Polecane produkty

„Problem z wiernością” to już drugi album artysty. Debiutancki krążek Janka Samołyka pt. „Wrocław”  wydało Polskie Radio  w 2010 roku. Pochlebne opinie, które zebrał ten album oraz liczne występy i wyróżnienia na festiwalach (zwycięzca konkursu debiutów – OFF Festival 2009, finalista Konkursu Młodych Zespołów – Jarocin 2010 oraz Nagroda Prezydenta Miasta Gdańsk na IX Festiwalu im. Grzegorza Ciechowskiego – Tczew 2012), pozwalają na  stwierdzenie, że Janek Samołyk  miał nie tylko udany debiut, ale ma już swoich odbiorców – zwolenników muzyki z pogranicza brytyjskiego rocka i poezji śpiewanej. Rok 2012 był dla Janka Samołyka również wyjątkowo udany. Artysta występował wtedy na Festiwalu Polskiej Piosenki  w Opolu oraz na koncertach w Chinach.

Płyta "Problem z wiernością" zawiera kilkanaście premierowych kompozycji, w których artysta często stawia na tekst w języku polskim. Album został nagrany wspólnie z zespołem, który towarzyszy Samołykowi na koncertach. Dzięki temu udało się przenieść na krążek energię znaną z występów na żywo, nad czym czuwał m.in.: Leszek Kamiński - producent  muzyczny i wielokrotny laureat Fryderyka.

Ta płyta jest dobrą propozycją dla każdego fana melodyjnego, przebojowego i gitarowego grania, który słuchając muzyki lubi czuć, że artysta traktuje go, jak partnera do rozmowy.

„Podwieczorek przy mikrofonie” był niezwykle popularną audycją w drugiej połowie lat 50 oraz w latach 60 i 70, prowadzoną na luzie, z dużą ilością satyry, z przebojami i z gwiazdami.

„Delicje z Podwieczorków przy mikrofonie” to zbiór 70 piosenek  zarejestrowanych, podczas kolejnych wydań programu w latach 1962 -1973, w wykonaniu jednej z gwiazd audycji - Ireny Santor.  Na płytach znalazły się pełne blasku interpretacje znanych utworów z repertuaru Artystki oraz też piękne choć całkiem zapomniane, piosenki. Zdecydowanie warto  je sobie przypomnieć. Być może to jest początek prezentacji gwiazd biorących udział w podwieczorkach…

„Żywioły” to kolejny autorski album wydany przez tego artystę w Agencji Muzycznej Polskiego Radia.

Piosenki Kamila Wasickiego to w pełni autorskie utwory zarówno w warstwie literackiej jak i muzycznej. Na szczególną uwagę zasługują wyjątkowo dojrzałe teksty pełne zręcznych metafor i odkrywczych skojarzeń (dwukrotnie otrzymał za nie nagrodę specjalną na SFP w Krakowie). Jeśli do tego dodamy wyjątkową wyobraźnię muzyczną artysty i jego zespołu otrzymamy wyjątkowo dojrzałą piosenkę, która dostarczy naprawdę wiele emocji.

Album Bruno Coulais muzyka z filmu Maria Skłodowska-Curie to projekt muzyczny realizowany przez Bruno Coulais do filmu w reż. Marie Noëlle.

 "Maria Skłodowska-Curie" to nie tylko wierna faktom opowieść o niesamowitym życiu naukowca, odkrywczyni dwóch pierwiastków – polonu i radu, ale przede wszystkim portret niezwykłej kobiety, która dzięki swojej inteligencji i wiedzy oraz nieprzeciętnym umiejętnościom zdołała przekonać do siebie świat nauki, od zawsze zdominowany przez mężczyzn. Film w reżyserii Marie Noëlle to jednak przede wszystkim portret Skłodowskiej-Curie, jakiej nie znaliśmy – czułej matki, kochającej żony, kobiety charyzmatycznej, zdecydowanej, choć pełnej dylematów i sprzeczności.

Bruno Coulais − francuski kompozytor, znany z tworzenia muzyki filmowej do filmów. m.in. "Makrokosmos", "Pan od muzyki", "Karolina" i "Tajemnicze drzwi", "Mikrokosmos", "Sekrety morza", "Himalaya - dzieciństwo wodza".

