Polish Radio Jazz Archives vol. 08 - Standards [CD]

Płyta nr.17 z radiowej serii Polish Radio Jazz Archives,różni się od wszystkich poprzednich tym, że choć materiał dźwiękowy pochodzi z radiowych zbiorów to został zarejestrowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych przed ponad 65 laty na płytach szelakowych 78 obrotów. Płyty te dziś  są bezużyteczne z racji braku odpowiednich gramofonów jak również jakości technicznej ich samych jak i  odtwarzanej z nich muzyki.

Skarbem Polskiego Radia SA są nie tylko nieprzebrane ilości zachowanych nagrań ale i pracownicy, tacy jak pani Anna Rutkowska pracująca z dźwiękiem w radiowym  Archiwum, również przekazująca część swej wiedzy studentom w łódzkiej „Filmówce„.

Pani Anna zdigitalizowała stare nagrania, po czym je odszumiła, wyczyściła i przygotowała master. Dzięki czemu możemy posłuchać nagrań z lat 1934 -1945 orkiestr : Duka Ellingtona i Benny Goodmana jak również kwartetu i sekstetu Benny Goodmana.

Duża dawka swingu w wykonaniu gigantów jazzu

Johnny Griffin  to amerykański saksofonista tenorowy, który wraz z pianistą Kennym  Drew po raz pierwszy przyjechał do Polski w 1963 roku jako gwiazda festiwalu jazzowego Jazz Jamboree. Na festiwalu do amerykanów dołączyli muzycy holenderscy: Wim Overgaauw grający na gitarze i Rudi Jacobs na kontrabasie (w koncercie wieczornym gitarzystę wymienił perkusista Robert Joseph).

Prezentowany dwupłytowy album zawiera właśnie nagrania z Jazz Jamboree’63. To bardzo interesujące wykonania standardów jazzowych ze wspaniałymi, długimi solówkami Griffina i żywą reakcją publiczności. Świetnie się tego słucha.

Prezentujemy nagrania z koncertu w krakowskich Jaszczurach jaki odbył się w listopadzie 1978 roku, z koncertu, który miał być jakby próbą generalną przed nagraniem amerykańskim dla wytwórni Capitol w Nowym Yorku.

Dodatkowo dwa nagrania prawie nieznane z tytułami polskojęzycznymi, których Zbigniew Seifert nie stosował: „Czekając na deszcz” nagrany ze Studio Jazzowym Polskiego Radia p/d Jana Ptaszyna Wróblewskiego oraz „Ten niezastąpiony” nagrany w kwartecie w roku 1970, kiedy Seifert jeszcze grał na saksofonie altowym.

NOVI Singers „ My Own Revolution” – Kolejna  płyta  z serii Polish Radio Jazz Archives. Album zawiera utwory kwartetu wokalnego NOVI SINGERS, który w latach 1968 – 1971 tworzyli: Ewa Wanat, Bernard Kawka (leader) Janusz Mych i Waldemar Parzyński.

Kwartet NOVI Singers w swym szczytowym momencie (z okresu którego nagrania prezentujemy) był autentycznie czołowym zespołem wokalnym świata. Porównywany z amerykańskim triem Lambert-Hendricks-Ross. Jazz Podium Magazine postawił zespół na pierwszym miejscu wśród europejskich grup wokalnych.

Zespół zadebiutował w roku 1965 w Sali Filharmonii Narodowej i w tym samym roku otrzymał Grand Prize na 15 Międzynarodowym Festiwalu w Zurichu w Szwajcarii. W roku 1967 kwartet grał w paryskiej Olympii w ramach międzynarodowej trasy koncertowej. Pierwsze płyty to „TORPEDO”, „NOVI – Bossa Nova”, oraz wydana w Niemczech „NOVI in Wonderland”.

Edward Czerny & His Orchestra to pozycja dla wielu fanów jazzu będąca zapewne zaskoczeniem,ale właśnie ten big-band gdy tylko była taka potrzeba wykonywał z powodzeniem repertuar jazzowy. Grano  utwory bardziej melodyjne ale na pewno zdecydowanie swingowe.

Prezentujemy Państwu kompozycje m.in. Glena Millera, Quincy Jonesa, Duka.Ellingtona, Dizzy Gillespiego, ale i Edwarda Dyląga  oraz Edwarda Czernego czy  Amerykanina Paula Glass’a stypendysty u Witolda Lutosławskiego. W kompozycji Karela Krautgartnera  „Concertino for clarinet and band”  wspaniałe solo klarnetowe zagrał Henryk Rzeźniczek jak wszyscy saksofoniści orkiestry będący wirtuozem również  tego instrumentu.

