Alternatywna

WERNYHORĘ stworzyła w roku 2019 trójka sanockich muzyków. Grająca na skrzypcach, wiolonczeli i historycznych instrumentach smyczkowych Anna Oklejewicz poznała grającego na lirze korbowej i kobzie Macieja Harnę. Maciej spotkał śpiewającą Darię Kosiek i jesienią cała trójka połączona miłością do tradycyjnych pieśni z Bojkowszczyzny, Łemkowszczyzny, Zakarpacia i Podola ruszyła na pierwszy wspólny koncert, na Słowację.

Wiosną 2020 roku Daria Kosiek otrzymała Stypendium MKiDN „Kultura w sieci” i tak zrodził się pierwszy muzyczny projekt WERNYHORY, „Bojkowski głos Bieszczadu”. Dwie nagrody na „Mikołajkach Folkowych” w tym samym roku były naturalną konsekwencją dobrze przepracowanego czasu pandemii. A potem nadeszła „Nowa Tradycja” w roku 2021.

W nagraniu płyty, która powstawała w styczniu i marcu 2022 roku, w Studiu Polskiego Radia S-4 im. Jerzego Wasowskiego, do zespołu WERNYHORA dołączyli Wojciech Lubertowicz grający na bębnach i duduku oraz gitarzysta basowy Marcin Pospieszalski, który całość wyprodukował muzycznie. Za stołem mikserskim w czasie nagrywania, miksowania i masterowania materiału zasiadł Tadeusz Mieczkowski.

Steve Nash & Turntable Orchestra to nowatorski projekt mający na celu połączenie dwóch muzycznych światów – muzyki klasycznej i turntablismu, z wykorzystaniem brzmienia orkiestry, fortepianu i gramofonów obsługiwanych przez DJ-ów. Warstwę dźwiękową stanowi kompilacja muzyki elektronicznej, która jest realizowana na gramofonach w oparciu o zmiksowany materiał. Całość przedsięwzięcia skupia w sobie brzmienia charakterystyczne dla muzyki klasycznej, opracowywane jednak za pomocą narzędzi nowych stylów muzycznych, przede wszystkim elektroniki i jazzu. Naturalne dźwięki fortepianu i orkiestry przeplatane są scratchowanymi partiami generowanymi przez gramofony, które pełnią funkcję instrumentów solowych.

Będzie Głośno! – pod takim hasłem Czwórka promuje młodych, zdolnych, polskich muzyków niemających jeszcze kontraktu z żadną wytwórnią. Jest to program, który umożliwia nieznanym muzykom bezpośredni kontakt z radiem, a poprzez audycję pod tytułem Będzie Głośno! i listę przebojów dociera do słuchaczy. Częścią projektu jest konkurs „Wydaj płytę z Będzie głośno”, który Czwórka zorganizowała po raz trzeci. W 2019 zwyciężyła Sara Kordowska.

MEGAFON to tytuł debiutanckiego albumu zespołu Przybył. Na płycie znalazło się 11 utworów m.in. utwór „Gdy miasto wita ciemność”, który Sławomir Przybył współtworzył z Danielem Melingo – legendą argentyńskiego tanga. Album promuje single „Jeden na milion” oraz „Nocny tramwaj”.

PRZYBYŁ to zespół dowodzony przez Sławomira Przybyła – gitarzystę, autora piosenek. Z roku na rok zbliżał się do swojej debiutanckiej płyty, robiąc wokół siebie coraz więcej szumu.
W 2017 roku zespół wygrał festiwal FAMA w Świnoujściu, rok później - Jarocin Festival a w tym roku - eliminacje do Pol’and’rock Festival. Ich muzyka to oryginalne połączenie piosenki autorskiej, jazzu, rocka oraz bluesa. Charyzmatycznego głosu lidera – niskiego i chropowatego – nie da się pomylić z żadnym innym.

