Płyty CD

„Warska jest prawdziwą artystką. Proszę zwrócić uwagę, jak staroświecko brzmi dzisiaj ten zwrot – prawdziwy artysta. Dziś się tak nie mówi, mówi się: aktor, pianista, reżyser. Określamy w ten sposób profesję. Zawężamy i precyzujemy. Natomiast w słowie artysta, nie zawsze kryje się profesja. Było to określenie predyspozycji psychicznych. Określenie poważne, wręcz patetyczne, a czasami żartobliwe. Oznaczało tyle, co marzyciel, fantasta. Wanda Warska śpiewa, ale nie tylko śpiewa. Jest fascynującą osobowością, ma rzadką umiejętność  wytwarzania własnej, niepowtarzalnej atmosfery. Ciepła, sympatyczna, jednocześnie trochę dziwaczka, taki kot, który chadza własnymi drogami.”
Tak o Wandzie Warskiej pisała w latach sześćdziesiątych Agnieszka Osiecka.

4 Symfonie Johannesa Brahmsa z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach zarejestrowane na przełomie 2008/2009 to zdarzenie nie mające swojego odpowiednika w całej dyskografii Maestro Jerzego Semkowa. Maestro Semkow należał to tzw. starej szkoły. Nie dopuszczał nagrywania „po kawałku”. Uważał, że to zabija tok muzycznej narracji.Sesje z NOSPR przebiegały zatem w konwencji koncertowej, dyrygentowi zależało na zachowaniu linii czystego koncertowego wykonania.

Dwupłytowe wydawnictwo, na którym zebrano w sumie 23 piosenki ze znanych filmów polskich i zagranicznych opracowane przez kompozytorkę, dyrygentkę, pianistkę, dziennikarkę radiową, modelkę i pisarkę Agatę Steczkowską, członkinię słynnej muzykującej rodziny Steczkowskich.

W zestawie mamy piosenki zarówno z bajek, jak i filmów dla dzieci, chociażby z "Misia Uszatka", "Misia Kolargola", "Paweł i Gaweł", czy "Akademii Pana Kleksa", jak i dzieł dla dorosłych, by dać za przykład "Dziecko Rosemary", czy "Śniadanie u Tiffany'ego". Wszystkie utwory są ponadczasowe i śpiewane są przez kolejne pokolenia.

Agata Steczkowska przygotowała interpretacje znanych utworów z towarzyszeniem Warszawskiego Chóru Chłopięcego, a także kwartetu wiolonczelowego CelloManiax. Płyta jest pełna pięknych melodii i różnorodnych nastrojów, od radości i beztroskiej zabawy, po melancholię i zadumę. Jedno jest pewne, piosenki śpiewać mogą wielopokoleniowe rodziny! Ułatwi to z pewnością fakt, że na jednym dysku mamy piosenki, a na drugim podkłady fortepianowe.

Prawdziwa perła dla tych, którzy przez lata bezskutecznie poszukiwali kolęd w fenomenalnej interpretacji zespołu wokalnego Il Canto! Dzięki Polskiemu Radiu ukazuje się reedycja wydanej w 1992 roku płyty światowej sławy polskich artystów, o których w samych superlatywach pisał, chociażby prestiżowy dziennik "Washington Post".

Album "Najpiękniejsze kolędy Il Canto" zawiera 26 kolęd, które wokaliści Il Canto przepięknie zaśpiewali w kilku językach, oprócz polskiego, choćby po angielsku, niemiecku i francusku. Barbara Janowska, Wanda Laddy (soprany), Robert Lawaty (kontratenor), Cezary Szyfman (baryton), Mariusz Gebel (kontratenor; w utworach: 9, 11, 13, 14, 15, 16) i Michał Straszewski (bas, kierownik zespołu), z wielkim kunsztem i ogromnym wyczuciem zinterpretowali między innymi "Wśród nocnej ciszy", "Lulajże Jezuniu", "Oj maluśki, maluśki", "Stille Nacht", "The Little Drummer Boy", czy "Entre le boeuf et L’âne".