W wielu nagraniach słychać wspaniałą trąbkę Józefa Mizery wspierającego później również orkiestry Andrzeja Trzaskowskiego i Jana Ptaszyna Wróblewskiego.

Od roku 1964 ta sama orkiestra pod nazwą Orkiestra Jazzowa Polskiego Radia p/d Andrzeja Kurylewicza wykonywała kompozycje zdecydowanie jazzowe i jej poświęcimy kolejną płytę.

Album prezentuje przede wszystkim występ wspaniałej wokalistki jazzowej z Holandii  o międzynarodowej renomie Rity Rays, która wystąpiła w Warszawie z Trio Pim’a Jacobsa, z którym wiernie koncertowała przez całe dziesięciolecia. Już w roku 1956 Rita Rays nagrywała w Columbia Studios w Nowym Yorku z Art. Blakey iJazz Messengers, a producentem nagrań był George Avakian.

Album „Jazz Jamboree ’63”  zawiera 14 utworów w wykonaniu Rity, utwór J.Kosmy pt. „Atumn Leaves” w wykonaniu Pim Jacobs Trio, standardy w wykonaniu  wibrafonisty Jerzego Miliana,któremu akompaniuje sekcja Krzysztofa Komedy z Maciejem Sizinem na basie i Leszkiem Dudziakiem na perkusji. Płytę kończy utwór, temat filmowy Krzysztofa Komedy pt. „What’s Up Mr. Basie” w wykonaniu Kwintetu Krzysztofa Komedy z Michałem Urbaniakiem, Tomaszem Stańko, Maciejem Suzinem i Czesławem Bartkowskim.

Trzecią  płytę –kronikę  Festiwalu Jazz Jamboree ’63  otwiera kwartet Zbigniewa Namysłowskiego znanym standardem Jerome Kerna „Ol, Man River” w bardzo ciekawej aranżacji.Kwintet Andrzeja Trzaskowskiego z Namysłowskim i Urbaniakiem prezentuje m.in.wariacje jazzową na temat melodii ludowej, którą kompozytor i wykonawca sam zapowiada i objaśnia. Ekipa z Gdańska to kwintet Alka Musiała z  Ryszardem Kruzą i Włodzimierzem Nahornym  w bardzo pięknej kompozycji Matt Dennis’a„Angel Eyes”.  Druga część płyty to dwie kompozycje Krzysztofa Komedy w wykonaniu jego kwintetu w którym po raz pierwszy gra Tomasz Stańko.

Prezentujemy Państwu  drugą płytę – kronikę festiwalu Jazz Jamboree z roku 1964., na której umieściliśmy zarejestrowane występy: słynnej orkiestry Gustawa Groma z byłej Czechosłowacji oraz Big Bandu  Polskiego Radia  pod dyrekcją Andrzeja Kurylewicza, jak również Warszawskich Stompersów i goszczącą po raz drugi w Warszawie wspaniałą wokalistkę z Holandii Ritę Reys wraz z Pim Jacobs Trio.

Don Ellis / Wojciech Karolak TRIO – druga płyta z radiowej serii Polish Radio Jazz Archives.  Zawiera nagrania dokonane w sali Filharmonii Narodowej w Warszawie podczas  5 Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree 1962.

Na kolejnej płycie z naszej jazzowej serii prezentujemy standardy jazzowe w wykonaniu  zespołu Jazz Rockers Zbigniewa Namysłowskiego oraz  kwintetu Andrzeja Kurylewicza.

Jazz Rockers nie mają nic wspólnego z rockiem po za ekspresją wykonawczą nie tylko front manów: Namysłowskiego-Urbaniaka ale i świetnie grającej sekcji: Sadowski, Skorupka, Zieliński.

Nagrania pochodzą z lat 1961/62, najlepszego okresu tej formacji.

Kwartet Kurylewicza nagrywał w tym samym czasie ale w Krakowie. Kurylewicz, który zabrał Trzaskowskiemu najlepszą w kraju sekcje Dyląg-Dąbrowski nie może jeszcze do końca zrezygnować z gry na fortepianie zmuszając Karolaka do powrotu do saksofonu.

Płyty słucha się wyśmienicie przez ponad 79 minut.

Pierwsza płyta z serii wydawniczej Polskiego Radia zatytułowanej Polish Radio Jazz Archives to : Stan Getz / Andrzej Trzaskowski Trio. Wydana pod numerem 1.

