Polecane produkty

Upamiętnienie światowej sławy dyrygenta i kompozytora oraz mistrzowski popis czołowych polskich zespołów symfonicznych: Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie i NOSPR w Katowicach.

Gdyby nie wypadek, któremu podczas wojny uległ w rodzinnym Lwowie, Stanisław Skrowaczewki (1923-2017) zostałby zapewne pianistą-wirtuozem. Kontuzjowany w obie dłonie poświęcił się jednak komponowaniu i dyrygowaniu orkiestrami - i jeszcze przed trzydziestką osiągnął spektakularne, europejskie sukcesy. Pracował w Krakowie, Wrocławiu, Katowicach i Warszawie, w Paryżu studiował u Nadii Boulanger, zdobywał laury międzynarodowych konkursów kompozytorskich i dyrygenckich. W 1956 r. poprowadził orkiestry z Cleveland, Nowego Jorku, Pittsburgha i Cincinnati, a w 1960 r. podjął decyzję o pozostaniu w USA na stałe. Zamieszkał w Minneapolis, gdzie szefował orkiestrze symfonicznej i skąd coraz częściej wyjeżdżał na zaproszenia filharmonii i oper w Nowym Jorku, Berlinie, Wiedniu, Londynie, Amsterdamie, Paryżu, Tokio… Nagrał dziesiątki płyt (zasłynął zwłaszcza interpretacjami monumentalnych dzieł austriackiego neoromantyka Antona Brucknera), nigdy też nie przestał pielęgnować związków z ojczyzną - zwłaszcza w ostatnich dekadach swojego życia był w Polsce częstym - witanym z honorami - gościem.

Pospieszalscy śpiewają (i grają) Herberta, Baczyńskiego, Norwida i innych, czyli największy rodzinny zespół w Polsce i wiersze największych polskich poetów.

Kiedy na początku lat 90. XX wieku bracia Jan, Karol, Marcin i Mateusz Pospieszalscy nagrali pierwszą płytę rodzinnego zespołu - legendarny już album z kolędami - więcej niż połowy obecnego składu Pospieszalskich nie było jeszcze na świecie. Dziś bez 15-osobowej (stan na listopad 2024) orkiestry trudno sobie wyobrazić polską scenę muzyczną. Tworzą ją wirtuozi wykształceni na polskich i europejskich muzycznych uczelniach, na co dzień grający w czołowych formacjach popowych, jazzowych, folkowych I hip-hopowych. O muzyce klasycznej nie wspominając.

Podczas jednego z regularnie zwoływanych rodzinnych zlotów-warsztatów, Mateusz Pospieszalski, jeden z nieformalnych liderów zespołu, saksofonista, kompozytor i człowiek-elektrownia, zaproponował, by przygotować album, na którym znalazłaby ujście pozamuzyczna pasja niemal wszystkich członków rodziny: czytanie wierszy.  Propozycja została przyjęta przez entuzjastyczną aklamację.

Mówi Mateusz Pospieszalski:  „To zespół, który funkcjonuje bez kalkulacji i biznes-planu, więc możemy na nikogo się nie oglądać i robić tylko to, na czym nam zależy. A ten album o dumna demonstracja naszych możliwości: jako kompozytorów i wykonawców. Ma działać na emocje, a dzięki słowom, także pobudzać intelektualnie.” 

Nieodkryty wcześniej skarb z archiwum Polskiego Radia: dwa koncerty Mieczysława Kosza na Jazz Jamboree w 1967 i 1968 r.

Niewidomy wirtuoz fortepianu zadebiutował na warszawskim święcie jazzu w 1967 r., zaledwie kilka miesięcy po przyjeździe do stolicy z Krakowa. Występując jako lider tria z Januszem Kozłowskim na kontrabasie i Sergiuszem Perkowskim na perkusji wzbudził powszechny zachwyt. Janusz Wolski, korespondent magazynu „Jazz”, relacjonował na gorąco: „Najciekawszym wydarzeniem koncertu »Nowe twarze w polskim jazzie« był występ Mieczysława Kosza. Zademonstrował on bardzo osobistą koncepcję gry, dobre wyczucie swingu, pełny, soczysty dźwięk i wielką kulturę muzyczną. Kosz wzoruje się na Billu Evansie, co w połączeniu z wielką muzykalnością dało »czysty« jazz, bez efekciarstwa i niepotrzebnych popisów.”

