Polskie Radio

WOJTEK CUGOWSKI tak mówi o swojej płycie: Album „Nie czekaj na znak” to odzwierciedlenie moich fascynacji: rock, hard-rock, pop, dużo brzmień gitarowych z tym, co dziś jest niemal w zaniku: sola gitarowe. Niezależnie, czy utwór jest mocniejszy czy bardziej balladowy, każdy ma swój melodyjny temat wokalny i instrumentalny. Ta płyta to wyzwanie dla mnie jako wokalisty. Bycie śpiewającym gitarzystą to co innego, niż bycie wokalistą na pełen etat. W wielu utworach pojawiają się chórki, które są kluczową częścią poszczególnych kompozycji. Zależało mi, żeby śpiew był jednym z najważniejszych elementów na płycie.

WOJTEK CUGOWSKI tak mówi o swojej płycie: Album „Nie czekaj na znak” to odzwierciedlenie moich fascynacji: rock, hard-rock, pop, dużo brzmień gitarowych z tym, co dziś jest niemal w zaniku: sola gitarowe. Niezależnie, czy utwór jest mocniejszy czy bardziej balladowy, każdy ma swój melodyjny temat wokalny i instrumentalny. Ta płyta to wyzwanie dla mnie jako wokalisty. Bycie śpiewającym gitarzystą to co innego, niż bycie wokalistą na pełen etat. W wielu utworach pojawiają się chórki, które są kluczową częścią poszczególnych kompozycji. Zależało mi, żeby śpiew był jednym z najważniejszych elementów na płycie.

„Wojciech Młynarski prawie całość” to 5 płyt z wspaniałymi tekstami mistrza pióra. W albumie znalazły się utwory w wykonaniu samego Wojciecha Młynarskiego jak również aktorów i piosenkarzy. Można tu usłyszeć Michała Bajora, Hannę Banaszak, Ewę Bem, Danutę Błażejczyk, Edytę Geppert, Annę German, Edytę Górniak, Katarzynę Jamróz, Bogusława Meca, Alicję Majewską i wielu innych artystów. Warto posłuchać.

Płyta Wojciecha Majewskiego jest w całości poświęcona muzyce wielkiego rosyjskiego kompozytora Aleksandra Nikołajewicza Skriabina (1872-1915). Album zatytułowany „Wojciech Majewski gra Skriabina” składa się z 34 miniatur: preludiów, mazurków, etiud, poematów i innych. Chronologiczny układ utworów-od dziecięcego „Kanonu”(1883) aż do ostatnich „5 Preludiów op.74”(1914)- ukazuje ewolucję stylu kompozytorskiego wielkiego ekspresjonisty, który jawi się jako najwybitniejszy kontynuator „myśli” chopinowskiej. W początkowej fazie swej drogi twórczej, Skriabin komponował w sposób bezpośrednio nawiązujący do muzyki Chopina, by z biegiem lat stworzyć swój własny, awangardowy język muzyczny. Późne, dojrzałe dzieła ukazują rosyjskiego kompozytora jako nowatora, który w niezwykle oryginalny sposób rozwinął fakturę fortepianową i wytyczył nowe horyzonty rozwoju muzyki europejskiej i światowej.

Druga płyta serii Witold Lutosławski w Polskim Radiu zawiera nagrania dzieł Lutosławskiego, które zostały dokonane pod jego batutą. Wszystkie z udziałem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz ze znakomitymi polskimi solistami: śpiewaczką Haliną Łukomaską – sopran, pianistką Ewą Pobłocką i z Krzysztofem Jakowiczem – skrzypce. Płyta stanowi bezcenny zapis „artystycznych zdarzeń”, dotyczących tzw. wykonań autorskich oraz wykonań autoryzowanych. Te drugie mają miejsce wówczas gdy, jak w tym przypadku, soliści kreują swe partie bezpośrednio pod okiem (tu pod batutą) Kompozytora. W tym miejscu należałoby otworzyć długą i wielowątkową dyskusję na temat wykonań kompozytorskich. Na ile mogą one być „wykonaniem wzorcowym”? Czy ich istnienie ogranicza, albo czy przeciwnie – wyzwala potrzebę poszukiwania innych jeszcze wizji interpretacyjnych? Pytań jest wiele. Dyskusja mogłaby być fascynująca.

Płyta zawiera 4 wybitne dzieła muzyki polskiej XX wieku: „Adagietto” z opery „Raj utracony” i „Stabat Mater” na 3 chóry a cappella Krzysztofa Pendereckiego, „Muzykę żałobną” Witolda Lutosławskiego oraz „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego.
Są to utwory o bardzo zróżnicowanym charakterze, środkach wyrazu i formie, ale wszystkie połączone ideą intensywnego przeżycia religijnego lub egzystencjalnego.

Kultowi wykonawcy: Krystyna Prońko, Sławek Wierzcholski (Nocna Zmiana Bluesa), Jerzy Styczyński (Dżem), Ryszard Sygitowicz (Perfect), znakomite kompozycje Roberta Obcowskiego, sekcja rytmiczna złożona z czołówki polskich muzyków, niebanalne, klimatyczne choć  i zaskakujące teksty .... to tylko niektóre z atutów CD "Samotna kolacja” duetu Krystyna Prońko / Sławek Wierzcholski.