Alternatywni, (jeszcze) bez kontraktów i fonograficznego debiutu. Bez kompleksów, pozerstwa i doświadczeń w tzw. branży. Z garaży, piwnic i płyt demo. Polskie Radio i autor trójkowej audycji "Offensywa" - Piotr Stelmach - z radością przedstawiają kolejne utwory młodych, głodnych sukcesu Artystów!

Nemezis zgrabnie wymieszał stylistyki, przechodząc od ambientowych transów do rozwlekłych darkambientów, industrialne chroboty wpisując w tło miękkiego, tanecznego bitu, a akustyczne gitary traktując jako element kontrujący dosadność dźwięków otoczenia. Muzyka jest bardzo plastyczna, poduszkowo ciepła, malowana lekkimi pociągnięciami miękkiego pędzla.

Pierwszy album długogrający znakomitego chorzowskiego zespołu NeLL nagrany z uznanymi producentami i realizatorami muzycznymi - Maciejem Stanieckim i Krzysztofem Tonnem (m.in. Hedone, Blue Cafe, Varius Manx, L.Stadt, muzyka do filmów Quo Vadis, Superprodukcja, Vinci). Na płycie znalazło się 11 utworów zarejestrowanych i zrealizowanych na tradycyjnym sprzęcie analogowym pamiętającym czasy Białego Albumu The Beatles, utrzymanych w stylistyce new rave, electro-pop, alternative rock. Utwory opowiadają o poszukiwaniu sensu we wszechobecnym bełkocie bezsensownych rozmów, reklam, telewizji, z którego coraz trudniej wyłapać znaczenie. Wydanie singla "Downwards the city" zostało sfinansowane przez fanów - użytkowników portalu MegaTotal.pl

NeLL to czterech gentlemanów z Chorzowa - Bartek Księżyk, Tomasz Ignalski, Klaus Tudyka, Robert „Borsuk” Kucharczyk. Grupa powstała w 2006 roku – została wtedy zauważona przez Piotra Stelmacha, dziennikarza radiowej Trójki, który zaprosił zespół do swojego projektu Offensywa. Utwór Red Ribbons znalazł się na pierwszej edycji składanki, a piosenka Lemon Cold Ice Milk otwierała drugą część kompilacji - "Offensywa 2". 28 września 2007 NeLL zagrał koncert w studiu im. A. Osieckiej transmitowany w radiowej Trójce.

MYASTA – zwycięzca czwartej edycji konkursu radiowej Czwórki „Wydaj płytę z Będzie Głośno!”. Zespół zainicjował w 2015 r. Michał Kowalski (wokal) i Mariusz Mitura (perkusja) wraz z bydgoskimi gitarzystami. Do podstawowego składu sukcesywnie dołączali kolejni muzycy – sekcja dęta, instrumenty klawiszowe i perkusjonalia. Obecnie zespół tworzy ośmiu doświadczonych muzyków z Bydgoszczy, Torunia i nieodległego Chełmna. 

"Following the light" to czwarta solowa płyta Stanieckiego i podobnie jak poprzednie wymyka sie klasyfikacjom.
To w większości liryczne utwory zagrane przy użyciu gitar, elektroniki i pętli. Jak zwykle u Stanieckiego muzyka jest bardzo obrazowa, jakby stworzona do filmu.
Maciej Staniecki kompozytor muzyki teatralnej i filmowej (Vinci, Paradox Lake), współtwórca projektów elektronicznych (Nemezis, Chwasty), producent i realizator dźwięku (W. Zimpel, Młynarski&Masecki, Lotto).

„Sonata para guitarra” Antonio Jose  z 1933 r. to utwór porównywany do największych sonat fortepianowych pod względem pomysłów konstrukcyjnych i  brzmieniowych.

