Płyty CD

Krajka, Płonie ognisko czy Hej przyjaciele w mocnej rockowej aranżacji? Dlaczego nie!

W 2012 roku spotkało się kilku przyjaciół - muzyków rockowych postanawiając na nowo zaaranżować stare znane lubiane piosenki harcerskie i turystyczne. Z połączenia ostrych gitarowych riffów i dynamicznej perkusji powstała w tym samym roku płyta pt. „Trzy pióra”.

Dziś w składzie: Marcin Rzońca (voc), Daniel Konatowicz (voc, git), Robert Stolarek (git), Darek Krasnodębski (bass, voc) i Mirek Wójcik (dr) grają blisko trzydzieści koncertów rocznie (byli m.in. na Przystanku Woodstock w 2013 roku, kilkukrotnie na warszawskich Juwenaliach, Międzynarodowym Zlocie Skautowym Intercamp w Nysie, Dniach Chorągwi Mazowieckiej, wielu festiwalach i przeglądach piosenki w całej Polsce).

Całość dwupłytowego albumu układa się w piękną dźwiękowo-graficzną autobiografię Mistrza, dlatego obok niewątpliwych walorów artystycznych i dokumentalnych wydawnictwo  to ma wielkie znaczenie poznawcze i edukacyjne - dzięki niemu można  zapoznać się z polską muzyką rozrywkową i klasyczną oraz z polską pieśnią patriotyczną w najlepszym  z możliwych, stylowym, wykonaniu.

W 2018 roku WRONA rozpoczęła działalność solową, a jej głos można było usłyszeć na singlu „Divide & Conquer” kalifornijskiego duetu Dj LA RIOTS.

Płyta „Sen o smaku lukrecji”, autorskie przedsięwzięcie WRONY, niemal w całości została przez nią skomponowana, artystka zagrała na wszystkich instrumentach i napisała prawie wszystkie teksty. Tylko w kawałku „Teraz ja” współautorem i producentem jest Juliusz Kamil.

Damian Sikorski, juror i pomysłodawca konkursu Wydaj płytę z BĘDZIE GŁOŚNO! tak mówi o tegorocznej laureatce: Wrona jest kolorowym wulkanem, dla której wizerunek jest prawie tak samo ważny, jak tworzenie muzyki.  W jej twórczości liczą się słowa. Korzysta z przywileju niezależnej artystki, która nie musi się martwić, czy tekst jest wystarczająco bezpieczny, czy nie. Konsekwentnie małymi kroczkami buduje swój świat, nie powierzając swojej muzyki i wizerunku producentom. […] Niezależna, nie boi się ryzykować i pomimo wygranej w konkursie - nie jest „produktem na sprzedaż”.

W 2018 roku WRONA rozpoczęła działalność solową, a jej głos można było usłyszeć na singlu „Divide & Conquer” kalifornijskiego duetu Dj LA RIOTS.

Płyta „Sen o smaku lukrecji”, autorskie przedsięwzięcie WRONY, niemal w całości została przez nią skomponowana, artystka zagrała na wszystkich instrumentach i napisała prawie wszystkie teksty. Tylko w kawałku „Teraz ja” współautorem i producentem jest Juliusz Kamil.

Damian Sikorski, juror i pomysłodawca konkursu Wydaj płytę z BĘDZIE GŁOŚNO! tak mówi o tegorocznej laureatce: Wrona jest kolorowym wulkanem, dla której wizerunek jest prawie tak samo ważny, jak tworzenie muzyki.  W jej twórczości liczą się słowa. Korzysta z przywileju niezależnej artystki, która nie musi się martwić, czy tekst jest wystarczająco bezpieczny, czy nie. Konsekwentnie małymi kroczkami buduje swój świat, nie powierzając swojej muzyki i wizerunku producentom. […] Niezależna, nie boi się ryzykować i pomimo wygranej w konkursie - nie jest „produktem na sprzedaż”.

Prezentowana Symfonia „LECH, CZECH i RUS” jest zapisem premierowego koncertu, który odbył się 9 lipca 2016 roku w Sali Filharmonii NOSPR w Katowicach z okazji 1050-lecia Chrztu Polski. Kompozytorem jest Grzech Piotrowski, orkiestrę poprowadził dyrygent Alexander Humala.