Jeden z najsłynniejszych albumów w historii polskiego rocka, otoczony legendą, ponadczasowy. Wyczekiwana przez fanów reedycja brzmi i wygląda perfekcyjnie.

Dwie płyty analogowe zostały opakowane w lśniącą lakierem podwójną kopertę typu gatefold, a w środku znalazło się miejsce na długi wspominkowy tekst. Ikoniczny front okładki - z jaskrawo zielonym logotypem zaprojektowanym przed Edwarda Lutczyna - prezentuje się oszałamiająco.

A muzyka…

Najsłynniejsze nagranie koncertowe w historii polskiego rocka. Ponad 40 lat po premierze do sklepów trafia dwupłytowe, winylowe wznowienie drugiego albumu Perfectu.

Październikowy wieczór ’82. Na dworze ciemna i zimna noc stanu wojennego, a w warszawskim klubie Stodoła blask i żar. Gra zespół Perfect w pierwszym, legendarnym składzie: na gitarach Zbigniew Hołdys i Andrzej Urny, na gitarze basowej Andrzej Nowicki, na perkusji Piotr Szkudelski. Przy mikrofonie Grzegorz Markowski, do niedawana obiecujący aktor teatralny, dziś bóg rocka, spocony, z obnażonym torsem, owijający sobie publiczność wokół palca.

Po przerwie wymuszonej przez komunistyczne władze był to pierwszy koncert zespołu, którego słuchała cała Polska. Nakład debiutanckiego albumu z niezapomnianą białą okładką sięgnął trzystu tysięcy egzemplarzy. W radiu tej muzyki nie można było usłyszeć, ale grało się ją na każdej prywatce, aż do zdarcie płyty. Posłuchać jej na żywo było marzeniem każdego nastolatka.

Kasia Moś olśniewa skalą wokalnego talentu, wszechstronnością muzycznych zainteresowań i odwagą artystycznych wyborów. Jej czwarty, autorski album to podsumowanie życia w blasku koncertowych sal i w zaciszu studiów nagraniowych, swoisty pamiętnik fascynacji, poszukiwań i przyjaźni. To świadectwo niewysłowionej - jak podpowiada tytuł płyty - wdzięczności wobec przyjaciół za dzielenie się pomysłami, wizjami i marzeniami. 

Kasia Moś: „Ten album jest klamrą, która podsumowuje niezwykle aktywny, czasem wręcz szaleńczo rozpędzony etap mojego o życia. Wybierając piosenki, z których większość jest już dobrze słuchaczom znana, czułam się jak nastoletnia dziewczyna, która nagrywa składankę na kasetę magnetofonową, żeby słuchać jej ze znajomymi na prywatce albo w samotności, ze słuchawkami na uszach, w ciemności, kiedy chce się wspominać piękne chwile.”

Anna Rusowicz prezentuje album wypełniony słonecznym blaskiem, życiową mądrością i paradą muzycznych wspaniałości.

„Dziewczyna Słońca” to dziesięć piosenek zainspirowanych muzycznym bogactwem hippisowskiej złotej ery przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Wokalistce towarzyszy zespół wirtuozów, którzy podróżują z nią po ścieżkach soulu, rocka, rhythm and bluesa, gitarowego popu, a nawet jazzu.

Anna Rusowicz prezentuje album wypełniony słonecznym blaskiem, życiową mądrością i paradą muzycznych wspaniałości.

„Dziewczyna Słońca” to dziesięć piosenek zainspirowanych muzycznym bogactwem hippisowskiej złotej ery przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Wokalistce towarzyszy zespół wirtuozów, którzy podróżują z nią po ścieżkach soulu, rocka, rhythm and bluesa, gitarowego popu, a nawet jazzu.

