Płyty CD

Prezentujemy Państwu  drugą płytę – kronikę festiwalu Jazz Jamboree z roku 1964., na której umieściliśmy zarejestrowane występy: słynnej orkiestry Gustawa Groma z byłej Czechosłowacji oraz Big Bandu  Polskiego Radia  pod dyrekcją Andrzeja Kurylewicza, jak również Warszawskich Stompersów i goszczącą po raz drugi w Warszawie wspaniałą wokalistkę z Holandii Ritę Reys wraz z Pim Jacobs Trio.

Prezentujemy Państwu  pierwszą płytę-kronikę Festiwalu Jazz Jamboree z roku 1964., na której umieściliśmy zarejestrowany występ genialnego basisty węgierskiego Aladara Pege wraz z Wojciechem Karolakiem grającym na fortepianie i Andrzejem  Dąbrowskim na perkusji. Płytę  otwiera występ dwóch wspaniałych muzyków niemieckich, braci Kühn, po raz pierwszy w owym czasie goszczących w Polsce - przy czym pianista Joachim był obywatelem NRD, a klarnecista Rudolf NRF. Kwintet Andrzeja Trzaskowskiego wykonuje premierowo jedenastominutową kompozycję Tomasza Stańki pt. „Kwinty”, a relacje festiwalową kończy „Django” Johna Lewisa w wykonaniu wspaniałego The Pim Jacobs Trio z Holandii.

Big City Blues & Howlin’ Wolf to już 19-ta część serii Polish Radio Jazz Archives. Płyta zawiera relację z koncertu w Warszawie formacji bluesowej z USA.

Był to pierwszy po 1945 roku koncert gwiazd bluesa w Polsce, który odbył się podczas Festiwalu Jazz Jamboree’64. W skład Big City Blues wchodzili m.in.: Willie Dixon i Sunnyland Slim. Gościnnie z zespołem Big City Blues wystąpił Howlin’ Wolf.

Płyta nr.17 z radiowej serii Polish Radio Jazz Archives,różni się od wszystkich poprzednich tym, że choć materiał dźwiękowy pochodzi z radiowych zbiorów to został zarejestrowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych przed ponad 65 laty na płytach szelakowych 78 obrotów. Płyty te dziś  są bezużyteczne z racji braku odpowiednich gramofonów jak również jakości technicznej ich samych jak i  odtwarzanej z nich muzyki.

Skarbem Polskiego Radia SA są nie tylko nieprzebrane ilości zachowanych nagrań ale i pracownicy, tacy jak pani Anna Rutkowska pracująca z dźwiękiem w radiowym  Archiwum, również przekazująca część swej wiedzy studentom w łódzkiej „Filmówce„.

Pani Anna zdigitalizowała stare nagrania, po czym je odszumiła, wyczyściła i przygotowała master. Dzięki czemu możemy posłuchać nagrań z lat 1934 -1945 orkiestr : Duka Ellingtona i Benny Goodmana jak również kwartetu i sekstetu Benny Goodmana.

Duża dawka swingu w wykonaniu gigantów jazzu

Edward Czerny & His Orchestra to pozycja dla wielu fanów jazzu będąca zapewne zaskoczeniem,ale właśnie ten big-band gdy tylko była taka potrzeba wykonywał z powodzeniem repertuar jazzowy. Grano  utwory bardziej melodyjne ale na pewno zdecydowanie swingowe.

Prezentujemy Państwu kompozycje m.in. Glena Millera, Quincy Jonesa, Duka.Ellingtona, Dizzy Gillespiego, ale i Edwarda Dyląga  oraz Edwarda Czernego czy  Amerykanina Paula Glass’a stypendysty u Witolda Lutosławskiego. W kompozycji Karela Krautgartnera  „Concertino for clarinet and band”  wspaniałe solo klarnetowe zagrał Henryk Rzeźniczek jak wszyscy saksofoniści orkiestry będący wirtuozem również  tego instrumentu.

W wielu nagraniach słychać wspaniałą trąbkę Józefa Mizery wspierającego później również orkiestry Andrzeja Trzaskowskiego i Jana Ptaszyna Wróblewskiego.