Symfonię wykonali: Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia  (NOSPR), Narodowa Orkiestra Instrumentów Ludowych z Kijowa, Chór Pro Forma, Chór Ars Brunensis (Brno) oraz WORLD ORCHESTRA Concertino: Tora Augestad - classical vocal Ruth Wilhelmine Meyer – vocal Apolonia Nowak - folk vocal, Rasm Al-Mashan – vocal, Ghostman – vocal, Marcin Wasilewski – piano, Azat Bikchurin – kuraj, Krzysztof Lenczowski – celllo, Grzech Piotrowski – saxophone, Lars Andreas Haug – tuba, Terje Isungset - percussionist (wood, stones), Sebastian Wypych – dbasz, Mateusz Smoczyński – violin,, Robert Luty – drums, Espen Leite – accordion, Adeb Chamoun – darabuka, Mateusz Szemraj - guitar

„WOŁYŃ 1943" - to czteropłytowe wydawnictwo Polskiego Radia SA, poświęcone tragedii polskiej ludności Wołynia, wymordowanej przez bojówki ukraińskich nacjonalistów na Wołyniu i Mołopolsce Wschodniej w latach 1943-44.

W albumie znalazły się  reportaże i rozmowy nagrane przez dziennikarzy Polskiego Radia: Annę Lisiecką, Irenę Piłatowską, Iwonę Smolkę i Antoniego Szybisa. Jeden z reportaży - "Kainowa zbrodnia" Anny Lisieckiej - w 2010 r. otrzymał Nagrodę Wolności Słowa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz był nominowany do prestiżowej nagrody radiowców Prix Europe. Na płytach umieszczono także fragmenty powieści Włodzimierza Odojewskiego "Oksana" (czyta Krzysztof Gosztyła) oraz słuchowisko Teatru Polskiego Radia "Anioły" (w reżyserii Andrzeja Piszczatowskiego) na motywach opowiadań z tomu "Nienawiść" Stanisława Srokowskiego. Całość uzupełniają wywiady z obydwoma autorami, którzy w czasie wołyńskiej rzezi byli chłopcami i opisali przeżycia w swoich działach.

WOJTEK CUGOWSKI tak mówi o swojej płycie: Album „Nie czekaj na znak” to odzwierciedlenie moich fascynacji: rock, hard-rock, pop, dużo brzmień gitarowych z tym, co dziś jest niemal w zaniku: sola gitarowe. Niezależnie, czy utwór jest mocniejszy czy bardziej balladowy, każdy ma swój melodyjny temat wokalny i instrumentalny. Ta płyta to wyzwanie dla mnie jako wokalisty. Bycie śpiewającym gitarzystą to co innego, niż bycie wokalistą na pełen etat. W wielu utworach pojawiają się chórki, które są kluczową częścią poszczególnych kompozycji. Zależało mi, żeby śpiew był jednym z najważniejszych elementów na płycie.

WOJTEK CUGOWSKI tak mówi o swojej płycie: Album „Nie czekaj na znak” to odzwierciedlenie moich fascynacji: rock, hard-rock, pop, dużo brzmień gitarowych z tym, co dziś jest niemal w zaniku: sola gitarowe. Niezależnie, czy utwór jest mocniejszy czy bardziej balladowy, każdy ma swój melodyjny temat wokalny i instrumentalny. Ta płyta to wyzwanie dla mnie jako wokalisty. Bycie śpiewającym gitarzystą to co innego, niż bycie wokalistą na pełen etat. W wielu utworach pojawiają się chórki, które są kluczową częścią poszczególnych kompozycji. Zależało mi, żeby śpiew był jednym z najważniejszych elementów na płycie.

„Wojciech Młynarski prawie całość” to 5 płyt z wspaniałymi tekstami mistrza pióra. W albumie znalazły się utwory w wykonaniu samego Wojciecha Młynarskiego jak również aktorów i piosenkarzy. Można tu usłyszeć Michała Bajora, Hannę Banaszak, Ewę Bem, Danutę Błażejczyk, Edytę Geppert, Annę German, Edytę Górniak, Katarzynę Jamróz, Bogusława Meca, Alicję Majewską i wielu innych artystów. Warto posłuchać.

