Pan Samochodzik i... Templariusze. [CD/mp3]

20 września 1519 roku z portu hiszpańskiego Sanlucar de Barrameda w śmiały rejs dookoła świata wyruszyło pięć statków. Były to flagowy "Trinidad", na którym płynął dowódca wyprawy, admirał Ferdynand Magellan oraz "San Antonio", "Santiago", "Concepcion" i "Victoria". 7 kwietnia 1521 roku statki Magellana kotwiczą koło bogatej wyspy Cebu, której król zgadza się przyjąć chrześcijaństwo. Tym samym Magellan - żeglarz i odkrywca - zamienia się w kolonizatora i misjonarza. Uniesiony ambicją wdaje się w zatargi między królami poszczególnych wysp archipelagu i wyrusza na tragiczną wyprawę na wyspę Matan. 

Joseph Conrad jako młody, niedoświadczony kapitan wraz z objęciem dowództwa statku handlowego przechodzi głęboką próbę charakteru. Biorąc na siebie ogromną odpowiedzialność za wyczerpaną chorobami załogę, dryfując w trudnych warunkach po bezwietrznych wodach, z dziką determinacją przetrwania dociera w końcu do portu przeznaczenia - Singapuru. "Początkowo celem tego utworu było przedstawienie pewnych faktów, które z pewnością były związane ze zmianami zachodzącymi w człowieku, kiedy beztroska młodość przechodzi w bardziej świadomy i dojrzały okres życia. Nie ulega wątpliwości, że w obliczu największej próby całego pokolenia miałem zupełną świadomość, jak mało znaczące są moje własne, nie znane nikomu przeżycia. Moim celem nie było żadne porównanie. Ta myśl nie przyszła mi nigdy do głowy. Miałem poczucie samego siebie, lecz w zupełnie innej skali - jak mała kropla przeciw gorzkiemu ogromowi oceanu" - J. Conrad, 1920. 

Żadna marka nie trwa wiecznie i kiedyś zapewne padnie. Niektóre odchodzą z wielkim hukiem, inne żałośnie kwiląc. Nie wydaje się prawdopodobne, by takie marki jak Coca-Cola czy McDonald's miały jutro znikać. Jednak wiele najsilniejszych marek ostatniego stulecia wygląda już na bardzo zmęczone, a wiele odnoszących niegdyś sukcesy padło. W części 4 cyklu przedstawiamy wiele przykładów zmęczonych marek i wpadek, które spowodowali zarządzający nimi menedżerowie.

Jeśli musisz uczyć się na błędach, to lepiej na cudzych. Życie lub śmierć firmy zależą od siły marki. Każdego dnia padają jakieś marki, a zarządy firm rwą włosy z głowy i klną na czym świat stoi, chociaż same wpędziły się w takie kłopoty. Wiele firm kieruje się przekonaniem, że jeśli już raz stworzyły udaną markę, to powinny ją rozszerzać na inne linie produktów. Większość marek, którym to się udało, dokonała rozszerzenia w tych kategoriach produktów, które były zbliżone do oryginału. Coca-Cola zapisała na swoim koncie światowy hit, gdy wprowadziła na rynek Diet Coke. 
O wiele mniejszy sukces odniosła, kiedy zaoferowała ubrania pod własną marką. Jednak gdy firmy nie potrafią zrozumieć, w czym zawiera się istota ich marek, porażki okazują się nieuchronne, a ich skutki katastrofalne.

Zagadkowa postać III Rzeszy. Niemiec urodzony w Estonii, a mieszkający od 1918 roku w Finlandii. Niezwykle uzdolniony masażysta – uczeń tybetańskiego mistrza, doktora Ko. Jedyny człowiek, który był zdolny przynieść Himmlerowi ulgę w jego dolegliwościach. Miał ogromny wpływ na decyzje szefa SS i wykorzystał to, aby uratować wiele osób.

Doprowadził nawet do spotkania Himmlera i przedstawiciela światowego Kongresu Żydów w 1945 roku – dzięki czemu rozkaz likwidacji wszystkich więźniów obozów koncentracyjnych nigdy nie został wydany.

Kulisy działalności Kerstena nie są w pełni znane do dziś.

W cyklu "Porażki marek" przedstawiamy najbardziej spektakularne pomyłki światowych gigantów rynkowych, jakich jak Johnson&Johnson, Procter&Gamble, Gerber, Firestone czy RJ Reynolds. W części 3 poznamy Porażki Public Relations firm, które nie zawsze dobrze radzą sobie z kłopotami i wierzą, że najlepszą metodą zapanowania nad kryzysem jest zaprzeczenie jego istnieniu. "Kryzys? Jaki kryzys!" - mówią zazwyczaj.

...Okręt przechylony jest już tak mocno, że część pokładu niknie pod wodą. Wreszcie z głuchym stęknięciem kładzie się na burtę. Słychać przez obnażony aż po dno bok, jak coś tam wewnątrz ciężko przewala się i łamie, jak toczy się z hurkotem, a woda wokół wre i kipi ogromnymi bąblami. Już zniknął maszt ze zwłokami Kwiatkowskiego i pomost, wewnątrz kadłuba coś jeszcze rwie się z trzaskiem i kontrtorpedowiec szybko przewraca się, ukazując kawał zielonego, pokrytego wodorostami dna. U rufy sterczy zeń trójramienna śruba... Nie ma już "Wichra".