Dwupłytowy album przygotowany przez zespół Alibabki. Wokalistki wybrały tytuły utworów, co nie było łatwe, bo różne mają gusty i upodobania, same ułożyły kolejność i zredagowały album. Chciały uczestniczyć na każdym etapie jego powstawania. Co więcej, choć nie występują publicznie od dawna, to dla potrzeb tego wydawnictwa nagrały w formie bonusu dwie nowe piosenki z tekstami Tomasza Wachnowskiego i muzyką Jerzego Jarosława Dobrzyńskiego, kompozytora, który upodobał je sobie szczególnie. No i okazało się, że czas nie naruszył możliwości wokalnych zespołu. Alibabki brzmią jak dawniej znakomicie.

Rzadko się zdarza, by jeden koncert był takim wydarzeniem, aby jeden występ zapisał się jednocześnie w historii muzyki i w historii kraju. Taki właśnie był legendarny dziś recital Witolda Małcużyńskiego. 60 lat po tym koncercie jego zapis ukazuje się po raz pierwszy na płycie CD Polskiego Radia Chopin. 16 lutego 1959 roku cały Kraków żył tylko jednym.

W ten właśnie dzień odbyło się otwarcie wystawy narodowych skarbów, najcenniejszych wawelskich pamiątek. M. in Szczerbiec, listy Chopina, egzemplarze Biblii drukowanych przez Gutenberga wróciły na Wawel do Polski po II wojnie światowej. Było to swoiste święto narodowe. Całą uroczystość uświetnił właśnie recital Witolda Małcużyńskiego – wybitnego pianisty, ucznia Ignacego Paderewskiego, gwiazdy o światowej randze. A jednocześnie człowieka całkowicie pochłoniętego zadaniem zwrócenia skarbów narodowych. Na wawelskiej Sali Senatorskiej zasiadła ówczesna elita: naukowcy, politycy, artyści – m.in. Witold Lutosławski z żoną.

Zapis tego koncertu idealnie oddaje atmosferę tego dnia. Witold Małcużyński, owiany sławą po podboju Ameryk, Azji i Australii, witany iście po królewsku zagrał tak jak oczekiwano. Recital jest pełny emocji i wirtuozerii. Artystę niosły emocje, momentami wywołując kontrowersję. Ale to właśnie, w połączeniu z bezdyskusyjną techniką i wielkim talentem sprawiło, że koncert przeszedł do legendy.

Materiał muzyczny został zarejestrowany i wydany na płycie CD. Jest to niezmiernie cenna pozycja wydawnicza i z tego powodu postanowiliśmy wydać materiał na płycie winylowej. Na longplay zamieścimy wybór kompozycji zamieszczonych na CD The First Side 1. Moto Perpetuo - 4'06 Adam Makowicz 2. Morning Stroll - 4'43 Adam Makowicz 3. Summertime - 4'47 George Gershwin 4. Swinging Ivories - 3'57 Adam Makowicz The Second Side 5. Swingland - 4'20 Adam Makowicz 6. Our Tender Moments - 4'04 Adam Makowicz 7. Don't Get Around - 5'10 Duke Ellington 8. Just One Of Those - 4'24 Cole Porter

Album wyprodukowany przez kompozytora – wykonawcę – Jacka Telusa na podstawie scenariusza autorstwa prof. Stanisława Balbusa (UJ), przyjaciela Czesława Miłosza i znawcy jego twórczości. Utwory zawarte w tym wyjątkowym wydawnictwie są chronologicznym przekrojem twórczej drogi Poety – noblisty, a powstały materiał poparty jest oficjalną zgodą jedynego spadkobiercy praw do twórczości Czesława Miłosza – jego syna Anthony'ego Miłosza.

Na tej wyjątkowej płycie można usłyszeć utwory skomponowane i przygotowane przez uznanych autorów specjalnie dla Stanisławy Celińskiej. Niepowtarzalne teksty do kompozycji Macieja Muraszko napisali Wojciech Młynarski, Dorota Czupkiewicz oraz Muniek Staszczyk i Marcin Sosnowski. Ponadto Maciej Muraszko zaaranżował na nowo ulubione utwory Artystki, które dzięki nowemu wykonaniu nabrały niezwykłej pogody ducha.

