Muzyka poważna

7 płytowy album  wydany z okazji  Jubileuszu znakomitej polskiej skrzypaczki zawiera nagrania archiwalne z lat 1974-2007 - w  tym  22 nagrania po raz pierwszy opublikowane na płytach.

Kaja Danczowska jest laureatką międzynarodowych Konkursów: V Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im.Henryka Wieniawskiego w 1967 r. – 3 nagroda, Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Alberto Curci w Neapolu w 1969 r. – 2 nagroda, Konkursu Wykonań Muzycznych w Genewie w 1970 r. –2 nagroda,  Międzynarodowego Konkursu Radiowego w Monachium  w 1975 r. – 3nagroda, Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli  w 1976 r. - srebrny medal.

Najznakomitsze wykonania z całego dorobku nagraniowego Kai Danczowskiej zostały wybrane przez samą artystkę - niektóre  z nich po raz pierwszy opuściły archiwa Polskiego Radia i radiofonii niemieckich. Dodatkowym atutem są komentarze Kai Danczowskiej zamieszczone w booklecie. Kaja Danczowska z niemal fotograficzna pamięcią, drobiazgowo odtworzyła chwile z tamtych lat - ludzi, orkiestry,koncerty, podróże, spotkania.

Stockhausen - komponujący w domu, z dwojgiem malutkich dzieci za ścianą - postanowił „skomunikować” się z otoczeniem w nietypowy sposób. Utwór napisany dla sześciorga śpiewaków wymagał od nich specjalnej techniki wokalnej (alikwotowej) oraz całkowitego zjednoczenia. Autor zostawił dokładną „instrukcję obsługi”. Każdy artysta ma do dyspozycji: osiem (panie) lub dziewięć (panowie) rytmicznych modeli wokalnych oraz karty magicznych imion bóstw pochodzących z różnych kultur (do swobodnego żonglowania). Wszystko po to, by stworzyć ciąg płynnych 51 formuł, czyli przeprowadzeń, w których za każdym razem inny śpiewak pełni rolę przewodnika - koryfeusza. „Napisałem 75-minutowy utwór oparty na jednym nonowym akordzie B-dur” – miał żartować kompozytor. W istocie ów dźwięk B (za każdym razem odnajdywany na nowo) mieni się - za sprawą alikwotów - zmienną barwą, kontrastami, natężeniem. Wciąga w trans, obezwładnia. „Stimmung jest na pewno muzyką medytacyjną. Czas jest zniesiony” – komentował Stockhausen. - „Wsłuchujemy się we wnętrze dźwięku, we wnętrze widma harmonicznego, we wnętrze samogłoski, we wnętrze”. Pomimo specyficznej techniki wokalnej, aury akustycznej i swoistej filozofii - „wejście” w Stimmung nie jest procesem karkołomnym. Ważna jest deklaracja współuczestniczenia - wspólnego przeżywania, odczuwania, oczyszczenia. Wsłuchiwanie się w siebie i w otoczenie. Harmonia wewnętrzna i zewnętrza. Pełna wolność.

Karol Kurpiński urodził się w 1785 roku we Włoszakowicach. Karol Kazimierz, który w przyszłości miał się stać jednym z czołowych polskich kompozytorów I połowy XIX wieku, był piątym z sześciorga dzieci Marcina Kurpińskiego i Franciszki z Wańskich, pochodzącej z rodu znanych wielkopolskich muzyków - Jana i Rocha Wańskich. W dwunastym roku życia Karol Kurpiński udał się do miejscowości Sarnowa koło Rawicza, by w tamtejszym kościele, którego proboszczem był brat jego matki ks. Karol Wański, podjąć się pełnienia funkcji organisty.

W serii „Muzyka naszych czasów” Polskie Radio, przy współpracy Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego publikuje trzy monograficzne płyty trzech naszych znakomitych kompozytorów: Zbigniewa Bargielskiego, Krzysztofa Knittla i Piotra Mossa.
Krzysztof Knittel łączy w swej muzyce doświadczenia wyniesione ze studia muzyki elektroakustycznej z praktyką live electronics i muzyki improwizowanej – włączając także do swych realizacji poezję i sztuki wizualne. Na jego kompozytorskiej płycie zostały wydane
4 utwory:
- Lipps na trio jazzowe i orkiestrę
- Koncert na klawesyn i orkiestrę napisany dla Elżbiety Chojnackiej
oraz dwa niezwykle znaczące utwory z ostatnich lat, odnoszące się do tragicznych wydarzeń z historii ostatniej wojny:
- Boże, pełen miłosierdzia
- Pamiętnik z Powstania Warszawskiego

15 Inwencji dwugłosowych BWV 772-786 i 15 Sinfonii na trzy głosy BWV 787-801. Lekcje śpiewności, nauki o kontrapunkcie, prowadzeniu głosów i artykulacji udzielonej przez Wielkiego Bacha dla młodszych i starszych adeptów gry na klawesynie.