Imponujący dorobek Studia Jazzowego Polskiego Radia pod kierownictwem Jana Ptaszyna Wróblewskiego z lat 1969-1978, a także późniejsze nagrania wielkiego polskiego jazzmana, zebrano w obszernym, pięciopłytowym wydawnictwie, które przygotowane zostało z okazji 95-lecia Polskiego Radia.

Ponad cztery godziny najwyższej jakości jazzu zostały zamknięte w pięciu krążkach. Wyboru nagrań dokonał osobiście Jan Ptaszyn Wróblewski, wybitna postać sceny jazzowej, laureat Nagrody Mediów Publicznych. Niemal wszystkie kompozycje ukazują się na płytach po raz pierwszy. W sporej części to wykonania bigbandowe, bo właśnie w tej formie funkcjonowało Studio Jazzowe Polskiego Radia, które powstało w 1968 roku, a zaczęło funkcjonować rok później. Ta wspaniała orkiestra nie tylko nagrywała w studiu, ale występowała na festiwalach w kraju i za granicą – w Norwegii, Szwecji, Finlandii, w Niemczech i na Węgrzech.

Do Studia Jan Ptaszyn Wróblewski zapraszał najwybitniejszych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej. Byli to m.in.: Krzysztof Komeda, Zbigniew Seifert, Zbigniew Namysłowski, Wojciech Karolak, Janusz Muniak, Włodzimierz Nahorny, Andrzej Trzaskowski czy Tomasz Stańko. Nagrania bigbandowe ostatniego z wymienionych to chyba największa fonograficzna sensacja wydanego boxu – znalazło się na nim aż 11 utworów Stańki, w których kompozytor i muzyk zachwyca biegłością w traktowaniu klasycznej bigbandowej materii i skonfrontowaniem jej z awangardową, freejazzową estetyką.

Lora Szafran zaprosiła do nagrania płyty dwoje gości – saksofonistę Henryka Miśkiewicza (którego słyszymy w „Tomaszowie” i piosence „Groszki i róże”) oraz śpiewającą Agę Zaryan (z którą panie zaśpiewały w duecie „Grande Valse Brillante”). Ta ostatnia powiedziała o Szafran: U Lory najważniejsze są szczerość i bycie sobą. Taka jest Lora Artystka i Lora Człowiek! Słychać to w każdej piosence na tej płycie!

https://bfan.link/krokodyl-50-lat-na-scenieWydany przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia dwupłytowy album Dariusza Kozakiewicza „Krokodyl” jest jedynie kompromisem wobec tego, co można by zaprezentować na pięciu, a nawet 10 płytach.

Płyta pierwsza, to kompozycje Kozakiewicza wykonane i zaśpiewane przez Annę JANTAR, Marka PIEKARCZYKA, Natalię SIKORĘ, Patrycję MARKOWSKĄ oraz zespoły ŚWIADECTWO DOJRZAŁOŚCI, TEST i oczywiście PERFECT.

Na drugiej płycie słyszymy niezapomniane riffy i partie solowe, które Kozakiewicz wykonał w utworach wykonywanych przez zespoły BREAKOUT, AIR CONDITION, HOMO TWIST, a także Ryszarda RYNKOWSKIEGO, Grzegorza MARKOWSKIEGO, czy Wojciecha KORDĘ.

Po raz pierwszy do przestrzeni cyfrowej trafia zestaw ponad pięćdziesięciu nagrań studyjnych i koncertowych piosenek Stanisława Grzesiuka, utrwalonych przez Polskie Radio w latach 1959-1962 oraz niemal trzydzieści bardzo krótkich monologów, bądź komentujących umieszczone na albumie piosenki, bądź opowiadających, jak warszawska ulica kiedyś wyglądała i żyła.

Premierowo ten zestaw nagrań ukazał się nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia (jeszcze jako Radiowej Agencji Fonograficznej) w formie dwupłytowego albumu CD,  w 2007 roku, czyli ponad piętnaście lat temu.  Pierwszego wznowienia wyczerpanego nakładu Polskie Radio dokonało w roku 2015.