Pięciopłytowy album z serii 65 Lat Polskiej Piosenki to zestaw wielkich przebojów z lat 1948-2013. Jest to kolejne spojrzenie na historię polskiej piosenki lat powojennych.

Pierwsze cztery płyty to muzyczno-historyczna podróż w czasie oraz znakomici wykonawcy, m.in.: Violetta Villas, Kalina Jędrusik, Mieczysław Fogg, Zbigniew Kurtycz, Skaldowie, Wojciech Młynarski, Ewa Bem, Krzysztof Krawczyk, Zbigniew Wodecki, Ania Rusowicz, IRA, Lady Pank, Soyka, Skubas. Bonusem jest piąta płyta z zapisem obszernego fragmentu koncertu poświęconego twórczości Jonasza Kofty. Koncert odbył się w studiu radiowej Trójki im. Agnieszki Osieckiej 5 czerwca 2002 roku.

Natalia Kukulska, Dorota Miśkiewicz, Łukasz Zagrobelny oraz Wojciech Myrczek, wśród gwiazd, które zaśpiewały na wyjątkowej płycie „Cinema Boogie”, przygotowanej przez Program Pierwszy Polskiego Radia oraz Chopin University Big Band.

Muzyka w filmie i serialu odgrywa rolę niezwykle istotną. Dopełnia obraz, podkreśla nastrój albo go maluje. Nierzadko jest też całością, która znakomicie promuje film lub serial. Wiedzą o tym doskonale nie tylko członkowie Chopin University Big Band pod dyrekcją Piotra Kostrzewy, lecz również Adam Sztaba, Krzysztof Herdzin, Marek Stefankiewicz i Wojciech Kostrzewa, Michał Tomaszczyk i Jarema Jarosiński, którzy odpowiadają za aranżacje utworów, które znalazły się na płycie "Cinema Boogie".

Imponujący, elegancki 13-płytowy album Polskiego Radia to pierwsze w Polsce kompletne wydanie czterech ksiąg utworów klawesynowych Françoisa Couperina w znakomitym wykonaniu Władysława Kłosiewicza. W ten sposób artysta pragnie uczcić przypadającą w 2013 roku  280 rocznicę śmierci najwybitniejszego kompozytora francuskiego baroku i 300 rocznicę wydania jego pierwszej księgi dzieł klawesynowych. Nagrania zostały zrealizowane w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w latach 1993-96.

IRENA SANTOR „PUNKT WIDZENIA” to album, który ukazał się z okazji 80. urodzin Artystki i jest to już druga jej płyta z nowymi piosenkami wydana przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia w ostatnich latach.

Repertuar na tę płytę stworzyli, specjalnie  na zamówienie Artystki, czołowi kompozytorzy i autorzy tekstów, m.in: Seweryn Krajewski, Włodzimierz Korcz, Piotr Rubik, Włodzimierz Nahorny, Janusz Sent, Andrzej Zarycki, Grzegorz Turnau, Ewa Lipska, Wojciech Młynarski, Jacek Cygan, Michał Rusinek. Album zawiera 16 piosenek premierowych i dwie sprzed lat – z tekstami Ireneusza Iredyńskiego i muzyką Jerzego Derfla. Wszystkie utwory Irena Santor nagrała w studiach Polskiego Radia z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej. Za aranżację odpowiedzialni są: Tomasz Filipczak i Krzysztof Herdzin.

To już trzeci z kolekcji albumów honorujących laureatów Nagrody Mediów Publicznych w kategorii Muzyka. Po pięciopłytowym zestawie Jana Ptaszyna Wróblewskiego i dwupłytowym wydawnictwie Piotra Beczały, w grudniu 2022 roku ukazał się podwójny album CD kolejnego laureata zatytułowany po prostu „JÓZEF SKRZEK”.

