposób nie ujmując powagi w warstwie tekstowej.

W skład albumu Andrzej Kurylewicz Trio wchodza dwie płyty, na których pojawiają się jazzowe standardy, kompozycje lidera, jeden utwór Wandy Warskiej, jak i należące do folkloru piosenki z tradycji polskiej ("Laura i Filon", "Przybyli ułani") bądź anglosaskiej ("My Bonnie..."). Kurylewicz powraca tu do jazzu "inaczej", z perspektywy kilkudziesięciu lat doświadczeń na polu innego gatunku.

Anthony Strong - 28-letni wokalista i pianista jazzowy, który w rodzinnej Anglii jest zwany „angielską supergwiazdą new jazzu”. Śpiewa z naturalnością, z jaką oddycha, a na fortepianie gra tak naturalnie, jak śpiewa… brzmi jak skrzyżowanie popołudniowej herbatki ze szklanką whiskey.

Album Stepping Out zawiera standardy jazzowe i kompozycje oryginalne Instrumenty w bogatej aranżacji instrumentów smyczkowych i dętych. Muzyce z tego albumu towarzyszą dodatkowo dwa wideoklipy do utworów Cheek to Cheek oraz For Once In My Life.

„Anthony to imponujący pianista i wokalista. Ujął mnie natychmiast swą energią i klasą. Jest pełny pozytywnej energii, tak poszukiwanej w dzisiejszych czasach” – opinia Didiera Martina (dyrektora sekcji Jazz & Classique Naïve).

CHEAP TOBACCO to wybuchowa mieszanka czystej energii, autentyczności oraz mocnego vintageowego brzmienia, połączona z charyzmatycznym głosem dziewczyny z Bieszczad, która dwukrotnie została wybrana najlepszą bluesową wokalistką w Polsce. Grupa podczas 7 lat istnienia zagrała ponad 450 koncertów w kraju i zagranicą, zyskując uznanie słuchaczy oraz dziennikarzy muzycznych. Na swoim koncie mają ponad 15 nagród Grand Prix oraz nagród publiczności na festiwalach krajowych i zagranicznych m.in: Rawa Blues, Suwałki Blues Festiwal, Synestezje, Bochum Total (Niemcy), Blues Alive (Czechy).