Od roku 1964 ta sama orkiestra pod nazwą Orkiestra Jazzowa Polskiego Radia p/d Andrzeja Kurylewicza wykonywała kompozycje zdecydowanie jazzowe i jej poświęcimy kolejną płytę.

Na kolejnej płycie z naszej jazzowej serii prezentujemy standardy jazzowe w wykonaniu  zespołu Jazz Rockers Zbigniewa Namysłowskiego oraz  kwintetu Andrzeja Kurylewicza.

Jazz Rockers nie mają nic wspólnego z rockiem po za ekspresją wykonawczą nie tylko front manów: Namysłowskiego-Urbaniaka ale i świetnie grającej sekcji: Sadowski, Skorupka, Zieliński.

Nagrania pochodzą z lat 1961/62, najlepszego okresu tej formacji.

Kwartet Kurylewicza nagrywał w tym samym czasie ale w Krakowie. Kurylewicz, który zabrał Trzaskowskiemu najlepszą w kraju sekcje Dyląg-Dąbrowski nie może jeszcze do końca zrezygnować z gry na fortepianie zmuszając Karolaka do powrotu do saksofonu.

Płyty słucha się wyśmienicie przez ponad 79 minut.

Trzecią  płytę –kronikę  Festiwalu Jazz Jamboree ’63  otwiera kwartet Zbigniewa Namysłowskiego znanym standardem Jerome Kerna „Ol, Man River” w bardzo ciekawej aranżacji.Kwintet Andrzeja Trzaskowskiego z Namysłowskim i Urbaniakiem prezentuje m.in.wariacje jazzową na temat melodii ludowej, którą kompozytor i wykonawca sam zapowiada i objaśnia. Ekipa z Gdańska to kwintet Alka Musiała z  Ryszardem Kruzą i Włodzimierzem Nahornym  w bardzo pięknej kompozycji Matt Dennis’a„Angel Eyes”.  Druga część płyty to dwie kompozycje Krzysztofa Komedy w wykonaniu jego kwintetu w którym po raz pierwszy gra Tomasz Stańko.

Album prezentuje przede wszystkim występ wspaniałej wokalistki jazzowej z Holandii  o międzynarodowej renomie Rity Rays, która wystąpiła w Warszawie z Trio Pim’a Jacobsa, z którym wiernie koncertowała przez całe dziesięciolecia. Już w roku 1956 Rita Rays nagrywała w Columbia Studios w Nowym Yorku z Art. Blakey iJazz Messengers, a producentem nagrań był George Avakian.

Album „Jazz Jamboree ’63”  zawiera 14 utworów w wykonaniu Rity, utwór J.Kosmy pt. „Atumn Leaves” w wykonaniu Pim Jacobs Trio, standardy w wykonaniu  wibrafonisty Jerzego Miliana,któremu akompaniuje sekcja Krzysztofa Komedy z Maciejem Sizinem na basie i Leszkiem Dudziakiem na perkusji. Płytę kończy utwór, temat filmowy Krzysztofa Komedy pt. „What’s Up Mr. Basie” w wykonaniu Kwintetu Krzysztofa Komedy z Michałem Urbaniakiem, Tomaszem Stańko, Maciejem Suzinem i Czesławem Bartkowskim.

„Mieczysław Kosz” to już dziesiąta część, wydawanej przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia S.A., serii „Polish Radio Jazz Archives”.

Ostatni w tym roku album serii zawiera nagrania pianisty Mieczysława Kosza. Przedwcześnie, tragicznie zmarły pianista i kompozytor nie zdążył zarejestrować wielu swoich utworów i kompozycji. Prezentujemy Państwu aż dziewięć niepublikowanych do tej pory utworów, w tym trzy kompozycje własne Mieczysława Kosza. Nagrań dokonano w latach 1969-71 w Warszawie. Pomimo pewnych niedoskonałości technicznych prezentowanych nagrań, fortepian Kosza brzmi świetnie, a płyty słucha się z poczuciem wielkiej straty jaką odniosła polska pianistyka z powodu przedwczesnej śmierci wspaniale rozwijającego się artysty.

Dziś już raczej tak się nie gra, a na pewno trudno usłyszeć tak grających muzyków na żywo.