Lilianna Stawarz- klawesynistka-solistka-kameralistka-czasami szef orkiestry. Pedagog. Entuzjastka muzyki instrumentalnej i wokalnej epoki baroku. Muzyk, który często słyszy kolorami i widzi muzykę. Niepoprawna optymistka.

Dwupłytowy album zawierający nagranie koncertowe opery "Der Berggeist", dokonane podczas 13. Wielkanocnego Festiwalu im. Ludwiga van Beethovena. Jest to rejestracja pierwszego wykonania tej opery po 172 latach i jednocześnie pierwsze fonograficzne nagranie dzieła Louisa Spohra.

Duch Gór wpisuje się w tradycję niemieckiej opery wczesnoromantycznej, opisującej - znane jeszcze z mitologii greckiej - niełatwe stosunki świata fantastycznego ze śmiertelnikami. Zwykle postać fantastyczna zakochuje się w istocie śmiertelnej, ale miłość ta nie ma szans na szczęśliwe spełnienie – przynajmniej w życiu doczesnym. W Duchu Gór zakochany w księżniczce Almie tytułowy bohater zostaje w końcu przywołany do porządku przez (niewidzialnego i niemego) Przedwiecznego Ducha, który uświadamia górskiemu młodzieńcowi, że miłość jest wyłącznym atrybutem śmiertelników.

Dwupłytowy album wydany przez Polskie Radio przy współpracy ze Stowarzyszeniem im. Ludwiga van Beethovena. Zawiera nagranie koncertowe opery Luigiego Cherubiniego, którego dokonano 17 marca 2008 roku w  Filharmonii Narodowej w Warszawie podczas koncertu XII Festiwalu Ludwika van Beethovena.

"Lodoϊska", to komedia heroiczna w trzech aktach, autorstwa włoskiego kompozytora Luigiego Cherubiniego. Wielobarwna akcja utworu rozgrywa się na terenie Polski ok. 1600 roku w Rzeczypospolitej szlacheckiej. Głównym bohaterem opery jest hrabia Floreski, który wraz ze służącym Varbelem poszukuje zaginionej w niewyjaśnionych okolicznościach ukochanej Lodoϊski. Pierwsza inscenizacja utworu miała miejsce prawie dwieście lat temu.

Płyta kameralna zrealizowana przez Ponte Art Promotion wspólnie z Programem II Polskiego Radia. Łukasz Kuropaczewski - wybitny polski gitarzysta -zaprosił do współpracy najznakomitszych polskich artystów młodego pokolenia: Agatę Szymczewską, Annę Marię Staśkiewicz, Katarzynę Budnik-Gałązkę i Marcina Zdunika.

Marek Toporowski
Józef Zeidler – Vesperae Ex D A Canto, Alto, Tenore, Basso, Violino Primo, Violino Secundo, Traverso Primo, Traverso Secundo, Clarino Primo, Clarino Secundo Con Fundamento (A.D. 1786). 

Badania ostatnich lat ukazują nam zupełnie nowy obraz polskiej kultury muzycznej II połowy XVIII wieku; po latach postrzegania twórczości kompozytorów polskich jako wtórnej i nieinteresującej odkrywamy obraz zaskakująco bogaty i zróżnicowany. Polską specyfiką było niewątpliwie przeniesienie punktu ciężkości w stronę muzyki religijnej; z braku silnego mecenatu artystycznego państwa profesjonalne uprawianie muzyki przeniosło się w stronę kapel działających przy znaczniejszych ośrodkach kultu. Późniejsza kasata klasztorów pociągnęła za sobą rozproszenie zawartości archiwów; stąd często nasza wiedza dotycząca poszczególnych kompozytorów okazuje się niepełna.

Na kolejnej, 6 płycie z serii Musica Sacromonta, wydanej przez Polskie Radio i Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Świętogórskiej im. Józefa Seidlera, znalazły się dzieła muzyków bezpośrednio związanych z kapelą Kongregacji Filipinów na Świętej Górze w Gostyniu. Tym razem, obok dzieł znanego już kapelmistrza Maksymiliana Koperskiego oraz czeskiego prefekta muzyki Joannesa Baptisty Lohra, znalazła się kompozycja Józefa Elsnera (1769-1854), jednego z najwybitniejszych przedstawicieli kultury muzycznej w Polsce I poł. XIX w.

Płyta Samuel Ramey Live to obszerne fragmenty koncertu, jaki odbył się 5 grudnia 2008 roku w Auli Uniwersyteckiej w Poznaniu. W programie znalazły się m.in. najpiękniejsze arie z oper Charles'a Gounoda, Arrigo Boito i Giuseppe Verdiego. Artyście towarzyszyła Orkiestra Filharmonii Poznańskiej pod batutą jednego z najbardziej obiecujących młodych dyrygentów - Łukasza Borowicza. Jest to pierwsza w historii płyta, jaką Samuel Ramey nagrał z polskimi artystami. A w swoim dorobku ma już ponad 80 albumów zarejestrowanych dla największych wytwórnii fonograficznych świata.