Połączenie potencjałów dwojga artystów z odmiennych stylistyk dało niezwykły efekt piętnastu piosenek będących mieszanką soul / blues /country.

Piosenki - dialogi między wokalistami tworzą zaskakujący efekt: niekiedy nostalgiczno-poetycki a czasem żartobliwy i ekspresyjny.

WERNYHORĘ stworzyła w roku 2019 trójka sanockich muzyków. Grająca na skrzypcach, wiolonczeli i historycznych instrumentach smyczkowych Anna Oklejewicz poznała grającego na lirze korbowej i kobzie Macieja Harnę. Maciej spotkał śpiewającą Darię Kosiek i jesienią cała trójka połączona miłością do tradycyjnych pieśni z Bojkowszczyzny, Łemkowszczyzny, Zakarpacia i Podola ruszyła na pierwszy wspólny koncert, na Słowację.

Wiosną 2020 roku Daria Kosiek otrzymała Stypendium MKiDN „Kultura w sieci” i tak zrodził się pierwszy muzyczny projekt WERNYHORY, „Bojkowski głos Bieszczadu”. Dwie nagrody na „Mikołajkach Folkowych” w tym samym roku były naturalną konsekwencją dobrze przepracowanego czasu pandemii. A potem nadeszła „Nowa Tradycja” w roku 2021.

W nagraniu płyty, która powstawała w styczniu i marcu 2022 roku, w Studiu Polskiego Radia S-4 im. Jerzego Wasowskiego, do zespołu WERNYHORA dołączyli Wojciech Lubertowicz grający na bębnach i duduku oraz gitarzysta basowy Marcin Pospieszalski, który całość wyprodukował muzycznie. Za stołem mikserskim w czasie nagrywania, miksowania i masterowania materiału zasiadł Tadeusz Mieczkowski.

„Warska jest prawdziwą artystką. Proszę zwrócić uwagę, jak staroświecko brzmi dzisiaj ten zwrot – prawdziwy artysta. Dziś się tak nie mówi, mówi się: aktor, pianista, reżyser. Określamy w ten sposób profesję. Zawężamy i precyzujemy. Natomiast w słowie artysta, nie zawsze kryje się profesja. Było to określenie predyspozycji psychicznych. Określenie poważne, wręcz patetyczne, a czasami żartobliwe. Oznaczało tyle, co marzyciel, fantasta. Wanda Warska śpiewa, ale nie tylko śpiewa. Jest fascynującą osobowością, ma rzadką umiejętność  wytwarzania własnej, niepowtarzalnej atmosfery. Ciepła, sympatyczna, jednocześnie trochę dziwaczka, taki kot, który chadza własnymi drogami.”
Tak o Wandzie Warskiej pisała w latach sześćdziesiątych Agnieszka Osiecka.

Słoneczny rock and roll, przy którym fale we Władysławowie i Chałupach dorównują tym z Waikiki , a zabawa po udanym surfowaniu kończy się później niż zaczyna nowy dzień.

Zombi to bezlitosny i bezrozumny żywy trup, ale złowieszczy tytuł płyty jest tak naprawdę wołaniem o przebudzenie i czerpanie radości z życia, uwolnienie się z oplatających nas - dosłownie i metaforycznie - kabli, telefonów, tabletów i laptopów. Dla członków warszawskiego tria - po godzinach fanatyków wysokiej fali - motywacją do tworzenia (i głównym motywem albumu) była i jest ucieczka od technologii do człowieczeństwa, natury i… surfingu.

Rzadko się zdarza, by jeden koncert był takim wydarzeniem, aby jeden występ zapisał się jednocześnie w historii muzyki i w historii kraju. Taki właśnie był legendarny dziś recital Witolda Małcużyńskiego. 60 lat po tym koncercie jego zapis ukazuje się po raz pierwszy na płycie CD Polskiego Radia Chopin. 16 lutego 1959 roku cały Kraków żył tylko jednym.

W ten właśnie dzień odbyło się otwarcie wystawy narodowych skarbów, najcenniejszych wawelskich pamiątek. M. in Szczerbiec, listy Chopina, egzemplarze Biblii drukowanych przez Gutenberga wróciły na Wawel do Polski po II wojnie światowej. Było to swoiste święto narodowe. Całą uroczystość uświetnił właśnie recital Witolda Małcużyńskiego – wybitnego pianisty, ucznia Ignacego Paderewskiego, gwiazdy o światowej randze. A jednocześnie człowieka całkowicie pochłoniętego zadaniem zwrócenia skarbów narodowych. Na wawelskiej Sali Senatorskiej zasiadła ówczesna elita: naukowcy, politycy, artyści – m.in. Witold Lutosławski z żoną.