„Koncert na gitarę, orkiestrę  i kotły ”Krzysztofa Meyera to utwór, który został zarejestrowany w 2011 roku podczas IV Festiwalu Polskiej Akademii Gitary z udziałem Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus” pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. Prawykonanie tego utworu - w obecności kompozytora, wykładowcy wielu  europejskich uczelni – zostało owacyjnie przyjęte przez publiczność festiwalową.

„Nocturnal after John Dowland for Guitar” op.70 Benjamina Brittena powstał w 1963 r. Według opinii krytyków to  najwybitniejsze arcydzieło napisane na gitarę. Kuropaczewski wykonuje tę kompozycję  rzadko. Tym bardziej cenne jest to wykonanie zarejestrowane na płycie Polskiego Radia.

„Nocturnal” to wyjątkowa propozycja dla miłośników gitary klasycznej i literatury muzycznej , przeznaczonej na ten  trudny, bardzo wymagający  i piękny instrument.  Łukasz Kuropaczewski  - jako wirtuoz gitary – spełnia wszystkie oczekiwania  najbardziej wymagających odbiorców.  Znakomita technika, budowanie nastroju, ekspresja – to wszystko można znaleźć na tej wyjątkowej płycie.

„No Plain Shortcuts” - debiutancki album Letters From Silence - przynosi 12 kompozycji nasyconych różnorodnymi inspiracjami. Z jednej strony ich utwory przywodzą na myśl avant-popowe eksperymenty ze Skandynawii, Niemiec czy Wielkiej Brytanii oraz folkowy klimat, z drugiej – za sprawą barwy wokalu Wawrzyńca Dąbrowskiego i chropowatych partii gitarowych Maćka Bąka – grunge’ową niepokorność. Naturalność jest tu artystycznym drogowskazem. Muzyką udaje się złapać nieokiełznane frazy płynące nie tyle z głowy, a bardziej, jak sami muzycy mawiają – „z trzewi”. W warstwie słownej przewijają się motywy bycia w drodze, ruchu, ucieczki, próby znalezienia miejsca człowieka i opisania jego emocjonalności. Płyta stanowi przepełnioną refleksją podróż po rozległych, surowych krajobrazach, ale i po wewnętrznej mapie zagubionego w rozpędzonej współczesności człowieka.

"Waltornium" to kontynuacja serii płyt z moją autorską muzyką inspirowaną snami z dzieciństwa. To poszukiwanie ich atmosfery, nieprawdopodobnego spokoju i bezpieczeństwa. Obszarem formalnym pozostaje klasyczny Eno’wski ambient. Jego “Discreet Music” stał się paradygmatem dla większości tej muzyki. Osadzone w estetyce Barokowej muzyki klasycznej, "Waltornium" zrealizowane zostało na akustycznych brzmieniach wirtualnych programu EAST/WEST, LOGIC AUDIO.

Są w historii rock'n'rolla wykonawcy nierozerwalnie przypisani do swojego pokolenia. Są w historii rock'n'rolla płyty, których już od pierwszych taktów, słuchało się, słucha i zawsze będzie słuchało sercem, pamiętając ten pierwszy raz. Nawet po trzydziestu latach! Zawsze poczujemy ten sam dreszcz i pewność, że to moje i nie oddam nikomu. Wartością takich płyt i to bezcenną jest przekaz! Dla mojego pokolenia rocznik 62 takim wykonawcą i taką płytą jest Brygada Kryzys z jej czarnym albumem. Nigdy nie grali czysto. Zawsze coś nie domagało i nigdy nie chodziło tu o miłe dla ucha muzyczne subtelności, aranżacyjne smaczki czy realizacyjne, nowatorskie popisy magów konsolety. Przekaz miał być bardzo prosty i na wieki: nie zgadzamy się na to co dostajemy od świata polityki i mamony. Byłem na tym koncercie w Trójce. Byłem też trzy dekady wcześniej na koncercie w Remoncie. Słuchałem ,,Centrali" i pomyślałem, że ciągle czekamy na sygnał, choć dziś na inny niż wtedy. Słuchałem ,,Fallen Fallen is Babylon" i pomyślałem, miał upaść, a nie upadł. Jest jeszcze potężniejszy, niż był kiedykolwiek. Słuchałem ,,To co czujesz, to co wiesz" i pomyślałem, patrząc wokół, że większość szuka aktualnej odpowiedzi. Szuka prawdy, którą kiedyś znali. Stali w bezruchu. Tak jak ja. Ja swoją znalazłem. Mało tego, dotarło do mnie, że nigdy jej nie zgubiłem. Poczułem się dobrze. Reszta niech szuka. Po to są takie płyty.