Piotr Moss - kompozytor; ur. 13 maja 1949, Bydgoszcz. Studiował kompozycję u Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1972. W latach 1976-77 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu, uzyskując tam nagrodę Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za całokształt twórczości. 

Utwory Piotra Mossa były wykonywane w wielu krajach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Singapurze, Kolumbii i Afryce Południowej. Od 1993 kompozytor współpracuje z pisarzem Jeanem-Louisem Bauerem. Razem stworzyli m.in. melodramat Ugui na recytatora i orkiestrę (1993), oratorium Gédéon (1996), dwie opery kameralne: Karla (1996) i Les Ailes de Jean-Pierre (1997), cykl pieśni na tenor i orkiestrę De l’amour... (1994) a ostatnio utwór wokalno-instrumentalny „La Malédiction de Noémia” (2005). Od 1981 Piotr Moss mieszka w Paryżu.

Jego twórczość jest niezwykle obfita i różnorodna. Obejmuje wszelkie gatunki utworów, z wyraźnym nurtem muzyki filmowej i teatralnej, dominującym w jego wcześniejszej twórczości, ale obecnym i dzisiaj, choć na dalszym planie.
Przełomowe znaczenie w biografii Piotra Mossa miał kontakt kompozytora z Nadią Boulanger. Studia u niej spowodowały wzrost zainteresowania Mossa muzyką autonomiczną. Jego utwory charakteryzują się dużą swobodą w wykorzystywaniu rozmaitych technik kompozytorskich, sięganiu do tradycji i stosowaniu nowoczesnego języka muzycznego. Czasami stosuje cytaty z dzieł obcych i własnych.

Emocja muzyki Piotra Mossa jest z ducha romantyczna, kompozytor podkreśla zresztą związki swojej twórczości z romantyzmem i neoromantyzmem mówiąc o humanistycznym aspekcie komponowanej przez siebie muzyki, przez co należy zapewne rozumieć jej przystępność i unikanie częstej wśród współczesnych twórców hermetyczności.

Płyta POLONAISE – 300 lat Poloneza w Kulturze Europejskiej, to wyjątkowe wydawnictwo - po raz pierwszy w historii fonografii zebrano najpiękniejsze polonezy napisane na orkiestrę od czasów baroku po wiek XX.

Dzieła Telemanna, Bacha, Beethovena, Schuberta, Czajkowskiego i Musorgskiego połączymy ze słynnymi polskimi polonezami Kurpińskiego, Ogińskiego, Chopina i Wieniawskiego. Do tego arcyciekawy polonez na wejście gości do Białego Domu  napisany przez amerykańskiego autora muzyki marszowej Johna Philippa Sousę oraz ikona polskiej muzyki filmowej – Polonez z muzyki do filmu „Pan Tadeusz“ Wojciecha Kilara.

W wyniku współpracy Polskiego Centrum Informacji Muzycznej z Polskim Radiem S. A., przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, ukazały się pierwsze płyty nowej serii „Muzyka Polska Dzisiaj – Portrety Współczesnych Kompozytorów Polskich”. Wydanych zostało 10 monograficznych płyt kompaktowych audio poświęconych twórczości współczesnych kompozytorów polskich różnych generacji, mieszkających i działających w Polsce i poza granicami kraju, twórców, którzy pomimo znaczącego dorobku nie posiadali dotąd własnej, monograficznej płyty: Zbigniewa Penherskiego (ur. 1935), Lidii Zielińskiej (ur. 1953), Magdaleny Długosz (ur. 1954), Tadeusza Wieleckiego (ur. 1954), Anny Zawadzkiej-Gołosz (ur. 1955), Jacka Grudnia (ur. 1961), Jarosława Siwińskiego (ur. 1964), Michała Talmy-Sutta (ur. 1969), Ewy Trębacz (ur. 1973) oraz Aleksandra Kościowa (ur. 1974).

Dzięki ścisłej współpracy z kompozytorami, płyty zawierają reprezentatywne dla twórców zestawy utworów w najbardziej cenionych przez nich wykonaniach. Nagrania pochodzą głównie ze zbiorów Biblioteki-Fonoteki Związku Kompozytorów Polskich (POLMIC) oraz z Archiwum Polskiego Radia. Są to przede wszystkim rejestracje festiwali „Warszawska Jesień” i „Warszawskie Spotkania Muzyczne”, cyklów koncertowych „Generacje”, „Portrety Kompozytorów”, „Muzyka Teraz” oraz najwybitniejsze nagrania studyjne Polskiego Radia. Dzięki dużemu zaangażowaniu twórców oraz wielu innych osób i instytucji, zasoby te zostały wzbogacone o pozycje z prywatnych archiwów kompozytorów (głównie ich własne realizacje muzyki elektroakustycznej) oraz cenne nagrania studyjne i koncertowe powstałe w innych ośrodkach.