Wykonawcy: Stan Getz – saksofon tenorowy, Andrzej Trzaskowski – fortepian, Roman Dyląg – kontrabas, Andrzej Dąbrowski – perkusja.

Jazz Jamboree ’62 to trzecia płyta z serii Polish Radio Jazz Archives stanowiąca pierwszą cześć kroniki festiwalowej. Znalazły się na niej nagrania kwintetu szwedzkiego puzonisty Eje Thelina, skandynawskiej formacji Jazz Fraktionen, zespołu Jerzego Miliana w którym na fortepianie grał Krzysztof Komeda, oraz duńskiego wibrafonisty Louisa Hjulmanda występującego wraz z triem Wojciecha Karolaka. Na płycie znalazła się również druga wersja utworu Dona Ellisa Soloes, którą kompozytor wykonał wraz z triem Wojciecha Karolaka.

Oto drugi zestaw nagrań Mieczysława Kosza wynalezionych w Archiwum Polskiego Radia. Szesnaście utworów zarejestrowanych w latach 1967-1971, głównie w studiach Polskiego Radia, dwa zaś pochodzą z recitalu Kosza w warszawskiej Filharmonii Narodowej podczas Jazz Jamboree ’70. Nagrania te nigdy wcześniej nie były prezentowane na płytach.

Połowa z proponowanych utworów jest autorstwa Mieczysława Kosza. Reszta to jazzowe standardy, popowe hity polskie i zagraniczne, a nawet nokturn Ferenca Liszta i melodia ludowa. Wszystkie interpretowane przez Kosza w sposób niedostępny nikomu innemu. Muzyka była dla tego pianisty sposobem wyrzucenia z siebie kłębiących się w nim emocji, nie zaś patentem na wirtuozerskie tanie sztuczki.

Nieodkryty wcześniej skarb z archiwum Polskiego Radia: dwa koncerty Mieczysława Kosza na Jazz Jamboree w 1967 i 1968 r.

Niewidomy wirtuoz fortepianu zadebiutował na warszawskim święcie jazzu w 1967 r., zaledwie kilka miesięcy po przyjeździe do stolicy z Krakowa. Występując jako lider tria z Januszem Kozłowskim na kontrabasie i Sergiuszem Perkowskim na perkusji wzbudził powszechny zachwyt. Janusz Wolski, korespondent magazynu „Jazz”, relacjonował na gorąco: „Najciekawszym wydarzeniem koncertu »Nowe twarze w polskim jazzie« był występ Mieczysława Kosza. Zademonstrował on bardzo osobistą koncepcję gry, dobre wyczucie swingu, pełny, soczysty dźwięk i wielką kulturę muzyczną. Kosz wzoruje się na Billu Evansie, co w połączeniu z wielką muzykalnością dało »czysty« jazz, bez efekciarstwa i niepotrzebnych popisów.”

Ten dwupłytowy album, na który nagrania Andrzej Ratusiński wybrał osobiście, stanowi najwszechstronniejszą chyba prezentację sztuki pianistycznej artysty występującego przez lata w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy, nierzadko u boku takich dyrygenckich sław, jak Leonard Bernstein, Herbert von Karajan czy Wolfgang Sawallich.

Na płytach znajdziemy nagrania koncertów fortepianowych J.S. Bacha, F. Mendelssohna i E. Griega, a także studyjne oraz koncertowe rejestracje prezentujące Andrzeja Ratusińskiego w roli wybitnego interpretatora solowych transkrypcji dzieł Bacha, Liszta i kompozycji Chopina. Maciej Grzybowski opisuje szczegółowo zawartość albumu kończąc słowami artysty:

Z powodów, których mogę się tylko domyślać, te nagrania przeleżały w archiwach ponad czterdzie­ści lat. To szmat czasu, w którym zmieniałem się jako człowiek i dojrzewałem jako pianista dzięki osobistym kontaktom z najwybitniejszymi muzykami ubiegłego stulecia. Proszę więc moich Słuchaczy o potraktowanie tego zapisu jako rejes­tracji archiwalnych.

W rok po śmierci Zbigniewa Namysłowskiego pojawia się w sprzedaży poświęcony temu Artyście album, kolejny w wydawanej przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia serii Polish Radio Jazz Archives.

Nie sposób dyskutować z poglądem, że Namysłowski był jednym z współtwórców tzw. „polskiej szkoły jazzu”. Wielu zaś uważa za akt założycielski tej „szkoły” debiut Zbigniew Namysłowski Quartet (Namysłowski, Włodek Gulgowski, Tadeusz Wójcik i Czesław Bartkowski) w czasie festiwalu Jazz Jamboree 1963.