Wśród wykonawców znalazły się same gwiazdy wczesnych lat sześćdziesiątych: amerykański mistrz klarnetu Albert Nicholas i  Emil Mangelsdorff Swingtet w nagraniach, Elizabeth Charles, Orkiestra Zygmunta Wicharego, Jeanne Johnstone – Schiele, Oktet Jerzego “Dudusia” Matuszkiewicza, Big Band Jana Tomaszewskiego i New Orleans Stompers.

Prezentujemy kolejną – już ósmą część serii wydawanej przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia S.A. Polish Radio Jazz Archives.

Na płycie znajdują się standardy w wykonaniu: Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego, Jazz Rockers Zbigniewa Namysłowskiego, Zespołu Jerzego Miliana oraz Zespołu Andrzeja Kurylewicza. W nagraniach udział wzięli m.in: Michał Urbaniak, Roman Dyląg, Andrzej Dąbrowski, Jan”Ptaszyn” Wróblewski, Wojciech Karolak, Janusz Hojan, Krzysztof Sadowski i inni.

Polish Radio Archives nr. 8 zawiera kompozycje m.in.: Milesa Davisa, Horace Silvera, Johna Coltrane, Juliana „Connonball” Adderlaya, Randy Westona. Nagrania pochodzą z lat 1961 – 1962.

Jazz Jamboree’62 vol. 2  to szósta  płyta z serii Polish Radio Jazz Archives stanowiąca drugą cześć  festiwalowej kroniki.  Znalazły się na niej nagrania Kwintetu Andrzeja Kurylewicza, tria węgierskiego pianisty Atilli Garaya z czeskim basistą Janem Arnetem i Andrzejem Zielińskim na perkusji, dwa wokalne standardy zaśpiewane przez Wandę Warską z towarzyszeniem Tria Wojciecha Karolaka, gdańskiego BigBandu Jana Tomaszewskiego, Swingtetu Jerzego Matuszkiewicza, jak również wulkanu energii New Orleans Stompers i radzieckiego Vadim Sakun Sekstet .

Płytę tę rozpoczynają dwa nieznane szerzej nagrania Sekstetu Komedy z roku 1957, zarejestrowane w  Polskim Radiu Gdańsk, następne dwa, zarejestrowane z kolei w Polskim  Radiu Poznań, w tym jedna z wczesnych kompozycji K. Komedy współautorstwa Jana Wróblewskiego pt. „That Second”.

Kolejne nagranie zostało wykorzystane w filmie „Niewinni Czarodzieje”, a nagrane zostało przez kwartet kompozytora w Polskim Radiu Warszawa w roku 1959. W dalszych nagraniach bierze udział szwedzki saksofonista Bernt Rosengren i Trio Krzysztofa Komedy. To kompozycje z filmu „Nóż w wodzie” nagrane w Polskim Radiu w Warszawie oraz podczas festiwalu Jazz Jamboree’61.

Płytę kończą cztery nagrania Tria Krzysztofa Komedy zarejestrowane podczas festiwalu Jazz Jamboree’62.  Są to: „Pierwsza etiuda baletu jazzowego”, melodia z filmu „Alicja w krainie czarów” Franka Churchilla oraz dwie kompozycje z filmu „Nóż w wodzie”. Wraz z Krzysztofem Komedą grającym na fortepianie w nagraniu wzięli udział: Roman „Gucio” Dyląg – grający na kontrabasie  i Rune Carlson – na perkusji.

Don Ellis / Wojciech Karolak TRIO – druga płyta z radiowej serii Polish Radio Jazz Archives.  Zawiera nagrania dokonane w sali Filharmonii Narodowej w Warszawie podczas  5 Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree 1962.

Wiesław Wysocki jest jednym z najbardziej zapracowanych muzyków w Polsce. Multiinstrumentalista, kompozytor, aranżer. Dźwięki jego saksofonów, klarnetów, fletu, fortepianu usłyszeć można od lat na płytach wielu wykonawców, w kinach, w teatrach muzycznych i niemal wszystkich salach koncertowych i klubach w Polsce.

Wiktor Wysocki, syn Wiesława, jeździł ze swoim tatą na każdą możliwą imprezę muzyczną jeszcze zanim zaczął chodzić do szkoły. Dziś, będąc w trakcie zdawania matury kiedy album „Jazz dla młodego” trafia do słuchaczy, jest już też multiinstrumentalistą, grając (co zrozumiałe) na tych samych instrumentach, co ojciec, ale także na perkusji.