Na płycie "Najpiękniejsze kolędy Il Canto" wrażenie robi nie tylko niesamowity warsztat muzyków Il Canto, lecz również swoboda wykonania oraz niesamowite brzmienie, które sprawia, że słuchacz odnosi wrażenie, iż to jedna osoba śpiewa sześcioma głosami, bo tak wspaniale się one ze sobą spajają. Warto przypomnieć, że niektóre zawarte na albumie wykonania kolęd, zarejestrowane w 1991 roku, uznane zostały za modelowe.

Imponujący dorobek Studia Jazzowego Polskiego Radia pod kierownictwem Jana Ptaszyna Wróblewskiego z lat 1969-1978, a także późniejsze nagrania wielkiego polskiego jazzmana, zebrano w obszernym, pięciopłytowym wydawnictwie, które przygotowane zostało z okazji 95-lecia Polskiego Radia.

Ponad cztery godziny najwyższej jakości jazzu zostały zamknięte w pięciu krążkach. Wyboru nagrań dokonał osobiście Jan Ptaszyn Wróblewski, wybitna postać sceny jazzowej, laureat Nagrody Mediów Publicznych. Niemal wszystkie kompozycje ukazują się na płytach po raz pierwszy. W sporej części to wykonania bigbandowe, bo właśnie w tej formie funkcjonowało Studio Jazzowe Polskiego Radia, które powstało w 1968 roku, a zaczęło funkcjonować rok później. Ta wspaniała orkiestra nie tylko nagrywała w studiu, ale występowała na festiwalach w kraju i za granicą – w Norwegii, Szwecji, Finlandii, w Niemczech i na Węgrzech.

Do Studia Jan Ptaszyn Wróblewski zapraszał najwybitniejszych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej. Byli to m.in.: Krzysztof Komeda, Zbigniew Seifert, Zbigniew Namysłowski, Wojciech Karolak, Janusz Muniak, Włodzimierz Nahorny, Andrzej Trzaskowski czy Tomasz Stańko. Nagrania bigbandowe ostatniego z wymienionych to chyba największa fonograficzna sensacja wydanego boxu – znalazło się na nim aż 11 utworów Stańki, w których kompozytor i muzyk zachwyca biegłością w traktowaniu klasycznej bigbandowej materii i skonfrontowaniem jej z awangardową, freejazzową estetyką.

Jej talent śpiewaczy (jeszcze pod panieńskim nazwiskiem Markwas) docenił już w okresie międzywojennym zbieracz pieśni kurpiowskich, ks. Władysław Skierkowski. Pierwszy śpiewaczy zespół „Dąbrozianka”, mający na celu świadome kultywowanie kultury tradycyjnej, Waleria założyła już pod koniec lat 20. XX wieku. Ze zbiorów i doskonałej pamięci Walerii Żarnoch, należącej do pokolenia śpiewaczek kurpiowskich zachowujących w pełni sposób śpiewu w Puszczy Zielonej z przełomu XIX i XX wieku, korzystali też Jadwiga i Marian Sobiescy, tworząc archiwum muzyki ludowej Instytutu Sztuki PAN. Artystka była naprawdę silną osobowością pierwszej generacji śpiewaków okresu szerokiej popularyzacji kultury kurpiowskiej i jest uważana za jedną z najwybitniejszych śpiewaczek w udokumentowanej historii polskiej muzyki tradycyjnej. 

Redaktorzy Polskiego Radia odwiedzali Walerię Żarnoch od jesieni 1975 roku, uwieczniając na taśmach niemałą część jej repertuaru, liczącego co najmniej 300 pieśni (w swoich zeszytach zapisała około 800 incipitów lub tekstów pieśni ze zwrotkami). W Archiwum Polskiego Radia znajduje się ponad 100 nagrań artystki (jako solistki oraz członkini i śpiewaczki kapel z Dąbrów), pochodzących z lat 70. XX wieku . Obszerny zbiór to rozmowy z artystką oraz wywiady na temat wiejskich obrzędów.