Klimt to solowy projekt Antoniego Budzińskiego znanego i cenionego artysty z zespołu Saluminesia. "Agape" to jego drugie "dziecko", oscylujące głównie w okolicach shoegaze'u i postrock'a. Płyta ta jest różnorodna i eksprymentalna, w wyniku czego na albumie można usłyszeć fascynacje i poszukiwania twórcy Klimtu w muzyce folkowej, klasycznej czy nawet drum'n'bass'owej. Pomimo tej różnorodności krążek ten jest bardziej gitarowo ekspresyjny i dynamiczny od debiutanckiego albumu, "Jesienne odcienie melancholii". Odkryty przez radiowa Trójkę, doceniony i chwalony przez wielu dziennikarzy i krytyków muzycznych. Klimt wystąpił na tegorocznym Open'er Festiwal oraz Seven Festiwal. A tytuł "Agape" nawiązuje do boskiej, bezwarunkowej i idealnej miłości.

Rok 2019 był w Polsce Rokiem Stanisława Moniuszki. Kasia Moś uczciła pamięć o kompozytorze , dając niezapomniany koncert w sali NOSPR w Katowicach.
Zapis tego wyjątkowego wydarzenia ukazuje się na płycie "Moniuszko 200" z towarzyszeniem jednej z najlepszych orkiestr kameralnych w Europie - Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy AUKSO pod batutą Marka Mosia.

Album składa się z płyty CD i DVD w wersji koncertowej. Za warstwę muzyczną i aranżację odpowiedzialni są: Mateusz Moś (skrzypce, brat Kasi) i Mateusz Kołakowski (fortepian).

Na scenie oprócz orkiestry i wokalistki pojawili się także muzycy zespołu Kasi: Mateusz Kołakowski (fortepian, instrumenty klawiszowe), Mateusz Moś (skrzypce, wokal, kompozycje/aranżacje) Maciej Magnuski (gitara basowa, syntezator basowy Moog) i Tomasz Mądzielewski (perkusja).

Karin Stanek urodziła się w Bytomiu, pod koniec II wojny światowej. W latach 60. ubiegłego wieku była jedną z najpopularniejszych polskich piosenkarek i symbolem tzw. bigbitu. Utwory „Autostop”, „Malowana lala”, czy „Chłopiec z gitarą” znała i nuciła cała Polska od małolatów, po emerytów.

Kasia Moś i jej starszy brat Mateusz Moś pochodzą z Bytomia. Z Bytomiem związany jest też Mateusz Kołakowski.

Nic dziwnego, skoro są krajanami, że ta trójka pracująca razem twórczo została zainspirowana repertuarem Karin Stanek. Matką tego pomysłu była znana w środowisku Gina Komasa, zasłużona dla polskiej kultury swoją wieloletnią działalnością twórczą, jak i czwórką niezwykle zdolnych dzieci.

Robienie coverów, szczególnie jeśli ktoś uczynił już taką piosenkę hitem, ma sens tylko wtedy, jeśli ma się pomysł, jak to zrobić, żeby nasza wersja była inna niż oryginału, ale też została zapamiętana.

Ta myśl z pewnością przyświecała Kasi Moś, jej bratu Mateuszowi i Mateuszowi Kołakowskiemu, kiedy rozpoczynali pracę nad nowymi wersjami jedenastu utworów, które prawie pół wieku wcześniej wykonywała z powodzeniem Karin Stanek. Efekt tej pracy to właśnie płyta „KASIA MOŚ KARIN STANEK”.

