Alternatywna

Pocztówki z Macondo to solowy debiut Grzegorza Bukały – artysty dotychczas kojarzonego z zespołem Wały Jagiellońskie. Album zawiera 15 utworów, do których teksty napisał sam Grzegorz Bukała. Do większości piosenek artysta skomponował także muzykę. Materiał zawarty na płycie został zarejestrowany podczas dwóch koncertów w Programie III Polskiego Radia - 17 i 18 lutego 2008 roku. Dla wielu odbiorców ta płyta będzie zaskoczeniem. W warstwie słownej i muzycznej pojawia się tu zapis przeżyć artysty z ostatnich 20 lat. Należy ją więc odczytać jako wyraz osobistych przemyśleń.

„Missing Link” to płyta będąca sumą indywidualności, które ją stworzyły. O Bodku i Sławku wiemy, że grali niegdyś w Agressivie 69, byli prekursorami industrialnego rocka w Polsce i stosowania samplingu w produkcji muzyki. Ze spuścizny post-punka korzysta także Patti Yang, która wykorzystuje mrok tkwiący w tych brzmieniach do tworzenia autorskiej wersji trip-hopu oraz Bela Komoszyńska, liderka Sorry Boys. Nutę ciepłej psychodelii wnosi do tego towarzystwa Łukasz Lach – charakterystyczny głos alternatywnego L.Stadt. Wcześniejsze doświadczenia muzyków wchodzących w skład Heart & Soul sprawiają, że ich autorskie nagrania brzmią zaskakująco oryginalnie. To piosenki – ale dalekie od popowego banału, niesione nieoczywistymi głosami, zamknięte w intrygujących interpretacjach. Podobnie jest z brzmieniem. Jest w nim rockowy pazur, ale też elektroniczna głębia i soundtrackowa narracyjność.

Stockhausen - komponujący w domu, z dwojgiem malutkich dzieci za ścianą - postanowił „skomunikować” się z otoczeniem w nietypowy sposób. Utwór napisany dla sześciorga śpiewaków wymagał od nich specjalnej techniki wokalnej (alikwotowej) oraz całkowitego zjednoczenia. Autor zostawił dokładną „instrukcję obsługi”. Każdy artysta ma do dyspozycji: osiem (panie) lub dziewięć (panowie) rytmicznych modeli wokalnych oraz karty magicznych imion bóstw pochodzących z różnych kultur (do swobodnego żonglowania). Wszystko po to, by stworzyć ciąg płynnych 51 formuł, czyli przeprowadzeń, w których za każdym razem inny śpiewak pełni rolę przewodnika - koryfeusza. „Napisałem 75-minutowy utwór oparty na jednym nonowym akordzie B-dur” – miał żartować kompozytor. W istocie ów dźwięk B (za każdym razem odnajdywany na nowo) mieni się - za sprawą alikwotów - zmienną barwą, kontrastami, natężeniem. Wciąga w trans, obezwładnia. „Stimmung jest na pewno muzyką medytacyjną. Czas jest zniesiony” – komentował Stockhausen. - „Wsłuchujemy się we wnętrze dźwięku, we wnętrze widma harmonicznego, we wnętrze samogłoski, we wnętrze”. Pomimo specyficznej techniki wokalnej, aury akustycznej i swoistej filozofii - „wejście” w Stimmung nie jest procesem karkołomnym. Ważna jest deklaracja współuczestniczenia - wspólnego przeżywania, odczuwania, oczyszczenia. Wsłuchiwanie się w siebie i w otoczenie. Harmonia wewnętrzna i zewnętrza. Pełna wolność.

Klimt to solowy projekt Antoniego Budzińskiego znanego i cenionego artysty z zespołu Saluminesia. "Agape" to jego drugie "dziecko", oscylujące głównie w okolicach shoegaze'u i postrock'a. Płyta ta jest różnorodna i eksprymentalna, w wyniku czego na albumie można usłyszeć fascynacje i poszukiwania twórcy Klimtu w muzyce folkowej, klasycznej czy nawet drum'n'bass'owej. Pomimo tej różnorodności krążek ten jest bardziej gitarowo ekspresyjny i dynamiczny od debiutanckiego albumu, "Jesienne odcienie melancholii". Odkryty przez radiowa Trójkę, doceniony i chwalony przez wielu dziennikarzy i krytyków muzycznych. Klimt wystąpił na tegorocznym Open'er Festiwal oraz Seven Festiwal. A tytuł "Agape" nawiązuje do boskiej, bezwarunkowej i idealnej miłości.