Duet autorski Jeremi Przybora – autor tekstów i Jerzy Wasowski – kompozytor pojawił się ze swoim Kabaretem w Telewizji Polskiej, wkrótce po jej powstaniu, jesienią 1958 roku. Przez kolejne osiem lat twórcy regularnie dostarczali widzom znakomitą rozrywkę, snując opowieści, sami wykonując swoje utwory oraz zapraszając do ich wykonania wschodzącą elitę polskich aktorów: Kalinę Jędrusik, Barbarę Krafftównę, Aleksandrę Śląską, Krystynę Sienkiewicz, Irenę Kwiatkowską, Wiesława Michnikowskiego, Mieczysława Czechowicza, Wiesława Gołasa, Edwarda Dziewońskiego, Bohdana Łazukę i jeszcze kilkoro innych.

Muzyka pochodzącego z regionu radomskiego Józefa Zarasia wypełniła 33. płytę z serii "Muzyka Źródeł – Kolekcja Muzyki Ludowej Polskiego Radia", której celem jest ocalenie i upamiętnienie folkloru ludowego w ramach dziedzictwa kulturowego Polski. Wydawnictwo powstało dzięki Magdalenie Tejchmie i Kubie Borysiakowi.

Utwory, które wypełniły album "Józef Zaraś z Nieznamierowic" pochodzą ze zbiorów Archiwum Polskiego Radia, a znalezione zostały na przestrzeni kilkunastu lat. Redaktorzy Polskiego Radia zwrócili uwagę na kilkadziesiąt nagrań pochodzącego z Nieznamierowic skrzypka Józefa Zarasia. Odnalezione utwory (łącznie ponad 70) zostały zarejestrowane w latach: 1968-1996 w Warszawie, Kazimierzu nad Wisłą, Nowym Targu i Nieznamierowicach. 

Niesłabnące zainteresowanie słuchaczy historią polskiego kabaretu i twórczością satyryczną zaowocowało wydaniem boxów z kultowymi audycjami Polskiego Radia, których tytuły weszły na stałe do kabaretowego kanonu: Rodzina Poszepszyńskich, Dialogi na cztery nogi, Fachowcy, Kocham pana, panie Sułku, Serwus jestem nerwus/Dzień dobry, jestem z Kobry i O wyższości Świąt Wielkiejnocy nad Świętami Bożego Narodzenia. Są to jednocześnie tytuły 6 płyt, które zawiera box.

„Marsz, marsz Niepodległa” jest to autorskie spojrzenie Ryszarda Makowskiego na historię Polski po 1918 roku. Trudno oczywiście streścić ponad 100 lat w dziesięciu utworach. Piosenki nawiązują do konkretnych wydarzeń, jak i postaci ważnych dla swojej epoki oraz dla autora. 

MYASTA – zwycięzca czwartej edycji konkursu radiowej Czwórki „Wydaj płytę z Będzie Głośno!”. Zespół zainicjował w 2015 r. Michał Kowalski (wokal) i Mariusz Mitura (perkusja) wraz z bydgoskimi gitarzystami. Do podstawowego składu sukcesywnie dołączali kolejni muzycy – sekcja dęta, instrumenty klawiszowe i perkusjonalia. Obecnie zespół tworzy ośmiu doświadczonych muzyków z Bydgoszczy, Torunia i nieodległego Chełmna. 

Rzadko zdarza się żeby jakiś debiut był aż tak zaskakujący. Bo Siostrę Janinę poza jej talentem, śpiewem czy grą na gitarze wyróżnia jedna rzecz: na co dzień jest zakonnicą. Ale noszony przez nią habit w niczym Jej nie ogranicza, wręcz odwrotnie: Janina czyli Anna Kaczmarzyk – siostra należąca do Zgromadzenia Służebniczek NMP NP, postanowiła wyjść do ludzi ze swoją muzyką. I robi to w stylu, który nie ustępuje gwiazdom scenicznym. Uzbrojona w swój głos, ukulele, gitarę ale też w silną wiarę wchodzi w sferę dotąd praktycznie nie znaną dla osób duchownych. Nie jest to jednak muzyka skierowana tylko do osób wierzących: to po prostu dobra muzyka. Dla wszystkich. I może być to jeden z najciekawszych debiutów ostatnich lat.