Karin Stanek urodziła się w Bytomiu, pod koniec II wojny światowej. W latach 60. ubiegłego wieku była jedną z najpopularniejszych polskich piosenkarek i symbolem tzw. bigbitu. Utwory „Autostop”, „Malowana lala”, czy „Chłopiec z gitarą” znała i nuciła cała Polska od małolatów, po emerytów.

Kasia Moś i jej starszy brat Mateusz Moś pochodzą z Bytomia. Z Bytomiem związany jest też Mateusz Kołakowski.

Nic dziwnego, skoro są krajanami, że ta trójka pracująca razem twórczo została zainspirowana repertuarem Karin Stanek. Matką tego pomysłu była znana w środowisku Gina Komasa, zasłużona dla polskiej kultury swoją wieloletnią działalnością twórczą, jak i czwórką niezwykle zdolnych dzieci.

Robienie coverów, szczególnie jeśli ktoś uczynił już taką piosenkę hitem, ma sens tylko wtedy, jeśli ma się pomysł, jak to zrobić, żeby nasza wersja była inna niż oryginału, ale też została zapamiętana.

Ta myśl z pewnością przyświecała Kasi Moś, jej bratu Mateuszowi i Mateuszowi Kołakowskiemu, kiedy rozpoczynali pracę nad nowymi wersjami jedenastu utworów, które prawie pół wieku wcześniej wykonywała z powodzeniem Karin Stanek. Efekt tej pracy to właśnie płyta „KASIA MOŚ KARIN STANEK”.

Stockhausen - komponujący w domu, z dwojgiem malutkich dzieci za ścianą - postanowił „skomunikować” się z otoczeniem w nietypowy sposób. Utwór napisany dla sześciorga śpiewaków wymagał od nich specjalnej techniki wokalnej (alikwotowej) oraz całkowitego zjednoczenia. Autor zostawił dokładną „instrukcję obsługi”. Każdy artysta ma do dyspozycji: osiem (panie) lub dziewięć (panowie) rytmicznych modeli wokalnych oraz karty magicznych imion bóstw pochodzących z różnych kultur (do swobodnego żonglowania). Wszystko po to, by stworzyć ciąg płynnych 51 formuł, czyli przeprowadzeń, w których za każdym razem inny śpiewak pełni rolę przewodnika - koryfeusza. „Napisałem 75-minutowy utwór oparty na jednym nonowym akordzie B-dur” – miał żartować kompozytor. W istocie ów dźwięk B (za każdym razem odnajdywany na nowo) mieni się - za sprawą alikwotów - zmienną barwą, kontrastami, natężeniem. Wciąga w trans, obezwładnia. „Stimmung jest na pewno muzyką medytacyjną. Czas jest zniesiony” – komentował Stockhausen. - „Wsłuchujemy się we wnętrze dźwięku, we wnętrze widma harmonicznego, we wnętrze samogłoski, we wnętrze”. Pomimo specyficznej techniki wokalnej, aury akustycznej i swoistej filozofii - „wejście” w Stimmung nie jest procesem karkołomnym. Ważna jest deklaracja współuczestniczenia - wspólnego przeżywania, odczuwania, oczyszczenia. Wsłuchiwanie się w siebie i w otoczenie. Harmonia wewnętrzna i zewnętrza. Pełna wolność.

To już trzeci z kolekcji albumów honorujących laureatów Nagrody Mediów Publicznych w kategorii Muzyka. Po pięciopłytowym zestawie Jana Ptaszyna Wróblewskiego i dwupłytowym wydawnictwie Piotra Beczały, w grudniu 2022 roku ukazał się podwójny album CD kolejnego laureata zatytułowany po prostu „JÓZEF SKRZEK”.