Duet autorski Jeremi Przybora – autor tekstów i Jerzy Wasowski – kompozytor pojawił się ze swoim Kabaretem w Telewizji Polskiej, wkrótce po jej powstaniu, jesienią 1958 roku. Przez kolejne osiem lat twórcy regularnie dostarczali widzom znakomitą rozrywkę, snując opowieści, sami wykonując swoje utwory oraz zapraszając do ich wykonania wschodzącą elitę polskich aktorów: Kalinę Jędrusik, Barbarę Krafftównę, Aleksandrę Śląską, Krystynę Sienkiewicz, Irenę Kwiatkowską, Wiesława Michnikowskiego, Mieczysława Czechowicza, Wiesława Gołasa, Edwarda Dziewońskiego, Bohdana Łazukę i jeszcze kilkoro innych.

Oto drugi zestaw nagrań Mieczysława Kosza wynalezionych w Archiwum Polskiego Radia. Szesnaście utworów zarejestrowanych w latach 1967-1971, głównie w studiach Polskiego Radia, dwa zaś pochodzą z recitalu Kosza w warszawskiej Filharmonii Narodowej podczas Jazz Jamboree ’70. Nagrania te nigdy wcześniej nie były prezentowane na płytach.

Połowa z proponowanych utworów jest autorstwa Mieczysława Kosza. Reszta to jazzowe standardy, popowe hity polskie i zagraniczne, a nawet nokturn Ferenca Liszta i melodia ludowa. Wszystkie interpretowane przez Kosza w sposób niedostępny nikomu innemu. Muzyka była dla tego pianisty sposobem wyrzucenia z siebie kłębiących się w nim emocji, nie zaś patentem na wirtuozerskie tanie sztuczki.

Dziesiąta, jubileuszowa trasa koncertowa Męskie Granie była jednym z najważniejszych artystycznych wydarzeń ostatnich lat w Polsce. Koncerty na długo pozostaną w pamięci fanów artystów tworzących to muzyczne dzieło. Album „Dogrywka” stanowi przedłużenie tych wspomnień. Jest też specjalnym dodatkiem do albumu „Męskie Granie 2019”, który ukazał się w listopadzie ubiegłego roku nakładem Polskiego Radia i uzyskał status platynowej płyty. Agencja Muzyczna Polskiego Radia ma przyjemność być wydawcą tych niezwykłych rejestracji i wspierać trasę od samego początku. Tym razem również nie zabraknie utworów największych twórców sceny alternatywnej, m.in.: Nosowska, Krzysztof Zalewski, Ørganek, Lao Che, Voo Voo, czy duet Maleńczuk & Waglewski. Album zawiera także piosenki wykonane w hołdzie dla klasyków polskiej muzyki rozrywkowej – zespołów Breakout i 2+1. Dzięki tej kompilacji można powrócić wspomnieniami do atmosfery letniej trasy.

„Męskie Granie 2019” to dziesiąty album dokumentujący niezwykła trasę koncertową z udziałem polskich artystów.

Dekada z Męskim Graniem to mnóstwo znakomitej muzyki zagranej na żywo przed wielotysięczną publicznością. Nie inaczej było w roku 2019.

Na albumie znajdują się między innymi porywające interpretacje klasyki polskiej i zagranicznej muzyki rozrywkowej w wykonaniu między innymi Natalii Przybysz, duetu The Dumplings oraz zespołu Lao Che.

Znajdziemy na nim też między innymi chwytający za serce hołd dla grupy Breakout oraz pełne energii utwory w wykonaniu Darii Zawiałow i duetu Mazolewski/Porter.

Drugą część wydawnictwa tworzy zapis koncertu zespołu Męskie Granie Orkiestra 2019 na czele z Katarzyną Nosowską, Tomaszem Organkiem, Igorem Walaszkiem i Krzysztofem Zalewskim.

W Ich wykonaniu między innymi jeden z największych przebojów roku – utwór „Sobie i Wam”.

Edycja specjalna albumu zawiera dodatkowo utwór zespołu Łąki Łan oraz wersję studyjną singla „Sobie i Wam”.