Drugi box z satyrycznymi audycjami z serii Powtórka z Rozrywki to kolejna porcja historii polskiego kabaretu zapisana na sześciu płytach: Kulisy srebrnego ekranu, Rycerze Andrzeja Waligórskiego, Z pamiętnika młodej lekarki, CDN Piosenki 60 minut na godzinę, Monologi Jacka Fedorowicza, Centralna Kuźnia Młodych.

BARBARA HESSE-BUKOWSKA – RETROSPECTIVE
„Gra Hesse-Bukowskiej – pisał w 1957 roku wielki krytyk i pisarz muzyczny Bohdan Pociej – jest skupiona, dojrzała i bardzo kulturalna. Nie zaliczyłbym artystki do rzędu olśniewających wirtuozów, ale do klasy pianistów nie goniących za błyskotliwym, popisowym efektem, a skoncentrowanych tylko na dokładnym odczytaniu muzyki.” Trudno dziś byłoby trafniej scharakteryzować grę Barbary Hesse-Bukowskiej, jednej z najbardziej zasłużonych dla powojennej polskiej tradycji pianistycznej artystek.

Dwupłytowy Album Byłem z Wami to wyjątkowe wydawnictwo Polskiego Radia przygotowane specjalnie z okazji 100. rocznicy urodzin Jana Pawła II. Stanowi wybór najważniejszych dla Polaków, a zarazem uniwersalnych i zawsze aktualnych tematów poruszanych przez Jana Pawła II w homiliach oraz przez Karola Wojtyłę w poezji, m.in.: Ojczyzna, patriotyzm, rodzina.Po raz pierwszy łączymy słowa duchownego ze słowami poety. Słowami, które z jednej strony się przenikają, a z drugiej uzupełniają.

Płyta “Rapujące cyfry” zawiera 14 autorskich, dziecięcych piosenek.

Każda z piosenek oparta jest na innym charakterystycznym rytmie: jest tytułowy rap, boogie, reggae, swing, walc, ale też polskie rytmy – kujawiak, oberek, czy czeska polka. Płyta „Rapujące cyfry” jest pełna porywających rytmów, wpadających w ucho melodii i ciekawych tekstów, które nie jedną osobę zainspirują do muzykowania.

Dlatego można tu znaleźć również wersje instrumentalne piosenek do samodzielnego śpiewania, akordy, które ułatwią zagranie tych nieskomplikowanych utworów oraz dwie piosenki w wersji anglojęzycznej.

We wspólnym graniu i śpiewaniu jest moc! Płycie towarzyszy wydana przez wydawnictwo Pani Twardowska książka „Rapujące cyfry” z propozycjami zabaw, nutami i scenariuszem bajki muzycznej. 

Piotr Sałajczyk wielokrotnie nagradzany pianista i kameralista, a także ceniony pedagog, zaliczany do grona najwybitniejszych polskich wykonawców swojej generacji, zainteresował się twórczością Mieczysława Weinberga przy okazji zbliżania się setnej rocznicy urodzin kompozytora. Jedną z pasji Sałajczyka, który ma na koncie wiele prawykonań muzyki najnowszej, jest przywracanie salom koncertowym twórczości kompozytorów nieco zapomnianych.

Sonaty Mieczysława Weinberga na tyle zainspirowały Piotra Sałajczyka, że w roku 2019 włączył na stałe do swojego repertuaru koncertowego siedem spośród nich. Powołał też do życia Weinberg Trio, które oprócz niego tworzą skrzypek Szymon Krzeszowiec i wiolonczelista Arkadiusz Dobrowolski. Panowie koncertują wspólnie do dziś.

Płyta Herbert 3.0 to zapis niezwykłego koncertu, który odbył się 22 grudnia 2018 r. w studiu im. Agnieszki Osieckiej z okazji 20. rocznicy śmierci Zbigniewa Herberta.

Zaproszenie do wzięcia udziału w projekcie "Herbert 3.0" przyjęli: AbraDab, Mela Koteluk, Król, Limboski, Czesław Mozil, Skubas, Justyna Święs (The Dumplings), Wojciech Waglewski, Paweł „Pablopavo” Sołtys i Krzysztof Zalewski. Poproszono ich o napisanie muzyki i zinterpretowanie wybranego przez siebie wiersza poety. Wybór artystów nie był przypadkowy. Zaproszeni twórcy są jednocześnie kompozytorami piosenek i wybitnymi tekściarzami. Taki dobór wykonawców gwarantował szacunek dla słowa, a jednocześnie świeże muzycznie podejście do poezji Zbigniewa Herberta.