Sławek Wierzcholski, jeden z tuzów polskiej sceny bluesowej i autor kilkuset tekstów, od 40. lat lider zespołu „Nocna Zmiana Bluesa”, potrafi też udatnie napisać teksty do piosenek, tylko w założeniu, dla dzieci. Taki świat widziany okiem sześciolatka z doświadczeniem gościa w wieku sześćdziesiąt plus.

Piotr Zubek jest jednym z najbardziej niezwykłych wokalistów tuż po dwudziestce. Ma charakterystyczny w brzmieniu głos o wielkiej skali, po której porusza się z dużą swobodą. Przy okazji cechuje go, zupełnie niecharakterystyczne dla jego pokolenia, zamiłowanie do melodii.

Alternatywni, (jeszcze) bez kontraktów i fonograficznego debiutu. Bez kompleksów, pozerstwa i doświadczeń w tzw. branży. Z garaży, piwnic i płyt demo. Polskie Radio i autor trójkowej audycji "Offensywa" - Piotr Stelmach - z radością przedstawiają kolejne utwory młodych, głodnych sukcesu Artystów!

Piotr Sałajczyk wielokrotnie nagradzany pianista i kameralista, a także ceniony pedagog, zaliczany do grona najwybitniejszych polskich wykonawców swojej generacji, zainteresował się twórczością Mieczysława Weinberga przy okazji zbliżania się setnej rocznicy urodzin kompozytora. Jedną z pasji Sałajczyka, który ma na koncie wiele prawykonań muzyki najnowszej, jest przywracanie salom koncertowym twórczości kompozytorów nieco zapomnianych.

Sonaty Mieczysława Weinberga na tyle zainspirowały Piotra Sałajczyka, że w roku 2019 włączył na stałe do swojego repertuaru koncertowego siedem spośród nich. Powołał też do życia Weinberg Trio, które oprócz niego tworzą skrzypek Szymon Krzeszowiec i wiolonczelista Arkadiusz Dobrowolski. Panowie koncertują wspólnie do dziś.

Piotr Moss - kompozytor; ur. 13 maja 1949, Bydgoszcz. Studiował kompozycję u Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1972. W latach 1976-77 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu, uzyskując tam nagrodę Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za całokształt twórczości. 

Utwory Piotra Mossa były wykonywane w wielu krajach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Singapurze, Kolumbii i Afryce Południowej. Od 1993 kompozytor współpracuje z pisarzem Jeanem-Louisem Bauerem. Razem stworzyli m.in. melodramat Ugui na recytatora i orkiestrę (1993), oratorium Gédéon (1996), dwie opery kameralne: Karla (1996) i Les Ailes de Jean-Pierre (1997), cykl pieśni na tenor i orkiestrę De l’amour... (1994) a ostatnio utwór wokalno-instrumentalny „La Malédiction de Noémia” (2005). Od 1981 Piotr Moss mieszka w Paryżu.

Jego twórczość jest niezwykle obfita i różnorodna. Obejmuje wszelkie gatunki utworów, z wyraźnym nurtem muzyki filmowej i teatralnej, dominującym w jego wcześniejszej twórczości, ale obecnym i dzisiaj, choć na dalszym planie.
Przełomowe znaczenie w biografii Piotra Mossa miał kontakt kompozytora z Nadią Boulanger. Studia u niej spowodowały wzrost zainteresowania Mossa muzyką autonomiczną. Jego utwory charakteryzują się dużą swobodą w wykorzystywaniu rozmaitych technik kompozytorskich, sięganiu do tradycji i stosowaniu nowoczesnego języka muzycznego. Czasami stosuje cytaty z dzieł obcych i własnych.

Emocja muzyki Piotra Mossa jest z ducha romantyczna, kompozytor podkreśla zresztą związki swojej twórczości z romantyzmem i neoromantyzmem mówiąc o humanistycznym aspekcie komponowanej przez siebie muzyki, przez co należy zapewne rozumieć jej przystępność i unikanie częstej wśród współczesnych twórców hermetyczności.