Zapis tego koncertu idealnie oddaje atmosferę tego dnia. Witold Małcużyński, owiany sławą po podboju Ameryk, Azji i Australii, witany iście po królewsku zagrał tak jak oczekiwano. Recital jest pełny emocji i wirtuozerii. Artystę niosły emocje, momentami wywołując kontrowersję. Ale to właśnie, w połączeniu z bezdyskusyjną techniką i wielkim talentem sprawiło, że koncert przeszedł do legendy.

Album prezentuje niemiecką muzykę fletową połowy XVIII wieku utrzymaną w stylu tzw. szkoły berlińskiej. Zawiera utwory kompozytorów  związanych z dworem pruskim  i inspirowanych osobowością Fryderyka II Wielkiego – monarchy absolutnego, którego największą miłością była muzyka, a pasją gra na flecie… (W roku 2012 przypada 300 letnia rocznica urodzin Fryderyka Wielkiego).

Znakomity odbiór Jubileuszowej trasy koncertowej oraz ogromny sukces na Festiwalu Opolskim 2016 stał się inspiracją do rejestracji koncertu zespołu Varius Manx wraz z legendarną wokalistką Kasią Stankiewicz. Koncert odbył się 21 lipca 2016 roku w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.

Koncert zespołu Varius Manx jest niczym dobry film… charyzmatyczni aktorzy, elektryzujący klimat, efektowne ujęcia i przede wszystkim znakomita ścieżka dźwiękowa. I właśnie takie jest najnowsze wydawnictwo zespołu, które nosi tytuł „25 LIVE”.

Piosenki zawarte na tym krążku powstały w ciągu paru tygodni, a właściwie kilku spotkań towarzyskich. To nietypowe jak na kapelę rockową wydawnictwo na polskim rynku muzycznym - nie zawiera żadnych dźwięków nagranych na gitarach elektrycznych oraz sampli, czy innego typu gotowych próbek dźwiękowych. Jest to w 100% płyta akustyczna, choć nieco inna niż akustyczne dokonania rockowych gwiazd zza oceanu w latach 90. ubiegłego wieku. Na płycie przeważają utwory „do przodu”, co nie jest łatwe do zrealizowania w akustycznym rockowym składzie. Brzmienia gitary basowej nagrano tradycyjnie, na „piecu” basowym. Wszystkie efekty aranżacyjne zostały tradycyjnie nagrane i w razie potrzeby przetworzone komputerowo.

Przedstawiamy jubileuszowy, dwupłytowy album „Anna Treter to ja”, który jest osobistym podsumowaniem 40 lat muzycznych poszukiwań Artystki. Wyboru utworów dokonała sama Anna Treter przedstawiając piosenki dla Niej ważne. Znajdziemy premierowe utwory, archiwalne nagrania z repertuaru zespołu Pod Budą, a także piosenki z solowych płyt Artystki, która swoimi piosenkami stara się opowiedzieć o tym co ją otacza, o ludziach, których spotkała po drodze, o rzeczach, które ją zadziwiły. Słuchając tych wyjątkowych tekstów opowiadanych z lekkością i humorem oraz pięknych dźwięków zostajemy zabrani w wyjątkową, magiczną podróż wewnątrz Duszy i świata Anny Treter.

Gościnnie w nagraniu płyty udział wzięli: Kuba Badach, Andrzej Poniedzielski, Magda Steczkowska, Kapela Sebastiana Karpiela – Bułecki, Hanka Wójciak, Ryszard Rynkowski, Ryszard Sygitowicz, Jacek Królik, Jan Pilch, Andrzej Pawlukiewicz i wielu innych artystów. Wokalistce towarzyszy zespół pięciu znakomitych krakowskich muzyków, z którymi współpracuje na stałe od ponad 15 lat. Wojciech Bobrowski – gitary basowe, Tomasz Hernik - akordeon, puzony, duduk, instrumenty Klawiszowe, Jan Hnatowicz – gitary, ukulele, doboro, Artur Malik – perkusja, instrumenty perkusyjne, Adam Niedzielin – fortepian, instumenty klawiszowe.

Tomasz Chyła Quintet to trójmiejski zespół, który świetnie obrazuje, że młoda scena jazzowa w Polsce rośnie w siłę. To doskonale doprecyzowana wizja muzyki, jaką ma lider tego zespołu, skrzypek Tomasz Chyła, który do współpracy zaprosił znakomitych muzyków. Jego pozornie niepasujący do jazzu instrument błyskotliwie funkcjonuje w symbiozie z resztą członków zespołu, którzy prężnie budują i rozwijają trójmiejską scenę w takich składach jak Algorhythm, Kamil Piotrowicz Quintet, Inner Out czy Jerzy Małek Group. Skrzypce frapująco dialogują z saksofonem Piotra Chęckiego i fortepianem Szymona Burnosa, a mocne podstawy utworów zapewnia sekcja rytmiczna kontrabasisty Krzysztofa Słomkowskiego i perkusisty Sławomira Koryzno. Muzycy pokazują nowe oblicze, naznaczone muzyczną charyzmą lidera, zafascynowanego postacią jazzowego skrzypka Zbigniewa Seiferta. Największym dotychczasowym osiągnięciem zespołu było zdobycie Grand Prix na 40 Festiwalu Jazz Juniors w Krakowie w 2016 roku.