Płyta Wojciecha Majewskiego jest w całości poświęcona muzyce wielkiego rosyjskiego kompozytora Aleksandra Nikołajewicza Skriabina (1872-1915). Album zatytułowany „Wojciech Majewski gra Skriabina” składa się z 34 miniatur: preludiów, mazurków, etiud, poematów i innych. Chronologiczny układ utworów-od dziecięcego „Kanonu”(1883) aż do ostatnich „5 Preludiów op.74”(1914)- ukazuje ewolucję stylu kompozytorskiego wielkiego ekspresjonisty, który jawi się jako najwybitniejszy kontynuator „myśli” chopinowskiej. W początkowej fazie swej drogi twórczej, Skriabin komponował w sposób bezpośrednio nawiązujący do muzyki Chopina, by z biegiem lat stworzyć swój własny, awangardowy język muzyczny. Późne, dojrzałe dzieła ukazują rosyjskiego kompozytora jako nowatora, który w niezwykle oryginalny sposób rozwinął fakturę fortepianową i wytyczył nowe horyzonty rozwoju muzyki europejskiej i światowej.

Druga płyta serii Witold Lutosławski w Polskim Radiu zawiera nagrania dzieł Lutosławskiego, które zostały dokonane pod jego batutą. Wszystkie z udziałem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz ze znakomitymi polskimi solistami: śpiewaczką Haliną Łukomaską – sopran, pianistką Ewą Pobłocką i z Krzysztofem Jakowiczem – skrzypce. Płyta stanowi bezcenny zapis „artystycznych zdarzeń”, dotyczących tzw. wykonań autorskich oraz wykonań autoryzowanych. Te drugie mają miejsce wówczas gdy, jak w tym przypadku, soliści kreują swe partie bezpośrednio pod okiem (tu pod batutą) Kompozytora. W tym miejscu należałoby otworzyć długą i wielowątkową dyskusję na temat wykonań kompozytorskich. Na ile mogą one być „wykonaniem wzorcowym”? Czy ich istnienie ogranicza, albo czy przeciwnie – wyzwala potrzebę poszukiwania innych jeszcze wizji interpretacyjnych? Pytań jest wiele. Dyskusja mogłaby być fascynująca.

Płyta zawiera 4 wybitne dzieła muzyki polskiej XX wieku: „Adagietto” z opery „Raj utracony” i „Stabat Mater” na 3 chóry a cappella Krzysztofa Pendereckiego, „Muzykę żałobną” Witolda Lutosławskiego oraz „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego.
Są to utwory o bardzo zróżnicowanym charakterze, środkach wyrazu i formie, ale wszystkie połączone ideą intensywnego przeżycia religijnego lub egzystencjalnego.

Kultowi wykonawcy: Krystyna Prońko, Sławek Wierzcholski (Nocna Zmiana Bluesa), Jerzy Styczyński (Dżem), Ryszard Sygitowicz (Perfect), znakomite kompozycje Roberta Obcowskiego, sekcja rytmiczna złożona z czołówki polskich muzyków, niebanalne, klimatyczne choć  i zaskakujące teksty .... to tylko niektóre z atutów CD "Samotna kolacja” duetu Krystyna Prońko / Sławek Wierzcholski.

Połączenie potencjałów dwojga artystów z odmiennych stylistyk dało niezwykły efekt piętnastu piosenek będących mieszanką soul / blues /country.

Piosenki - dialogi między wokalistami tworzą zaskakujący efekt: niekiedy nostalgiczno-poetycki a czasem żartobliwy i ekspresyjny.

WERNYHORĘ stworzyła w roku 2019 trójka sanockich muzyków. Grająca na skrzypcach, wiolonczeli i historycznych instrumentach smyczkowych Anna Oklejewicz poznała grającego na lirze korbowej i kobzie Macieja Harnę. Maciej spotkał śpiewającą Darię Kosiek i jesienią cała trójka połączona miłością do tradycyjnych pieśni z Bojkowszczyzny, Łemkowszczyzny, Zakarpacia i Podola ruszyła na pierwszy wspólny koncert, na Słowację.

Wiosną 2020 roku Daria Kosiek otrzymała Stypendium MKiDN „Kultura w sieci” i tak zrodził się pierwszy muzyczny projekt WERNYHORY, „Bojkowski głos Bieszczadu”. Dwie nagrody na „Mikołajkach Folkowych” w tym samym roku były naturalną konsekwencją dobrze przepracowanego czasu pandemii. A potem nadeszła „Nowa Tradycja” w roku 2021.

W nagraniu płyty, która powstawała w styczniu i marcu 2022 roku, w Studiu Polskiego Radia S-4 im. Jerzego Wasowskiego, do zespołu WERNYHORA dołączyli Wojciech Lubertowicz grający na bębnach i duduku oraz gitarzysta basowy Marcin Pospieszalski, który całość wyprodukował muzycznie. Za stołem mikserskim w czasie nagrywania, miksowania i masterowania materiału zasiadł Tadeusz Mieczkowski.