Na płycie „Leopold Stokowski in Poland” znajdziemy, nigdy wcześniej nie udostępnione fonograficznie, jedyne i niepowtarzalne kreacje „Bajki” Stanisława Moniuszki i „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego, a także „I Symfonii” Witolda Lutosławskiego. Co prawda ten ostatni nie był zadowolony z interpretacji utworu, ale być może niechęć kompozytora należy złożyć na karb czasu, który minął od wymyślenia i opracowania ostatecznej wersji tej jednej z pierwszych kompozycji Lutosławskiego.

Dla każdego, kto włoży ten krążek do odtwarzacza, ciekawostką będą rozpoczynające płytę zapisy dźwięków z powitania Leopolda Stokowskiego w Polsce, w maju 1959 roku i płytę kończący krótki wywiad ze Stokowskim, przeprowadzony również w maju 1959 przez Witolda Stankowskiego z Polskiego Radia, w warszawskim Hotelu Bristol.

Piąta część, ostatnia, obejmuje nagrania Psalmów proroczych i części trzeciej Psalmów błagalnych (CD 1) oraz Psalmów Pochwalnych (CD 2).

Grupę Psalmów błagalnych zamyka dziesięć pozostałych utworów, po dwudziestu sześciu prezentowanych w poprzednich częściach wydawnictwa. Dominującym motywem tych psalmów jest wołanie o ratunek i zmiłowanie. Psalmy prorocze wyrażają zaś nadzieję i oczekiwanie na przyjście Mesjasza. Ostatnia część „Opera omnia” Mikołaja Gomółki to Psalmy pochwalne. To hymny kierowane bezpośrednio do Stwórcy, opisujące dzieła, jakich Bóg dokonał dla przeszłych pokoleń.

Na płytach, oprócz Chóru Polskiego Radia, występują też goście: Elisabeth Rumsey – viola basowa, Andrzej Mikołaj Szadejko – pozytyw i Maciej Gocman – śpiew na CD 1 oraz sama Agnieszka Budzińska-Bennett – śpiew/harfa gotycka i zespół instrumentów dawnych Compass Viol Consort na CD 2.

Mirosław Kalisiewicz to człowiek o wielu twarzach: wokalista, kompozytor, autor tekstów do swoich utworów, a także basista, mający na swoim koncie występy z czołówką polskiego rocka i popu.Biznesmen, który od wielu lat z sukcesem prowadzi firmę działającą na polskim i zagranicznym rynku, a przede wszystkim miłośnik muzyki.

Jako mecenas kultury niejednokrotnie wspierał młode talenty w słynnych programach typu „talent show”. W życiu robił już prawie wszystko: skakał ze spadochronem, skakał do wody w dzikich jaskiniach, a adrenalina jest dla niego motorem do działania. Muzyka zawsze towarzyszyła mu ważnych momentach jego życia, tym razem postanowił sam tą muzyką te momenty opisać-„Osiągnąłem w życiu prywatnym i biznesie tyle, ile chciałem. Teraz spróbuję spełniać młodzieńcze marzenia”.

Album „Urodziny” jest zwieńczeniem tych zamierzeń.

Zespół redaktorów Archiwum Polskiego Radia, pod kierownictwem dyrektor Elżbiety Berus-Tomaszewskiej, przygotował album „Żeby Polska była Polską” będący refleksją w formie dźwięku i obrazu nad realiami tamtego trudnego czasu, który przyniósł Polakom wiele cierpień. Na rynku pojawił się 10 grudnia 2021, w przeddzień 40. rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. patronat nad wydawnictwem objęła Rada Mediów Narodowych. 

Marta Zalewska to nagromadzenie talentu na jedną osobę, które mocno przekracza normę. Gdyby urodziła się wiele lat wcześniej pewnie grałaby z Janis Joplin albo Hendrixem. Ale na szczęście żyje tu i teraz. I właśnie wydaje płytę. Jest jednocześnie wokalistką, multinstrumentalistką z klasycznym wykształceniem i autorką tekstów. Doświadczenie zbierała grając z Kayah czy Krystyną Prońko ale i zespołami muzyki dawnej Canor Anticus i Ars Nova. W międzyczasie zdążyła zebrać garść nagród w wielu konkursach – jako wokalistka i jako skrzypaczka.