Są w historii rock'n'rolla wykonawcy nierozerwalnie przypisani do swojego pokolenia. Są w historii rock'n'rolla płyty, których już od pierwszych taktów, słuchało się, słucha i zawsze będzie słuchało sercem, pamiętając ten pierwszy raz. Nawet po trzydziestu latach! Zawsze poczujemy ten sam dreszcz i pewność, że to moje i nie oddam nikomu. Wartością takich płyt i to bezcenną jest przekaz! Dla mojego pokolenia rocznik 62 takim wykonawcą i taką płytą jest Brygada Kryzys z jej czarnym albumem. Nigdy nie grali czysto. Zawsze coś nie domagało i nigdy nie chodziło tu o miłe dla ucha muzyczne subtelności, aranżacyjne smaczki czy realizacyjne, nowatorskie popisy magów konsolety. Przekaz miał być bardzo prosty i na wieki: nie zgadzamy się na to co dostajemy od świata polityki i mamony. Byłem na tym koncercie w Trójce. Byłem też trzy dekady wcześniej na koncercie w Remoncie. Słuchałem ,,Centrali" i pomyślałem, że ciągle czekamy na sygnał, choć dziś na inny niż wtedy. Słuchałem ,,Fallen Fallen is Babylon" i pomyślałem, miał upaść, a nie upadł. Jest jeszcze potężniejszy, niż był kiedykolwiek. Słuchałem ,,To co czujesz, to co wiesz" i pomyślałem, patrząc wokół, że większość szuka aktualnej odpowiedzi. Szuka prawdy, którą kiedyś znali. Stali w bezruchu. Tak jak ja. Ja swoją znalazłem. Mało tego, dotarło do mnie, że nigdy jej nie zgubiłem. Poczułem się dobrze. Reszta niech szuka. Po to są takie płyty.

„No Plain Shortcuts” - debiutancki album Letters From Silence - przynosi 12 kompozycji nasyconych różnorodnymi inspiracjami. Z jednej strony ich utwory przywodzą na myśl avant-popowe eksperymenty ze Skandynawii, Niemiec czy Wielkiej Brytanii oraz folkowy klimat, z drugiej – za sprawą barwy wokalu Wawrzyńca Dąbrowskiego i chropowatych partii gitarowych Maćka Bąka – grunge’ową niepokorność. Naturalność jest tu artystycznym drogowskazem. Muzyką udaje się złapać nieokiełznane frazy płynące nie tyle z głowy, a bardziej, jak sami muzycy mawiają – „z trzewi”. W warstwie słownej przewijają się motywy bycia w drodze, ruchu, ucieczki, próby znalezienia miejsca człowieka i opisania jego emocjonalności. Płyta stanowi przepełnioną refleksją podróż po rozległych, surowych krajobrazach, ale i po wewnętrznej mapie zagubionego w rozpędzonej współczesności człowieka.

„Sonata para guitarra” Antonio Jose  z 1933 r. to utwór porównywany do największych sonat fortepianowych pod względem pomysłów konstrukcyjnych i  brzmieniowych.

„Koncert na gitarę, orkiestrę  i kotły ”Krzysztofa Meyera to utwór, który został zarejestrowany w 2011 roku podczas IV Festiwalu Polskiej Akademii Gitary z udziałem Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus” pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. Prawykonanie tego utworu - w obecności kompozytora, wykładowcy wielu  europejskich uczelni – zostało owacyjnie przyjęte przez publiczność festiwalową.

„Nocturnal after John Dowland for Guitar” op.70 Benjamina Brittena powstał w 1963 r. Według opinii krytyków to  najwybitniejsze arcydzieło napisane na gitarę. Kuropaczewski wykonuje tę kompozycję  rzadko. Tym bardziej cenne jest to wykonanie zarejestrowane na płycie Polskiego Radia.

