Z Archiwum Polskiego Radia. Orkiestra Taneczna Rozgłośni Śląskiej

Pierwsze, niepublikowane na płytach nagrania radiowe z roku 1963 duetu fortepianowego Marek Tomaszewski i Wacław Kisielewski dokonywane na potrzeby Polskiego Radia i emitowane w piętnastominutowych audycjach.

Niezwykła muzykalność artystów oraz kreatywne podejście do współczesnych wtedy przebojów jak i muzyki klasycznej zaowocowały niesamowitą popularnością w kraju, Europie i na świecie. Artyści wydali dużą ilość płyt w międzynarodowych wytwórniach płytowych i koncertowali na wielu kontynentach. Dopiero nagła, tragiczna śmierć Wacława Kisielewskiego  zatrzymała ten maraton sukcesów, a Marek nigdy nie znalazł godnego zastępcy swego muzycznego partnera.

Marek & Vacek, to naturalnie pseudonim artystyczny, który artyści przybrali wyjeżdżając na pierwsze tournée.

Płyta zawiera zarejestrowany prawie cały wspólny koncert Jana Kiepury i jego żony, Marthy Eggerth – węgierskiej śpiewaczki operetkowej i aktorki, jaki odbył się w hali sportowej klubu „Wisła” w Krakowie w grudniu 1958 r. podczas drugiego po wojnie przyjazdu artysty do Polski.

Przed koncertem, tego pamiętnego grudniowego wieczoru, czuło się napięcie tłumów czekających na spotkanie z legendarnym tenorem i jego żoną. Kiepura natomiast przeżywał konfrontację z własną młodością i wspomnieniami dawnego porządku świata. Podał rękę Marcie, musnął jej policzek pocałunkiem pełnym miłości i wstąpił na schody prowadzące na zaimprowizowaną scenę. Był znowu czeladnikiem w piekarni swojego ojca...

Na dwóch płytach prezentujemy najwspanialsze orkiestry taneczne Polskiego Radia jak i piosenkarzy będących w owym czasie bardzo popularnymi wykonawcami. 

Album zawiera utwory w wykonaniu m.in.: Nataszy Zylskiej, Janusza Gniadkowskiego, Marii Koterbskiej, Marty Mirskiej, Sławy Przybylskiej, Ludmiły Jakubczak, Fryderyki Elkana z towarzyszeniem Orkiestry Krakowskiej p/d Jerzego Gerta, Orkiestry Wrocławskiej z Jerzym Milianem i Benem Hardym, Orkiestry Rozgłośni Katowickiej p/d Jerzego Haralda, Orkiestry Rozgłośni Warszawskiej dyrygowanej najpierw przez Jana Cajmera, potem Kazimierza Turewicza i wreszcie Edwarda Czernego.