Seria płytowa „Męskie Granie” jest poświęcona kultowej trasie koncertowej, która organizowana jest od 2010 roku w największych polskich miastach
Warto przypomnieć, że osiem spośród dziewięciu dotychczasowych płyt tej serii uzyskało status platyny.

Pierwsza część albumu „Męskie Granie 2018” zawiera między innymi niepowtarzalne „zderzenia” muzyczne - zespołu Organek i Kazika, Natalii Przybysz i Jej Rodziców, Darii Zawiałow i Małgorzaty Ostrowskiej, grupy Lao Che i Dawida Podsiadło oraz utwory z projektów specjalnych - ØNA (stworzonego przez zespół Ørganek i zaproszone Artystki) i „Czemu nas tam nie ma?” (w wykonaniu grupy Coma i jej Gości).

Druga płyta to zapis koncertu Męskie Granie Orkiestra 2018 - projektu stworzonego specjalnie na potrzeby tegorocznej trasy. W tym roku trzon MGO tworzyli: Krzysztof Zalewski, Dawid Podsiadło i Kortez.

Po raz pierwszy w fonograficznej historii Męskiego Grania oddajemy w Państwa ręce płytę, która stanowi specjalny dodatek do podstawowego albumu „Męskie Granie 2017”. Nadaliśmy mu tytuł „Dogrywka”.

Album „Męskie Granie 2017” to jedna z najczęściej kupowanych polskich składanek w ostatnim czasie, a utwory singlowe zdobywają szczyty list przebojów. „Dogrywka” to ponad godzina fantastycznej muzyki - niepublikowane wcześniej, koncertowe wersje największych przebojów Gwiazd polskiej sceny muzycznej.

Dzięki tym kilkunastu utworom powracamy na prestiżowe sceny koncertowe w naszym kraju - między innymi do występów Artystów, którzy prezentują na tym albumie własny, wykonany brawurowo, repertuar.

Oddajemy w Państwa ręce dwupłytowy album „Męskie Granie 2017”, który jest już ósmym albumem poświęconym kultowej trasie koncertowej.

Zeszłoroczne „Męskie Granie 2016” było najlepiej sprzedającą się składanką na polskim rynku muzycznym i osiągnęła status platynowej płyty.

„Męskie Granie 2017” to album wyjątkowy, bo obejmuje wybrane utwory ze wszystkich tegorocznych koncertów. Muzyczna esencja trasy koncertowej, zamknięta w niespełna trzech godzinach. Dokumentacja szalonych emocji, energetycznych wykonań i elektrycznych dźwięków.

Ten dwupłytowy album, na który nagrania Andrzej Ratusiński wybrał osobiście, stanowi najwszechstronniejszą chyba prezentację sztuki pianistycznej artysty występującego przez lata w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy, nierzadko u boku takich dyrygenckich sław, jak Leonard Bernstein, Herbert von Karajan czy Wolfgang Sawallich.

Na płytach znajdziemy nagrania koncertów fortepianowych J.S. Bacha, F. Mendelssohna i E. Griega, a także studyjne oraz koncertowe rejestracje prezentujące Andrzeja Ratusińskiego w roli wybitnego interpretatora solowych transkrypcji dzieł Bacha, Liszta i kompozycji Chopina. Maciej Grzybowski opisuje szczegółowo zawartość albumu kończąc słowami artysty:

Z powodów, których mogę się tylko domyślać, te nagrania przeleżały w archiwach ponad czterdzie­ści lat. To szmat czasu, w którym zmieniałem się jako człowiek i dojrzewałem jako pianista dzięki osobistym kontaktom z najwybitniejszymi muzykami ubiegłego stulecia. Proszę więc moich Słuchaczy o potraktowanie tego zapisu jako rejes­tracji archiwalnych.

Koncert, którego nagranie znalazło się na pierwszej płycie, odbył się w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, w piątek, 13 sierpnia 2021 r. Marcie Zalewskiej towarzyszyła jazzrockowa supergrupa, składająca się ze znakomitych muzyków młodego pokolenia.