,,Kombinat", ,,Telefony" i ,,Biała flaga" to Republika. Republika to Grzegorz Ciechowski. Grzegorz Ciechowski to Obywatel G.C. Obywatel G.C. to ,,Nie pytaj o Polskę". Takie były moje Spotkania z Legendą w latach 80. Teraz spotykam się z zapisem koncertu, w którym kolejne pokolenie artystów mogło pokazać co w nich zostało z twórczości Grzegorza Ciechowskiego. To nie jest komfortowa sytuacja dla artysty mierzącego się z taką materią. Dla słuchacza też. Nie jest to łatwa przyjemność i trzeba być tego świadomym, ale z każdym kolejnym utworem wchodzimy w tę przestrzeń coraz bardziej, aż widzimy w nich ducha i zostajemy.

Pierwsza przemówiła do mnie Mela Koteluk. Później znakomita seria. Rewelacyjny Skubas, Tymon i Grzegorz Turnau. Mają swój styl i nie komplikują formy. Emocje wystarczyły. Pierwsza klasa. Dalej Mateusz Ziółko, Nosowska i Kayah. Koniec. Ciągle siedzę, nie mogę się podnieść. Wyjść tak natychmiast z tej przestrzeni. Robię to powoli. Choć wokół cisza, to w głowie krążą jeszcze dźwięki Polskiej Orkiestry Radiowej p/d Adama Sztaby, który całość zaaranżował i towarzyszył wykonawcom na scenie. Jakby echo grało.

[arkadiusz tegenka], 2018

Album pt. „Prezydent RP Lech Kaczyński - Świadectwo” jest pełnym fonograficznym kompendium wiedzy na temat prezydentury prof. Lecha Kaczyńskiego.Zamieszczone na pięciu płytach CD archiwalne wypowiedzi Prezydenta (z okresu całego urzędowania) uzupełnia ciekawa i ekskluzywna szata graficzna. Współtworzy ją m.in. przeszło sto fotografii dokumentujących ważne momenty prezydentury śp. Lecha Kaczyńskiego.

Album wydany z okazji 10. Rocznicy Katastrofy pod Smoleńskiem, stanowi fonograficzny i edytorski wyraz narodowej pamięci.

Najnowsza płyta „Ucieczka Saula” wyznacza zupełnie nowy kierunek w twórczości Michała Augustyniaka, występującego pod pseudonimem Limboski. Wcześniej lubował się w vintage'owych brzmieniach, grał solówki gitarowe i raczej stronił od bitów i sampli. Teraz zaserwował nam zupełnie unikalne połączenie avant popu z frapującą elektroniką, a tekstowo osiąga wyżyny poetyckiej wielobarwności. Przy tym wszystkim Limboski zachował swój styl i charakterystyczny pazur, a melodie wpadają w ucho jak zawsze.

Album pt. „Smoleńsk – ostatnia misja. Pamięci Ofiar katastrofy smoleńskiej w 2010 roku” składa się z dwóch płyt CD. W części słownej wydawnictwa (CD 1) zawarto archiwalne nagrania wypowiedzi ważnych postaci Kościoła oraz polskiej polityki i najnowszej historii zarejestrowane w czasie uroczystości żałobnych, które odbyły się po 10 kwietnia 2010 r. W warstwie muzycznej wydawnictwa (CD 2) znalazły się dwa kanoniczne dla polskiej muzyki utwory związane z martyrologią katyńską – „Epitafium katyńskie na orkiestrę” Andrzeja Panufnika oraz III Symfonia - „Symfonia pieśni żałosnych” op. 36 na sopran i orkiestrę Henryka Mikołaja Góreckiego zarejestrowanych podczas Nadzwyczajnego Koncertu Symfonicznego w hołdzie Ofiarom Katastrofy (Studio koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 18 kwietnia 2010 r.).