„Nocturnal” to wyjątkowa propozycja dla miłośników gitary klasycznej i literatury muzycznej , przeznaczonej na ten  trudny, bardzo wymagający  i piękny instrument.  Łukasz Kuropaczewski  - jako wirtuoz gitary – spełnia wszystkie oczekiwania  najbardziej wymagających odbiorców.  Znakomita technika, budowanie nastroju, ekspresja – to wszystko można znaleźć na tej wyjątkowej płycie.

Pierwszy album długogrający znakomitego chorzowskiego zespołu NeLL nagrany z uznanymi producentami i realizatorami muzycznymi - Maciejem Stanieckim i Krzysztofem Tonnem (m.in. Hedone, Blue Cafe, Varius Manx, L.Stadt, muzyka do filmów Quo Vadis, Superprodukcja, Vinci). Na płycie znalazło się 11 utworów zarejestrowanych i zrealizowanych na tradycyjnym sprzęcie analogowym pamiętającym czasy Białego Albumu The Beatles, utrzymanych w stylistyce new rave, electro-pop, alternative rock. Utwory opowiadają o poszukiwaniu sensu we wszechobecnym bełkocie bezsensownych rozmów, reklam, telewizji, z którego coraz trudniej wyłapać znaczenie. Wydanie singla "Downwards the city" zostało sfinansowane przez fanów - użytkowników portalu MegaTotal.pl

NeLL to czterech gentlemanów z Chorzowa - Bartek Księżyk, Tomasz Ignalski, Klaus Tudyka, Robert „Borsuk” Kucharczyk. Grupa powstała w 2006 roku – została wtedy zauważona przez Piotra Stelmacha, dziennikarza radiowej Trójki, który zaprosił zespół do swojego projektu Offensywa. Utwór Red Ribbons znalazł się na pierwszej edycji składanki, a piosenka Lemon Cold Ice Milk otwierała drugą część kompilacji - "Offensywa 2". 28 września 2007 NeLL zagrał koncert w studiu im. A. Osieckiej transmitowany w radiowej Trójce.

Alternatywni, (jeszcze) bez kontraktów i fonograficznego debiutu. Bez kompleksów, pozerstwa i doświadczeń w tzw. branży. Z garaży, piwnic i płyt demo. Polskie Radio i autor trójkowej audycji "Offensywa" - Piotr Stelmach - z radością przedstawiają kolejne utwory młodych, głodnych sukcesu Artystów!

MEGAFON to tytuł debiutanckiego albumu zespołu Przybył. Na płycie znalazło się 11 utworów m.in. utwór „Gdy miasto wita ciemność”, który Sławomir Przybył współtworzył z Danielem Melingo – legendą argentyńskiego tanga. Album promuje single „Jeden na milion” oraz „Nocny tramwaj”.

PRZYBYŁ to zespół dowodzony przez Sławomira Przybyła – gitarzystę, autora piosenek. Z roku na rok zbliżał się do swojej debiutanckiej płyty, robiąc wokół siebie coraz więcej szumu.
W 2017 roku zespół wygrał festiwal FAMA w Świnoujściu, rok później - Jarocin Festival a w tym roku - eliminacje do Pol’and’rock Festival. Ich muzyka to oryginalne połączenie piosenki autorskiej, jazzu, rocka oraz bluesa. Charyzmatycznego głosu lidera – niskiego i chropowatego – nie da się pomylić z żadnym innym.

Steve Nash & Turntable Orchestra to nowatorski projekt mający na celu połączenie dwóch muzycznych światów – muzyki klasycznej i turntablismu, z wykorzystaniem brzmienia orkiestry, fortepianu i gramofonów obsługiwanych przez DJ-ów. Warstwę dźwiękową stanowi kompilacja muzyki elektronicznej, która jest realizowana na gramofonach w oparciu o zmiksowany materiał. Całość przedsięwzięcia skupia w sobie brzmienia charakterystyczne dla muzyki klasycznej, opracowywane jednak za pomocą narzędzi nowych stylów muzycznych, przede wszystkim elektroniki i jazzu. Naturalne dźwięki fortepianu i orkiestry przeplatane są scratchowanymi partiami generowanymi przez gramofony, które pełnią funkcję instrumentów solowych.