„Melodies. The Magic Mountain” jest drugą płytą tego składu, którego członkowie zdążyli się już zaprezentować fanom jazzu w kilkunastu krajach, na trzech kontynentach, jako wrażliwi artyści o niezwykle lirycznym podejściu do tworzonej przez siebie muzyki.

,,Kombinat", ,,Telefony" i ,,Biała flaga" to Republika. Republika to Grzegorz Ciechowski. Grzegorz Ciechowski to Obywatel G.C. Obywatel G.C. to ,,Nie pytaj o Polskę". Takie były moje Spotkania z Legendą w latach 80. Teraz spotykam się z zapisem koncertu, w którym kolejne pokolenie artystów mogło pokazać co w nich zostało z twórczości Grzegorza Ciechowskiego. To nie jest komfortowa sytuacja dla artysty mierzącego się z taką materią. Dla słuchacza też. Nie jest to łatwa przyjemność i trzeba być tego świadomym, ale z każdym kolejnym utworem wchodzimy w tę przestrzeń coraz bardziej, aż widzimy w nich ducha i zostajemy.

Pierwsza przemówiła do mnie Mela Koteluk. Później znakomita seria. Rewelacyjny Skubas, Tymon i Grzegorz Turnau. Mają swój styl i nie komplikują formy. Emocje wystarczyły. Pierwsza klasa. Dalej Mateusz Ziółko, Nosowska i Kayah. Koniec. Ciągle siedzę, nie mogę się podnieść. Wyjść tak natychmiast z tej przestrzeni. Robię to powoli. Choć wokół cisza, to w głowie krążą jeszcze dźwięki Polskiej Orkiestry Radiowej p/d Adama Sztaby, który całość zaaranżował i towarzyszył wykonawcom na scenie. Jakby echo grało.

[arkadiusz tegenka], 2018

To już dziesiąta płyta wydana przez Agencję Muzyczną we współpracy z Czwórką, w związku z Czwórkowymi działaniami dla wspierania młodych i zdolnych artystów. Jest wśród nich pięć płyt laureatów konkursu, winylowa płyta „The Best of Będzie Głośno!” oraz poprzednie trzy płyty z zestawem nagrań, z konkursów w poprzednich latach.

Reedycja podwójnej platynowej płyty w znakomitym wykonaniu Bernarda Ładysza.

"Ozłociliście Pieśni ziemi naszej - to dzięki Wam ta płyta jest złota" - tymi słowami, skierowanymi do słuchaczy Polskiego Radia Danuta Żelechowska - współinicjatorka całego projektu, podziękowała za ogromne zainteresowanie albumem Bernarda Ładysza. Z pewnością jest to płyta wyjątkowa. Znajdują się na niej pieśni, oddające najgłębsze uczucia patriotyczne ich twórców, wywołujące wzruszenia nawet u najbardziej odpornych na emocje słuchaczy, takie jak Rota, Warszawianka, Boże, coś Polskę, My, pierwsza Brygada, O mój rozmarynie, Dziś do ciebie przyjść nie mogę i Góralu, czy ci nie żal.

Ten album powinien być obowiązkową pozycją fonograficzną w każdym polskim domu.

Trzypłytowy album stanowi precyzyjnie skomponowaną przez artystę antologię - zawiera największe kreacje artystyczne Bernarda Ładysza:

CD1 zawiera największe kreacje operowe, m.in. arię Skołuby ze Strasznego dworu Moniuszki, scenę śmierci z Borysa Godunowa Musorgskiego oraz pieśni Moniuszki, Noskowskiego, Schuberta, Niewiadomskiego i innych.

CD 2 to najpiękniejsze polskie kolędy, pieśni dla matki (m.in. Nie zobaczysz matko syna Katarzyny Gertner) oraz romanse Wertyńskiego i innych twórców (m.in. Bajkał, Wołga, Wołga, Jaskółka, Był bal). 

CD 3 to piosenki i pieśni popularne (m.in. Zegar, Droga,Miasto pokoju, Zielone lata oraz przeboje musicalowe: m.in. Południowy Pacyfik,  Gdybym był bogaczem).