Muzyka poważna

BARBARA HESSE-BUKOWSKA – RETROSPECTIVE
„Gra Hesse-Bukowskiej – pisał w 1957 roku wielki krytyk i pisarz muzyczny Bohdan Pociej – jest skupiona, dojrzała i bardzo kulturalna. Nie zaliczyłbym artystki do rzędu olśniewających wirtuozów, ale do klasy pianistów nie goniących za błyskotliwym, popisowym efektem, a skoncentrowanych tylko na dokładnym odczytaniu muzyki.” Trudno dziś byłoby trafniej scharakteryzować grę Barbary Hesse-Bukowskiej, jednej z najbardziej zasłużonych dla powojennej polskiej tradycji pianistycznej artystek.

Mieczysław Horszowski był łącznikiem świata końca XX wieku ze sztuką końca wieku XIX: pochodzący ze Lwowa i wykształcony w Wiedniu u legendarnego Teodora Leszetyckiego – profesora połowy najsłynniejszych pianistów stulecia, z Paderewskim i Friedmanem na czele – w młodości chodził na koncerty pod dyrekcją Mahlera, później grał i przyjaźnił się z Ravelem, Szymanowskim, Toscaninim, wreszcie przez ponad pół wieku tworzył niezapomniane duo z Pablem Casalsem i innymi najwybitniejszymi muzykami epoki. Jednocześnie prowadził karierę solową: od początku bardziej jeszcze niż wirtuozerią, olśniewając dojrzałością i muzyczną doskonałością swych kreacji. Mistrz naturalnej, stylowej, lecz śpiewnej i swobodnej gry parokrotnie powracał do rodzinnej Polski. Podczas dwóch wizyt pozostawił po sobie nagrania.

Płyta jest zapisem koncertu Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa, który odbył się w Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, 22 czerwca 2019 roku.

Album w całości poświęcony jest muzyce polskiej XX i XXI wieku. Zawiera dwa koncerty wiolonczelowe, Stanisława Moryty i Piotra Mossa, w wykonaniu znakomitego wiolonczelisty Tomasza Strahla, grającego wraz z Orkiestrą pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka. Koncerty dopełnia uwertura do opery Maria, nieco dziś zapomnianego Romana Statkowskiego, którą w chwili premiery (1906) uznano za jedno z najlepszych polskich dzieł gatunku ówczesnej epoki. Jej orkiestrowy wstęp zachwyca symfonicznym rozmachem i dramatycznym nerwem wprowadzającym w akcję rozgrywającą się na siedemnastowiecznych Kresach. Czas międzywojenny reprezentuje zaś w programie koncertu błyskotliwa, motoryczna, wielobarwna Uwertura na orkiestrę Antoniego Szałowskiego. Koncert wpisał się również w obchody podwójnego jubileuszu Piotra Mossa, który w 2019 roku obchodził swe 70. urodziny oraz półwiecze pracy artystycznej.

Płyta zawiera zarejestrowany prawie cały wspólny koncert Jana Kiepury i jego żony, Marthy Eggerth – węgierskiej śpiewaczki operetkowej i aktorki, jaki odbył się w hali sportowej klubu „Wisła” w Krakowie w grudniu 1958 r. podczas drugiego po wojnie przyjazdu artysty do Polski.

Przed koncertem, tego pamiętnego grudniowego wieczoru, czuło się napięcie tłumów czekających na spotkanie z legendarnym tenorem i jego żoną. Kiepura natomiast przeżywał konfrontację z własną młodością i wspomnieniami dawnego porządku świata. Podał rękę Marcie, musnął jej policzek pocałunkiem pełnym miłości i wstąpił na schody prowadzące na zaimprowizowaną scenę. Był znowu czeladnikiem w piekarni swojego ojca...