Punktem zwrotnym w jej karierze był udział w konkursie debiutów podczas festiwalu w Opolu w 2016 roku. Dostała także angaż do spektaklu Teatru Roma "Once" - polskiej premierze nagradzanego na całym świecie musicalu. Marta od dziecka fascynuje się latami 60-tymi XX wieku i ruchem hipisowskim. Takie korzenie wraz z talentem, którym można by obdzielić kilku muzyków i mnóstwem doświadczeń dały efekt w postaci albumu naładowanego energią.

Trzypłytowy album Polskiego Radia oraz firmy ATLAS z nagraniami znakomitej sopranistki  z lat 1979 – 1999. W albumie, obok pierwszych nagrań z przesłuchań Ogólnopolskiego Konkursu im. Adama Didura z 1979 r., znajdziemy arie z oper Wolfganga Amadeusa Mozarta, Giuseppe Verdiego, Stanisława Moniuszki, Karola Szymanowskiego, Antona Werberna, Antoniego Dvoraka, a także nagrania muzyki współczesnej, m.in.: Witolda Lutosławskiego, Włodzimierza Kotońskiego i Kazimierza Serockiego.

Nakładem Polskiego Radia, ukazała się nowa płyta skrzypka Jakuba Jakowicza i pianisty Bartosza Bednarczyka. Płyta poświęcona w całości muzyce kameralnej Franciszka Schuberta i usłyszymy na niej Fantazję C-dur D934, Sonatę a-moll  D385  oraz Rondo h-moll D895.

Album jest zwieńczeniem wielu recitali schubertowskich, które Jakowicz i Bednarczyk wykonywali w ostatnim czasie, a wybór nagranego repertuaru nie jest przypadkowy. Fantazja C-dur D934 na skrzypce i fortepian to arcydzieło, które od wielu lat fascynowało Muzyków, i które wielokrotnie pojawiało się w programie ich koncertów. To utwór niezwykle ekspresyjny i wirtuozowski, a jego szalona wręcz rozpiętość wyrazowa i śmiała struktura kompozycyjna wykraczają poza czasy, w których powstał. Nie bez powodu prawykonanie w 1828 roku nie było sukcesem, a jej piękno i artyzm doceniono w pełni dopiero w następnym stuleciu. Odmienność Fantazji oraz bardzo wysokie wymagania techniczne, jakie stawia przed muzykami sprawiają, że nawet dziś nie jest ona często wykonywana, a nagranie utworu jest prawdziwym wyzwaniem dla każdego duetu skrzypcowo-fortepianowego.

Te bożonarodzeniowe pieśni są bliskie niemal każdemu z nas, przywołują bowiem dobro i ciepło wspólnych, rodzinnych chwil przy świątecznym stole. Piękna tradycja kolędowania sięga wczesnych wieków. Już od XIII stulecia, chodząc od domu do domu, wymieniano się darami i dobrymi życzeniami. I tak od ośmiu wieków, śpiewając i radując się kultywujemy ten piękny obrzęd. Dziś każdy z nas może w swoim domu podtrzymywać tę tradycję towarzysząc Dorocie Miśkiewicz, muzykom Pawła Tomaszewskiego i wspomaganemu przez dzieci Chórowi Polskiego Radia.

„Warska jest prawdziwą artystką. Proszę zwrócić uwagę, jak staroświecko brzmi dzisiaj ten zwrot – prawdziwy artysta. Dziś się tak nie mówi, mówi się: aktor, pianista, reżyser. Określamy w ten sposób profesję. Zawężamy i precyzujemy. Natomiast w słowie artysta, nie zawsze kryje się profesja. Było to określenie predyspozycji psychicznych. Określenie poważne, wręcz patetyczne, a czasami żartobliwe. Oznaczało tyle, co marzyciel, fantasta. Wanda Warska śpiewa, ale nie tylko śpiewa. Jest fascynującą osobowością, ma rzadką umiejętność  wytwarzania własnej, niepowtarzalnej atmosfery. Ciepła, sympatyczna, jednocześnie trochę dziwaczka, taki kot, który chadza własnymi drogami.”
Tak o Wandzie Warskiej pisała w latach sześćdziesiątych Agnieszka Osiecka.